Η μεταπολεμική Αμερική του θριάμβου και της πολυτέλειας μπήκε στη δεκαετία του ’50 έμπλεη από αυτοπεποίθηση. Το ίδιο και τα αυτοκίνητά της χωρίς καμία διάθεση απολογίας ούτε για τους τόνους νίκελ ούτε για το μέγεθός τους.

Με μότο «ακόμα μεγαλύτερο, ακόμη περισσότερο», λογής λογής υπερμεγέθη, πλουμιστά μοντέλα γέμιζαν τους δρόμους των μεγαλουπόλεων και τις ατελείωτες ευθείες της αμερικανικής επικράτειας. 

Η Cadillac Eldorado πριν από 70 χρόνια φιγουράριζε ως το ακριβότερο αμερικανικό αυτοκίνητο της εποχής του, επιβεβαιώνοντας στεντόρεια το σλόγκαν της εταιρίας, «Standard of the World».

Μαζί και η Cadillac που αντιπροσώπευε αυτό το ίδιο πνεύμα, στον υπερθετικό μάλιστα βαθμό του, με κίνδυνο μερικές φορές να υπερβεί τα εσκαμμένα (αν υπήρχαν στα αυτοκινητικά πράγματα των ΗΠΑ τέτοια), φτιάχνοντας ακόμη και καρικατούρες. 

Στην ερώτηση λοιπόν, «ποιο αυτοκίνητο που ξεπερνά μια Cadillac θα μπορούσε να ονειρεύεται ένας Αμερικανός;», η απάντηση ήταν «μια ακόμα πιο κραυγαλέα Cadillac!». Ένα παιχνίδι στο οποίο η εταιρεία της General Motors ήταν μεγάλη μαστόρισσα. Δίνοντας στην πλούσια πελατεία της να καταλάβει ότι η κατοχή μιας μπερλίνας ή μιας κουπέ DeVille από την γκάμα των Series 62 δεν ήταν αρκετή για να γίνει κάποιος μόνιμο μέλος της αμερικανικής ελίτ.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, το μομέντουμ ευνοούσε την Cadillac που ήρθε να αντικαταστήσει οριστικά τη θνήσκουσα Packard στην ιεραρχία της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Με την παραγωγή της μάλιστα να ξεπερνά το συμβολικό ορόσημο των εκατό χιλιάδων αυτοκινήτων ετησίως. Μια σαφώς αξιοσημείωτη επιτυχία που όμως είχε και την αρνητική πλευρά της. Μια οπισθοδρόμηση… Με την παραγωγή πια να αγγίζει σε όγκο αυτή ενός μαζικού κατασκευαστή, η φίρμα κύρους της General Motors κινδυνεύει να χάσει την εικόνα της αποκλειστικότητάς της.

Ειδικά με το δεδομένο ότι η αφρόκρεμα των Ευρωπαίων, η Rolls-Royce, η Mercedes-Benz, η Bentley, η Jaguar, διένειμαν τα μοντέλα τους με φειδώ και παρρησία, και μέσω ανεξάρτητων εισαγωγέων όπως ο Max Hoffmann. Αποκλειστικά, μοναδικά μοντέλα, των οποίων ο χειροποίητος χαρακτήρας και η πολυτέλεια κορυφαίας κλάσης αναμφισβήτητα δελέαζαν τους πιο σνομπ πελάτες. Σε αυτούς λοιπόν θα απευθυνόταν η Cadillac Eldorado. Το χρυσάφι της αυτοκίνησης. 

Κατασκευασμένη σε μικρούς αριθμούς, η Eldorado θα ενσάρκωνε τη δυσπρόσιτη, δυσθεώρητη κορωνίδα της γκάμας της Cadillac. Θα ήταν με άλλα λόγια, η πιο ολοκληρωμένη, η απόλυτη αυτοκινητική αναπαράσταση του αμερικανικού ονείρου. 

Όπως η Chevrolet Corvette και πριν γίνει μοντέλο παραγωγής, η Cadillac Eldorado έκανε το επίσημο ντεμπούτο της ως dream car στο διάσημο Motorama Car Show της General Motors το 1953. Και λέμε «επίσημο» διότι η πρώτη Cadillac El Dorado (το πρωτότυπο του 1952 και με αυτή τη γραφή) επιδείχτηκε στο American Salon μαζί με μια ακόμη σπέσιαλ Cadillac, την Sixty-Special Townsman.

Σε αντίθεση με τη σπορ ’vette, δεν θα είχε καμία σχέση με ένα τεχνικά και αισθητικά καινοτόμο αυτοκίνητο. Θα φιγουράριζε κατά κύριο λόγο ως μια πλατφόρμα επίδειξης για τη στιλιστική δεινότητα των σχεδιαστών της εταιρείας. Και μιας και εκείνη τη χρονιά η Cadillac γιόρταζε το χρυσό ιωβηλαίο της, σε όλα τα εκθέματα, μαζί και η Eldorado, μοτίβα και σήματα θα ήταν χρυσαφί αντί των τυπικών νικελένιων. Σήμανση που διατηρήθηκε για όλες τις Cadillac μέχρι το ’58. 

Όταν λέμε όμως «στιλιστική δεινότητα» μην φανταστείτε κάποιο ρηξικέλευθο σχέδιο που θα ανέτρεπε το σχεδιαστικό κατεστημένο της εποχής, όπως μας είχε προϊδεάσει το άλλο dream car της Cadillac, η Le Mans. Αντίθετα, το σχέδιο της Eldorado εξακολουθoύσε να ενσωματώνει τα κλασικά πτερύγια του 1948, βασικά συστατικά του στιλ Cadillac των 50s. Το 1953, τη χρονιά της εμφάνισής της και της βιαστικής επικοινωνίας της, η γραμμή του αυτοκινήτου φαινόταν ξεπερασμένη με την πολύ υψηλή βασική γραμμή και το τεράστιο, φουσκωμένο καπό.

Η αληθινή ταυτότητα της Eldorado ήταν αυτή ενός αυτοκινήτου που εξατομικεύτηκε επί τούτου από τον Harley Earl και την ομάδα του. Οι οποίοι φαινόταν να απολαμβάνουν ότι σε πείσμα της μόδας ήρθαν να επιβάλλουν ένα ντεμοντέ σουλούπι, μόνο και μόνο ντύνοντας μια καμπριολέ Cadillac Series 62 με εκκεντρικότητα. Με θρασεία και υπερβολικά κόλπα που γειτνίαζαν επικίνδυνα με την παρωδία.

Αρωγός σε αυτή την επιβολή αποδείχτηκε ένα σοφά δοσμένος διαφημιστικός ντόρος: Η Cadillac δάνεισε το δεύτερο κομμάτι της Eldorado στον Λευκό Οίκο για την τελετή ορκωμοσίας του προέδρου Αϊζενχάουερ τον Ιανουάριο του 1953!

Το «dream car» προκάλεσε άκρατο ενθουσιασμό στο κοινό του Motorama, με τους ιθύνοντες νόες της Cadillac να αποφασίζουν την ίδια χρονιά κιόλας να το βάλουν στην παραγωγή. Η εύρεση του ονόματος του αυτοκινήτου εν τω μεταξύ είχε ήδη ανατεθεί από το 1952 στη διαφημιστική της εταιρείας, MacManus, John & Adams, που πρότεινε δεκάδες ονόματα. Κανένα όμως δεν έκανε «κλικ» στον διευθυντή πωλήσεων James Roche. 

Κι επειδή το όνομα παίζει καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία ενός, οποιουδήποτε προϊόντος, διοργανώθηκε από τη διαφημιστική εταιρεία εσωτερικά στο τμήμα πωλήσεων της Cadillac ένας διαγωνισμός για να καταλήξουν στην εμπορική ονομασία του. Που τον κέρδισε η γραμματέας του τμήματος πωλήσεων, Mary Ann Zukosky, σύζυγος Marini, προτείνοντας το όνομα «Eldorado». Μάλιστα, η Mary Ann δεν αμείφθηκε με κάτι σοβαρό για την έμπνευσή της, παρά μόνο με ένα Αμυντικό Ομόλογο των $25! Κι αν αναρωτιέστε τι ήταν αυτό, να σας πούμε ότι ήταν χρεόγραφο που εκδόθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση την εποχή του πολέμου, στην προσπάθεια οι πολίτες να δανείσουν στη χώρα τα χρήματά τους. 

Το όνομα λοιπόν προήλθε από την εξαμερικανισμένη εκδοχή του ισπανικού «El Dorado» (ο επιχρυσωμένος ή ο χρυσαφένιος ) -στα πρώτα δελτία Τύπου της GM το αυτοκίνητο αναφερόταν με την ισπανική ορθογραφία. Έναν μύθο που αναπαρήγαγαν οι Ισπανοί Κονκισταδόρες όταν κατέκτησαν το Περού.

Και που αναφέρεται στον αρχηγό μιας φυλής Ινδιάνων της Ν. Αμερικής, τον  οποίο ο λαός του πασπάλιζε τελετουργικά με χρυσόσκονη που στη συνέχεια την αφαιρούσε μπαίνοντας σε μια λίμνη. Το El Dorado όμως χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει και μια φανταστική πόλη με αμύθητα πλούτη που πολλοί Ευρωπαίοι τυχοδιώκτες -και όχι μόνο- αναζήτησαν επί ματαίω...

Ωστόσο αλλά και εσφαλμένα, σύμφωνα με το περιοδικό Palm Springs Life, το όνομα του αυτοκινήτου προήλθε από το Eldorado Country Club, ενός κλαμπ αναψυχής και γκολφ στο Coachella Valley της California, όπου σύχναζαν στελέχη της General Motors. Η ουσία όμως είναι ότι αυτό το όνομα φαινόταν πολύ ταιριαστό για το χρυσό ιωβηλαίο της Cadillac και ταίριαζε γάντι στην πελατεία των «golden boys» που στόχευε η Cadillac... 

Στην ουσία της και κάτω από τα κραυγαλέα ρούχα, η Cadillac Eldlorado παραγωγής ήταν μια 4/6θέσια κάμπριο Series 62 – η εταιρεία την περιέγραφε ως «Sport Convertible Coupé». Με μήκος 5,61 m και μεταξόνιο 3,2 m, φορούσε κινητήρα V8 5,4 lt με 210 άλογα στις 4.150 rpm, συνδυασμένον με 4άρι αυτόματο κιβώτιο Hydra-Matic. 

Βέβαια, πολλές από τις Eldorado που κατασκευάστηκαν το φθινόπωρο και τον χειμώνα του '53 φόρεσαν το υποδεέστερο αυτόματο σασμάν Dynaflow της Buick. Αιτία, η καταστροφική πυρκαγιά στο εργοστάσιο της GM στη Livonia, κοντά στο Detroit, όπου κατασκευάζονταν τα κιβώτια Hydra-Matic. Ελάχιστες, δύο ή τρεις παραγγέλθηκαν με χειροκίνητο 3άρι Synchromesh.

Αν θα μπορούσε η Cadillac Eldorado να καυχηθεί για μια πραγματική καινοτομία, αυτή θα ήταν το πανοραμικό παρμπρίζ της. Ένα στοιχείο που είχαμε δει δύο χρόνια νωρίτερα, το 1951, με το πρωτότυπο της Buick, Le Sabre. Επιπλέον, οι στιλίστες της General Motors προσπάθησαν να βελτιώσουν το προφίλ της «σκάβοντας» κάτω από τη βασική γραμμή, με στόχο να χαμηλώσει η σιλουέτα του επιβλητικού αμαξώματος.

Τα υπόλοιπα διαφοροποιά και εντυπωσιακά στοιχεία της Cadillac Eldorado προέρχονταν από επιδέξια επεξεργασία του ντεκόρ, με μεταλλικό κάλυμμα στην καταπακτή της κουκούλας, ασορτί με το χρώμα του αυτοκινήτου, στάνταρ συρμάτινες νικελένιες ζάντες, λάστιχα με άσπρα πλαϊνά και πλούσιο επίπεδο εξοπλισμού με τον κλιματισμό όμως να παραμένει προαιρετικός: Δερμάτινο σαλόνι (μαύρο, μαύρο-άσπρο, μπλε, μπλε-άσπρο, κόκκινο ή κόκκινο-άσπρο), ραδιόφωνο με κουμπιά προεπιλογής, ηλεκτρικά παράθυρα και καθίσματα, υδραυλικό τιμόνι, φώτα ομίχλης και καθρέφτη οδηγού.

Με δυνατές επιδόσεις, πληθωρικά εξoπλισμένη και μεγαλειώδεις αναλογίες, η Cadillac Eldorado του 1953 ενσάρκωνε το αμερικανικό όνειρο για το αυτοκίνητο. Με την τιμή να είναι ανάλογη της υπόσχεσής της.

Με $7.700 (86.000 σημερινά ή ελάχιστα λιγότερα απ' ό,τι στοίχιζε το μέσο αμερικανικό σπίτι το '53) μπορούσες να αγοράσεις δύο μπερλίνες Series 62! Κάπως έτσι εξηγούνται και οι μόλις 532 Cadillac Eldorado που παραγγέλθηκαν, εκ των οποίων μόνο μία έφτασε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Βέλγιο. Νούμερο μικρό, αλλά θα αρκούσε ακόμη μικρότερο για να γίνει η πρώτη Cadillac Eldorado μύθος πριν καν περάσει στην Ιστορία.

Ναυαρχίδα της γκάμας της Cadillac, η Eldorado μεσουράνησε στην αγορά για τα επόμενα 50 χρόνια, μέσα από πολλές γενιές σε κάμπριο, κουπέ και μπερλίνα. Με το αυτοκίνητο να χρησιμεύει ως πρωτότυπο για στιλιστικές καινοτομίες, καθώς και ως τεχνολογική βιτρίνα για την Cadillac: Αερανάρτηση για την Eldorado Brougham του 1957, πρώτη προσθιοκίνητη Cadillac με τη Fleetwood Eldorado το 1967 που μοιραζόταν την πλατφόρμα E-body με τη δεύτερη γενιά της Buick Riviera και την πρώτη της Oldsmobile Toronado, που είχαν παρουσιαστεί έναν χρόνο νωρίτερα. 

Τη δεκαετία του ’90, η αγορά της Cadillac Eldorado συρρικνώθηκε σημαντικά. Με την GM να διατηρεί ζωντανό το όνομα μέχρι το 2002 στη 12η γενιά της. Και τελικά με τη διθέσια κουπέ/κάμπριο Cadillac XLR να καταλαμβάνει τη θέση της το 2003.

Στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου και με δεδομένη τη σπανιότητα της Cadillac Series 62 Eldorado είναι αναμενόμενη η υψηλή τιμή της. Ένα αυτοκίνητο λοιπόν, από τα λιγότερα από 200 που βρίσκονται εν ζωή, σε αποδεκτή κατάσταση ξεκινά από τις 110 χιλιάδες ευρώ για να φτάσει σε κατάσταση Concours τις 220 χιλιάδες.

H Cadillac Eldorado Special 1953 σε αριθμούς
ΑΜΑΞΩΜΑ
Τύπος Αυτοφερόμενο ατσάλινο
Καροσερί Δίπορτη κάμπριο 4/6 θέσεων
Διαστάσεις 5.609 mm x 2.035 mm x 1.494 mm
Μετατρόχιο εμπρός-πίσω 1.499 mm - 1.600 mm
Μεταξόνιο 3.200 mm
Βάρος 2.260 kg
Ρεζερβουάρ 75,8 lt 
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος Τετράχρονος, υγρόψυκτος βενζινοκινητήρας
Θέση Εμπρός, κατά το διάμηκες
Υλικό Χυτοσιδηρός κορμός και καπάκι
Κύλινδροι Οκτώ σε V 90^o 
Χωρητικότητα 5.425,7 cc (331,1 ci)
Διάμετρος x διαδρομή 96,84 mm x 92,07 mm
Εκκεντροφόροι Ένας πλάγιος
Bαλβίδες Δύο επικεφαλής ανά κύλινδρο
Συμπίεση 8,25:1
Ανάφλεξη Κλασική με πλατίνες και ντιστριμπιτέρ
Τροφοδοσία Τετραπλό καρμπιρατέρ Carter WCFB2005S ή Rochester 4GC
Σύστημα λίπανσης Υπό πίεση, χωρητικότητα κυκλώματος 4,7 lt
Σύστημα ψύξης Υγρόψυκτο, κλειστό κύκλωμα υπό πίεση, βαντιλατέρ συνεχούς λειτουργίας, χωρητικότητα κυκλώματος 19,6 lt
Μέγιστη ισχύς 213 PS/4.150 rpm
Μέγιστη ροπή 447 Nm/2.700 rpm
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Στους πίσω τροχούς
Κιβώτιο Αυτόματο 4τάχυτο+όπισθεν GM Hydra-Matic
Τελική σχέση μετάδοσης 3,07:1
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός Ανεξάρτητη, ελατήρια, υδραυλικά τηλεσκοπικά αμορτισέρ
Πίσω Άκαμπτος άξονας, ημί-ελλειπτικά φύλλα σούστας, υδραυλικά τηλεσκοπικά αμορτισέρ
Ζάντες Ατσάλινες με ακτίνες, 6L x 15”
Λάστιχα 8.00 x 15 (230 R15)
ΦΡΕΝΑ
Τύπος Υδραυλικά, υποβοήθηση (έξτρα)
Εμπρός Ταμπούρα 305 mm 
Πίσω Ταμπούρα 305 mm
Χειρόφρενο Μηχανικό στα πίσω ταμπούρα
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
Τύπος Υδραυλικός ατέρμονας κοχλίας
Στροφές τιμονιού 4,0
Κύκλος στροφής 13,1 m
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Τύπος 12βολτο, αρνητική γείωση
Μπαταρία Βαρέως τύπου, 400A/485A
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Τελική ταχύτητα 175 km/h
0-100 km/h 14,8”
0-400 m 19,8” @ 117 km/h
0-1.000 m 35,6” @ 148 km/h
Kατανάλωση 20,9 lt/100 km
ΤΙΜΗ
Τιμή σήμερα €170.000-220.000 (εξαιρετική κατάσταση έως Concours)