Γεννημένος στις 2 Δεκεμβρίου του 1906, ο Jean Daninos εργάστηκε για πρώτη φορά στη Citroën και στη συνέχεια στην αεροναυπηγική βιομηχανία. Με σπουδές μηχανικού στη Γαλλία και στη Βρετανία ξεκίνησε την καριέρα του το 1928 στη Citroën. Στην αρχή ως ασκούμενος στο γραφείο σχεδιασμού αμαξωμάτων και σε πολύ λίγο ως μηχανικός και τέλος ως διευθυντής του τμήματος «ειδικών αυτοκινήτων».

Η συνέχεια της καριέρα του δόθηκε στον κατασκευαστή αεροσκαφών Morane-Saulnier και στη Bronzavia, μια υπεργολάβο αεροναυπηγική εταιρεία. Ο Daninos εξελίχτηκε γρήγορα σε επικεφαλής μιας μικρής βιομηχανικής ομάδας που ηλεκτροσυγκολλούσε ανοξείδωτους χαλύβες και μορφοποιούσε και κολλούσε ελαφρά κράματα: Η Métallon (που ίδρυσε ο ίδιος ο Daninos το 1937), η Skar (πάλι ο Daninos το 1938) και ειδικά η Facel (Forges et Ateliers de Constructions του Eure et Loir) που συστάθηκε στο Dreux στις 20 Δεκεμβρίου 1939, κατά τη διάρκεια του «Ψευτοπολέμου». Το 1940, κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου η εμπειρία που αποκόμισε ήταν καταλυτική για τη συνέχεια, αρχής γενομένης με την επιστροφή του στη Γαλλία και την ανάληψη της εταιρείας Facel που προέκυψε από τη συγχώνευση των Facel και Métallon.

Η εταιρεία αφοσιώθηκε σε υπεργολαβίες της αυτοκινητοβιομηχανίας που περιλάμβανε και καροσερί για την Panhard (Dyna X) και τη Ford, με βάση τα σχέδια των ίδιων κατασκευαστών. Αρχής γενομένης το 1949, η Facel εξέλιξε τις δραστηριότητές της κατασκευάζοντας τα κουπέ και καμπριολέ Simca-Sport που σχεδιάστηκαν αρχικά από τους ανιψιούς του Gian-Battista «Pinin» Farina και ξεκίνησε την παραγωγή των Ford Comète -αργότερα γνωστό ως Simca Comète που κατασκευαζόταν μεταξύ 1951 και 1954 στη Γαλλία από τη Ford SAF. 

Η λίστα με άλλες φίρμες και μοντέλα που ανέλαβε ο Daninos είναι μεγάλη: Simca 8 και 9 Sport, Week-Εnd, Coupés-de-Ville, Océane και Pleine-Ciel, και φορτηγάκια με βάση το Aronde… Αλλά επίσης το τζιπ Delahaye (VLR, Véhicule Léger de Reconnaissance -Ελαφρύ Αναγνωριστικό Όχημα), καμπίνες για τα φορτηγά Delahaye και Somua, σημαντικά κομμάτια από το κέλυφος των σκούτερ και των μικροαυτοκινήτων της Vespa, για τα τρακτέρ Massey-Ferguson και πλήθος μικρών εξαρτημάτων για διάφορους κατασκευαστές. Ο Daninoς έφτιαχνε μέχρι και νεροχύτες από ανοξείδωτο χάλυβα και κατσαρόλες.

Αλλά ο Daninos αυτό που ονειρευόταν ήταν να φτιάξει ΤΟ πολυτελές γαλλικό αυτοκίνητο. Έτσι το 1948 σχεδίασε ένα 4θέσιο κουπέ πάνω σε πλαίσιο Bentley. Η επιλογή ενός βρετανικού σασί έγινε επειδή κανένας Γάλλος κατασκευαστής δεν είναι σε θέση να προσφέρει κάτι αντίστοιχο. Όσον αφορά τον κινητήρα επέλεξε την Chrysler που δεσμεύτηκε ότι θα μπορούσε να του παραδώσει έναν κινητήρα V8 4,5 λίτρων.

Οι δοκιμές ξεκίνησαν το 1952 και όταν η Facel-Métallon χωρίστηκε στα δύο το 1953, το αυτοκίνητο για λίγο κατασκευαζόταν υπό το όνομα «Facel». Βέβαια το ερώτημα παρέμενε… Πώς να το βάφτιζε το αυτοκίνητο;

Ο αδελφός του Jean Daninos, ο συγγραφέας Pierre Daninos, που είχε ήδη την ιδέα του «Comète», του πρότεινε το όνομα του αστέρα Βέγκα. Το 1954, ο Jean Daninos θα γινόταν ολοκληρωμένος κατασκευαστής, με το ολόδικό του μοντέλο: Το πολυτελές κουπέ Facel FV με ισχυρό μοτέρ Chrysler με 180 άλογα, δερμάτινο εσωτερικό, πανοραμικό παρμπρίζ, ηλεκτρικά παράθυρα και άλλα γκάτζετ πολυτέλειας και «αμερικανισμού».

Με πρεμιέρα στο παρισινό Σαλόνι του 1954, πολύ πιο ακριβή από το Comète (κόστιζε μισθούς επτά ετών ενός ειδικευμένου εργάτη στην γραμμή παραγωγής του), η κουπέ Facel λανσαρίστηκε τον Απρίλιο του 1955. Ακολούθησαν πιο γρήγορες εκδόσεις με βελτιωμένη ισχύ και η υπέρ-πολυτελής μπερλίνα Excellence (6,4 lt, 360 PS) με κλιματισμό και τηλέφωνο.

Το 1958, που λανσαρίστηκε η 6λιτρη HK 500 που έπιανε 235 km/h, η Facel-Vega φτάνει στο απόγειό της με τις εξαγωγές να καλύπτουν τα τρία τέταρτα της παραγωγής. Τότε, ο Daninos αποφασίζει να λανσάρει μια Facel ικανή να γοητεύσει τους πλούσιους Γάλλους και όχι μόνο τους… πολύ πλούσιους: Το μοντέλο αυτό θα είναι η Facellia που έκανε πρεμιέρα το 1959 και θα στοίχιζε ούτε τα μισά μιας HK 500.

H Facellia φορούσε ένα «μικρό» μοτέρ 1.646 cc με δύο εκκεντροφόρους που έβγαζε 115 άλογα. Αλλά η αξία του κινητήρα Pont-à-Mousson ήταν αντιστρόφως ανάλογη του μεγάλου χρόνου που χρειάστηκε για την εξέλιξή του: Τραγική αξιοπιστία που ο Daninos προσπάθησε να την αντισταθμίσει με γενναιόδωρη πολιτική στην εγγύηση: Αντικατάσταση, επιστροφές και άλλα σημαντικά οφέλη...

Ο Jean Daninos ήρθε αντιμέτωπος με τις μεγάλες απαιτήσεις χρηματοδότησης που προκάλεσε το βιαστικό λανσάρισμα της Facellia, ελάχιστα εξελιγμένου μοντέλου και με ιδιαίτερα δαπανηρές εργασίες υπό εγγύηση. Επιπλέον, οι κινητήρες που κατασκεύαζε η Pont-à-Mousson στο εργοστάσιό της είχαν χρωμιωμένα χιτώνια, τα οποία απαιτούσαν από τους πελάτες ροντάρισμα 5.000 km, που ελάχιστοι από αυτούς ακολουθούσαν.

Αντιμέτωποι με σοβαρά προβλήματα ταμειακής ροής, καθώς οι τράπεζες αρνήθηκαν να τον βοηθήσουν αποτελεσματικά, και που επιδεινώθηκε λόγω της απώλειας της υπεργολαβίας για τη Simca, ο Jean Daninos έπρεπε να αποδεχθεί κυβερνητική παρέμβαση που θα περιόριζε την εξουσία του στην εταιρεία. Ωστόσο παρέμεινε αντιπρόεδρος, διατηρώντας την τεχνική και εμπορική διαχείρισή της.

Και ήταν ο ίδιος που αντικατέστησε την HK 500 με τη Facel II και τη Facellia με τη Facel III, με κινητήρα Volvo 1.780 cc και 108 άλογα, πολύ αξιόπιστο, που συνταιριαζόταν επίσης με σασμάν Volvo. Ήταν όμως αργά τόσο για τη Facelia II και για τη Facel III που μαζί πούλησαν μόλις 91 κομμάτια το 1962, 20 τo ’63 και 25 το ’64.

Στις 10 Ιουλίου 1962, η εταιρεία Facel τέθηκε υπό τον έλεγχο νομικού διαχειριστή και το εργοστάσιο έκλεισε τελικά στις 31 Οκτωβρίου του 1964, ενώ κάποιες Facel III που βρίσκονταν σε στοκ πωλούνταν μέχρι το 1966.

Ο Jean Daninos παρέμεινε στον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας χωρίς όμως αξιομνημόνευτα αποτελέσματα και τελικά πέθανε στις Κάννες στις 13 Οκτωβρίου 2001 σε ηλικία 94 ετών. 

Όπως έγραψε το 2001 ο Michel G. Renou, ο πρώτος πρόεδρος της Amicale Facel: «Μόνο τη λύπη μας μπορούμε να εκφράσουμε για το γεγονός ότι ο Daninos εγκατέλειψε την υπεργολαβία πολυτελών καροσερί για να γίνει ολοκληρωμένος κατασκευαστής. Και αυτό επειδή με το στιλιστικό ταλέντο του θα μπορούσε να διατηρήσει μέχρι σήμερα την δραστηριότητα του μεγάλου καροσερίστα και πιθανώς η Facel να ήταν ακόμα ζωντανή, με τον τρόπο του Pininfarina ή του Bertone, καροτσερίες με τις οποίες ήταν ισάξια εκείνη την εποχή».