Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι όλες οι σύγχρονες Bugatti έχουν τετρακίνηση για να μπορούν να περνούν το δυνατόν πιο αποδοτικά τα 1.500 άλογά του W16 στο δρόμο. Αλλά αυτός ο Αμερικανός ιδιοκτήτης μιας Veyron αποφάσισε να κάνει την Bugatti του πιο… εκφραστική. Έτσι δημιούργησε την πρώτη πισωκίνητη Veyron.

«Το κάναμε με τη Lamborghini Gallardo, γιατί όχι με την Bugatti Veyron μας;», αναρωτήθηκε ρητορικά ο Houston Crosta, ιδιοκτήτης της Veyron. Το πιο απίθανο στην εξήγησή του είναι ότι ο Crosta διευκρινίζει ότι το αυτοκίνητό του φαίνεται «αργό» -αν και στην πραγματικότητα κάθε άλλο παρά τέτοιο είναι. Το τίμημα για μια γαλήνια συμπεριφορά και, ως εκ τούτου, αναπόφευκτα, πολύ αποστειρωμένη.

Για το εγχείρημα, ο Houston αποφάσισε να πάει τη Veyron του στον ίδιο ειδικό, ο οποίος είχε κάνει την επίδειξη αλλαγής λαδιού και φίλτρων στην Bugatti. Αυτή τη φορά, το ζήτημα ήταν καταργήσει, με κάθε «απλότητα», τα δύο εμπρός ημιαξόνια και το διαφορικό, και να ξανατοποθετήσει τους τροχούς.

Η διαδικασία της μετατροπής είναι ενδιαφέρουσα διότι μας δείχνει πολλές πτυχές που συχνά αγνοούνται στα αυτοκίνητα υψηλών προδιαγραφών: Πανάλαφρα (και παρόλα αυτά τεράστια) δισκόφρενα ή η εντυπωσιακή ποσότητα ανθρακονήματος σε μια Veyron, της οποίας το βάρος είναι παρόλα αυτά γύρω από τους δύο τόνους -αναζητήστε την αιτία στον κινητήρα W16.

Ακόμη κι αν το εγχείρημα φαίνεται λίγο βιοτεχνικό, το αποτέλεσμα είναι στο ύψος των προσδοκιών του ιδιοκτήτη, για μια Veyron που χρονολογείται από το 2008 και δεν έχει κανένα σοβαρό συμβάν στο ενεργητικό της. Ακόμα καλύτερα: Ο οδηγός σημειώνει μια σημαντική βελτίωση στην ακτίνα στροφής και ένα πολύ ελαφρύτερο σύστημα διεύθυνσης.

Ο κίνδυνος όμως προέρχεται προφανώς από τον πίσω άξονα που δεν μπορεί να υποστηρίξει από μόνος του τα 1.001 άλογα Veyron. Όμως ο κίνδυνος αυτός τελικά είναι ελάχιστος: Τα ελαστικά διαλύονται πριν προλάβει ο πίσω άξονας να καταλάβει κάτι…