Ύστερα από την τρελή δεκαετία του ’20, o ούριος άνεμος των επιτυχιών καταλάγιασε για την Bugatti. Οι μπλε βολίδες δεν σάρωναν πια τους πάντες στα Grand Prix και το οικονομικό κραχ του 1929 αποδεκάτισε ένα ευρύ φάσμα πελατείας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η μεγαλειώδης Royale αποδείχτηκε εμπορικό φιάσκο. 

Απογοητευμένος ή απλώς κουρασμένος, ο Ettore Bugatti αποστασιοποιήθηκε από την επιχειρηματική δραστηριότητα της εταιρείας και εμπιστεύτηκε το 1932 το τιμόνι του αλσατικού εργοστασίου στο Molsheim στον γιο του, Jean. Στα 23 του χρόνια, αυτός όχι μόνο ανέλαβε το ρόλο και τις ευθύνες που του αναλογούσαν, αλλά έφερε και μια ισχυρή πνοή μοντερνισμού στην επιχείρηση. Και είχε πολλά να κάνει…

Αν και η γκάμα των Bugatti για το δρόμο, παρότι γερασμένη και με εξαιρετική πολυπλοκότητα, διατηρούσε το κύρος της, υπάκουε σε οικονομικά κριτήρια που ήταν πλέον εκτός εποχής.

Βελούδινη επανάσταση
Μέσα σε ένα πνεύμα αναγέννησης και απλούστευσης, ο Jean Bugatti άδραξε την ευκαιρία για να λανσάρει ένα μοναδικό μοντέλο, την Type 57, σε τρεις εκδόσεις καροσερί: Μπερλίνα, κουπέ και καμπριολέ. 

Ο 8κύλινδρος κινητήρας σε σειρά, πραγματικό κομμάτι υψηλής τέχνης και τεχνικής, ως είθισται σε μια Bugatti, ερχόταν σε σύγκρουση με την παράδοση. Το χρονισμό του μοτέρ αναλάμβαναν δύο εκκεντροφόροι επικεφαλής, ενώ η μονοκόμματη δομή του ενσωμάτωνε το κιβώτιο και τον συμπλέκτη. Ο Jean ήθελε να το πάει ακόμα μακρύτερα με μια ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση, κεκλιμένη μάσκα και τιμόνι με κρεμαγέρα, αλλά ο Ettore τα στήλωσε. Μια Bugatti αντάξια του ονόματός της όφειλε να πατάει εμπρός στο θρυλικό σφυρήλατο άκαμπτο άξονα… Και να φορά την όχι λιγότερο θρυλική κάθετη μάσκα σε σχήμα πέταλου αλόγου.

Παρά τους περιορισμούς αυτούς, η 57, ειδικά στη διαμόρφωση «Ventoux Coupé», αποδεικνυόταν ιδιαίτερα ομοιογενής: Το μοτέρ έσφυζε από ελαστικότητα, ενώ οι αναρτήσεις και το τιμόνι, παρότι απαρχαιωμένα, ήταν σφιχτά και αποτελεσματικά αντίστοιχα. 

Γρήγορη και προικισμένη με εκπληκτική οδική συμπεριφορά σε πείσμα του βάρους της (1.600 kg), η 57άρα επικαθόριζε το μοντέρνο σούπερ σπορ αυτοκίνητο, παίρνοντας κεφάλι επί μακρόν έναντι των ανταγωνιστών της.

Αντιπροσωπεύοντας πάνω από τα δύο τρία των πωλήσεων της Type 57, η Ventoux, με τις αδρές γραμμές της, ήταν για όλους το αυτοκίνητο του «Monsieur Jean», συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο μια ελπίδα για το μέλλον.

Το πεπρωμένο όμως αποφάσισε διαφορετικά. Ο Jean Bugatti σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 1939 στο τιμόνι μιας 57 που όδευε προς τη νίκη στις 24 Ώρες του Le Mans. Η θρυλική φίρμα θα σαρωνόταν στη συνέχεια από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν θα ξαναστεκόταν στα πόδια της...

Σήμερα, στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου μια Type 57 Ventoux Coupé Série I ’34-’36 κοστίζει 450 χιλιάδες ευρώ, ενώ μια Série II ’36-’39 ανεβαίνει στις 520 χιλιάδες. Στις φωτογραφίες, το μαύρο-κίτρινο αυτοκίνητο είναι Série I, ενώ το μπλε δεύτερης γενιάς.

Η Bugatti 57 Ventoux Coupé με μια ματιά
Κινητήρας Οκτώ κύλινδροι σε σειρά
Χωρητικότητα 3.255 cc
Ισχύς 136 PS
Τελική ταχύτητα 153 km/h
Παραγωγή 546 αυτοκίνητα (1934-1939)
Τιμή σήμερα €450-€520 χιλιάδες (κατάσταση Concours)

H μπλε Bugatti Type 57 Ventoux Coupé  1938 της γκάλερι είναι φωτογραφημένη το 2014 από τον Tim Scott  με την ευγενική χορηγία των RM Sotheby's Auctions