Δοκιμάζουμε την Triumph 2000 Mk.1 1963-1969
Ολική επαναφορά: Το ντεμπούτο της 2000, τον Οκτώβριο του 1963, έβαλε εκ νέου την Triumph σε μια κατηγορία από την οποία το όνομά της απουσίαζε σχεδόν επί μια δεκαετία, από την εποχή της Renown.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα µοντέλα που ντεµπουτάρισε στο Earls Court, στο λονδρέζικο σαλόνι αυτοκινήτου του ’63, ήταν η νέα µπερλίνα της Triumph, η 2000. Σαν σε χορό, Triumph και Rover (µε τη δεύτερη μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα) λανσάρισαν δύο ολοκαίνουργια µεγάλα αυτοκίνητα, µε δίλιτρο µοτέρ και τιµή που τότε ξεπερνούσε στη Βρετανία τις χίλιες στερλίνες -£1.000 για τη Triumph 2000 και £1.300 για τη Rover P6.
Αλλά παρά την ίδια χωρητικότητα των µοτέρ, η 2000 ερχόταν να παίξει στην αγορά µε ένα σαφώς πιο ευγενές προφίλ, αν και όχι το ίδιο τεχνολογικά προηγµένο, καθώς ο κινητήρας ήταν 6κύλινδρος και ανέπνεε µέσα από δύο µονά καρµπιρατέρ Stromberg.
Ένα τέτοιο ακριβώς αυτοκίνητο του ’65 δοκιµάζουµε σήµερα και µάλιστα από «πρώτο» χέρι. Έτσι εµπρός µας έχουµε µια πολύ κλασική Triumph 2000, σε Sebring White και µε γαλάζιο σαλόνι. Μια µπερλίνα που στη δεκαετία του ’60 έκαιγε καρδιές στην Ελλάδα (µαζί µε τη Rover P6), ούσα αυτοκίνητο της αστικής τάξης, καθώς η τιµή της ξεκινούσε από τις 167.000 δραχµές.
Η αναφορά και µόνο των προδιαγραφών µας προϊδεάζει ότι έχουµε να κάνουµε µε µια πολυτελή 5θέσια µπερλίνα που τότε απευθυνόταν στον καθηµερινό παρά στον απαιτητικό οδηγό. Πολλοί, µεταξύ αυτών κι εγώ, θεωρούν ότι η P6 των Spen King και Gordon Bashford ήταν πιο φινετσάτη από το σχέδιο του Giovanni Michelotti. Aλλά δεν µπορούµε να µην αναγνωρίσουµε ότι τα διπλά φανάρια στα υπόσκαφα άκρα της µουσούδας έδιναν ξεχωριστό χαρακτήρα –µαζί και η διακριτική (ψεύτικη) εισαγωγή του αέρα που έσπαγε τη µονοτονία του επίπεδου καπό.
Κατά τα λοιπά, τόσο από εµπρός όσο και στη σιλουέτα, η 2000 θα λέγαµε ότι ανέδιδε ελάχιστη επινοητικότητα. Αναµφίλεκτα έχουµε να κάνουµε µε ένα µακρύ αυτοκίνητο που, κατά την προσφιλή αισθητική της Triumph αλλά και άλλων κατασκευαστών τότε, το πορτµπαγκάζ κοβόταν κάθετα, ον βαθύ και κοντό, αλλά κυρίως χωρίς πρόβολο δίνοντας µια σπορτίβ νότα στη 2000.
H ώρα της βόλτας στη βρετανική δεκαετία του ’60 µε µια 2000 όµως έφτασε. Ανοίγοντας την πόρτα διάπλατα (σε γωνία σχεδόν 90ο), σου τρυπάει τα ρουθούνια µια γνώριµη, παλιακή µυρωδιά που θυµίζει Cortinες και Vauxhall της ίδιας δεκαετίας. Ένα ανακάτεµα από πολυκαιρισµένο, ηλιοκαµµένο πλαστικό, µοκέτα και λούστρο ξύλου.
Το πρώτο συναίσθηµα για την καµπίνα είναι ο εντυπωσιασµός. Αλλά αρκεί µια δεύτερη µατιά για να καταλάβεις πως είναι κοµµάτι τσίπικη. Αν όχι και ολίγον χυδαία µε τον άτεχνο συνδυασµό λουστραρισµένου ξύλου στο ταµπλό και σε φιλέτα στις πόρτες, τις δύο αποχρώσεις ψηλά στο ταµπλό και τα χωνευτά όργανα που περιβάλλονται από ένα φτηνιάρικα χρωµιωµένο πλαίσιο –γαριασµένο πλέον από τα χρόνια.
Η παραπάνω µνεία προφανώς και δεν θα γινόταν αν η 2000 δεν έπαιζε -ή τουλάχιστον ήθελε να το κάνει- στην κατηγορία µιας Mercedes-Benz W110 ή µιας Neue Klasse BMW 2000. Οι οποίες είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα στοίχιζαν τουλάχιστον 11.000 δρχ. παραπάνω.
Η 2000 είναι ένα φουλ 5θέσιο αυτοκίνητο µε τρεις ενηλίκους να κάθονται αρχοντικά στο πίσω κάθισµα -ή δύο, ξεκουράζοντας το ένα χέρι στο στάνταρ υποβραχιόνιο. Τα εµπρός καθίσµατα -µε το ενοχλητικά κοντό έδρανο- είναι δύο, ξεχωριστά, µε το τούνελ µετάδοσης ανάµεσά τους και ρυθµίζονται τόσο σε απόσταση όσο στην κλίση της πλάτης. Από την άλλη, υπάρχει ένα οριζόντιο σίδερο στην πλάτη που κάποιες στιγµές το νιώθεις, ενώ µε την εξωτερική θερµοκρασία στους 27ο όταν οδηγήσαµε το αυτοκίνητο, η πλαστική «ταπετσαρία» στα καθίσµατα µας έλουσε στον ιδρώτα.
Ο οδηγός έχει εµπρός του ένα λεπτό, κοκάλινο τιµόνι, ενώ τα πεντάλ τα «σπρώχνει» το φαρδύ τούνελ µετάδοσης προς τα αριστερά. Τοποθέτηση που απαιτεί µια µικρή εξοικείωση για να µην πατήσεις γκάζι αντί για φρένο –µαζί και ο µοχλίσκος των φλας που βρίσκεται στα δεξιά (!) και ευτυχώς έχει επαναφορά. Κατά τα λοιπά, οι πλευρικοί καθρέφτες έχουν µικρό εύρος και περίεργο βάθος πεδίου, αλλά µε τη χαµηλή βασική γραµµή, τις λεπτές κολόνες και την έλλειψη προσκέφαλων, αρκεί ένα «Messerschmitt kick neck» για να ελέγξεις µε επάρκεια τι συµβαίνει πλάι και στις τυφλές γωνίες.
Ο κινητήρας έρχεται εύκολα στη ζωή και τις καλές µέρες δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου τσοκ. Τα πεντάλ κάθονται αρκετά ψηλά και το αµπραγιάζ έχει σηµαντικό βάρος. Ο λεβιές του σασµάν πέφτει ακριβώς στο χέρι σου, αλλά η ίδια η λειτουργία του είναι πολύ µηχανική, σκληρή, ο συγχρονισµός αργός, ενώ την 3η σπάνια την πετυχαίνεις µε µια κίνηση από τη 2η.
Το δίλιτρο 6κύλινδο µοτέρ δείχνει πρόθυµο και ελαστικό. Αν και το τελευταίο είναι κάτι που δεν µπορείς να το αξιολογήσεις στην πραγµατική του έκταση, καθώς το σασµάν έχει κοντό γρανάζωµα. Στον δρόµο, η 2000 πηγαίνει αυτό που λέµε «ωραία». Η κύλιση είναι µεν άνετη, αλλά νιώθεις ότι έχεις να κάνεις µε ένα µπροστόβαρο αυτοκίνητο -που είναι. Το βαρύ τιµόνι (ειδικά κοντά στα τέρµατα) µε τη λαστιχένια αίσθηση δεν έχει τζόγους, οι παρασιτικές αντιδράσεις από τις ανωµαλίες είναι περιορισµένες και η επαναφορά του απροσδόκητα ισχυρή.
Πιέζοντας τη µεγάλη Triumph, έχει την τάση να πάει µε τα µούτρα στις γρήγορες και µεσαίες στροφές. Κι εδώ δεν βοηθά ούτε το πολύστροφο τιµόνι -που χρειάζεται για την περίπτωση και µπόλικη δύναµη- ούτε το µοτέρ που του λείπει ισχύς για να προσεγγίσεις την ευκταία κινητική ισορροπία µε τον πίσω άξονα. Πάντως σηµαντικό ρόλο στην εν γένει καλή συµπεριφορά παίζει ότι η 2000 δεν γέρνει ιδιαίτερα στις στροφές.
Με όλα τα παραπάνω ίσως θα περιµένατε ένα αρνητικό επίλογο. Αλλά δεν πρόκειται. Προφανώς, η στήλη αυτή δεν αποτελεί αγιογραφία του κλασικού motoring. Για κάτι τέτοιο υπάρχουν άλλα περιοδικά και ιστότοποι, ενδεχοµένως µε πιο νοσταλγική και λυρική προσέγγιση. Εµείς, προς ενηµέρωση και κάποιων φίλων που µας εγκάλεσαν ότι κάνουµε πολλές φορές παρουσίαση λες και πρόκειται για σύγχρονα αυτοκίνητα, αυτό ακριβώς κάνουµε. Κάνουµε µια ετεροχρονισµένη δοκιµή, µε τα τότε δεδοµένα, αλλά και τη γνώση των σηµερινών.
Στο διά ταύτα λοιπόν, στα µέσα της δεκαετίας του ’60 υπήρχαν καλύτερες µπερλίνες για τον σπόρτσµαν οδηγό… Καλύτερες για τον κοµψευόµενο και πιο ακριβές και πολυτελείς για την εκ γενετής µπουρζουαζία αλλά και τους µη Βρετανούς bourgeois gentilhommes. Το Leyland Group όµως έδωσε µε τον βρετανικό τρόπο και σε ανταγωνιστική τιµή µια καλά εξοπλισµένη, καλά µελετηµένη, ευρύχωρη 6κύλινδρη Triumph 2000. Συστατικά ικανά για να συνθέσουν ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph 2000 Roadster 1948-1949
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR3 1955-1962
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph Herald Convertible 1960-1971
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR4 1961-1965
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph Spitfire 4 (Mk.1) 1962-1965
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph GT6 1966-1972
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR6 1968-1976
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε το Triumph Spitfire 1500 1974-1980
H Triumph 2000 Mk.1 σε αριθμούς
ΑΜΑΞΩΜΑ
Πλαίσιο Ατσάλινο, αυτοφερόµενο
Καροσερί 4πορτη, µπερλίνα
Διαστάσεις 4.415 mm x 1.650 mm x 1.420 mm
Μετατρόχιο εµπρός-πίσω 1.320 mm - 1.280 mm
Μεταξόνιο 2.690 mm
Βάρος 1.170 kg
Ρεζερβουάρ 64 lt
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Κωδικός MB1
Τύπος Ατµοσφαιρικός
Θέση Εµπρός, κατά το διάµηκες
Υλικό Κορµός και καπάκι από χυτοσίδηρο
Κύλινδροι Έξι σε σειρά
Χωρητικότητα 1.998 cc
Διάµετρος x διαδροµή 76 mm x 74,7 mm Εκκεντροφόροι Ένας πλάγιος
Bαλβίδες Δύο επικεφαλής ανά κύλινδρο
Συµπίεση 8,5:1
Τροφοδοσία Δύο µονά καρµπιρατέρ Stromberg 150 CD–7A
Μέγιστη ισχύς 91 PS/5.000 rpm
Μέγιστη ροπή 158 Nm/2.900 rpm
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Τύπος 12βολτο
Δυναµό 25A, Lucas C40L
Εναλλάκτης 28Α, Lucas 15AC
Ανάφλεξη Συµβατική, µε πλατίνες και ντριστριµπιτέρ, Lucas 25 D6
Μίζα Lucas M35G
ΣΥΣΤΗΜΑ ΛΙΠΑΝΣΗΣ
Τύπος Υπό πίεση, 40 έως 60 psi @ 2.000 rpm
Χωρητικότητα 5,1 lt
ΣΥΣΤΗΜΑ ΨΥΞΗΣ
Tύπος Υγρόψυκτο
Χωρητικότητα 7,7 lt
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Στους πίσω τροχούς
Συµπλέκτης Ξηρός µονόδισκος
Κιβώτιο Standard-Triumph, 4τάχυτο+όπισθεν (έξτρα overdrive Laycock de Normanville type A)
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εµπρός Ανεξάρτητη, ψαλίδια, ελικοειδή ελατήρια-αµορτισέρ, αντιστρεπτική ράβδος
Πίσω Ανεξάρτητη, λοξά ψαλίδια (ηµί-αιωρούµενοι βραχίονες), ελατήρια, αµορτισέρ
Ζάντες Ατσάλινες 4,5J x 13”
Λάστιχα 175 SR13 ράντιαλ
ΦΡΕΝΑ
Τύπος Υδραυλικά χωρίς υποβοήθηση κενού (σέρβο)
Εµπρός Δίσκοι 248 mm
Πίσω Ταµπούρα 229 mm
Χειρόφρενο Μηχανικό, στα πίσω ταµπούρα
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
Τύπος Μηχανική κρεµαγέρα της Alford and Alder
Στροφές τιµονιού 4,0
Κύκλος στροφής 9,75 m (µεταξύ πεζοδροµίων)
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Τελική ταχύτητα 155 km/h
0-100 km/h 15,3”
0-400 m 19,6” @ 117 km/h
0-1.000 m 36,8” @ 140 km/h
Μέση κατανάλωση 9,2 lt/100 km
ΤΙΜΗ
Τιµή σήµερα €10.000-€12.000 (πολύ καλή κατάσταση)