Γεννημένος στο Sao Paolo της Βραζιλίας, ο Ayrton Senna από μικρός έδειξε πως θέλει να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο από τους συνομηλίκους του. Όχι, δεν έτρεχε πίσω από μία μπάλα, όπως ήταν και ίσως είναι ακόμα το όνειρο χιλιάδων παιδιών στην Βραζιλία.

Μέσα από το πάθος του πατέρα του, κόλλησε το «μικρόβιο» της ταχύτητας και του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ήταν άλλωστε τεσσάρων χρονών όταν απέκτησε το πρώτο του αγωνιστικό καρτ. Χρειάστηκε όμως να κάνει υπομονή έξι χρόνια για να μπορέσει να συμμετάσχει σε τοπικούς αγώνες. Θα το είχε κάνει και πολύ νωρίτερα, μιας και από την ηλικία των οχτώ οδηγούσε σαν επαγγελματίας. Ωστόσο δεν επιτρεπόταν βάσει κανονισμών.

Τα χρόνια περνούσαν και ο νεαρός ακόμα Ayrton εξελισσόταν διαρκώς. Δεν θα αργούσε η στιγμή που θα γινόταν γνωστός στο ευρύ κοινό. Το 1977, σε ηλικία 17 ετών συμμετείχε στο πρωτάθλημα καρτ της Νοτίου Αμερικής, όπου και έλαμψε, κερδίζοντας όλους τους αγώνες, δείχνοντας ελάχιστα μόνο ψήγματα από το σπάνιο ταλέντο του.

O Ayrton Senna λογίζεται ακόμα και σήμερα ως ο κορυφαίος οδηγός στην ιστορία της Formula 1

Ένα χρόνο αργότερα, αγωνίστηκε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση. Όπως ακριβώς και το 1980. Η πόρτα του μηχανοκίνητου αθλητισμού είχε ανοίξει διάπλατα. Σε ηλικία 21 ετών, το 1981, ο Ayrton Senna αφήνει πίσω του την Βραζιλία και ξεκινάει το ταξίδι του στην Ευρώπη. Πρώτη στάση, η Αγγλία και το πρωτάθλημα Formula Ford 1600, με τον Senna να γεύεται με το καλημέρα το νέκταρ της κορυφής. Όπως ακριβώς συνέβη την επόμενη χρονιά, αυτή τη φορά τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην αμερικανική Formula Ford 2000. Όσοι έβλεπαν τον Senna να τρέχει είχαν κιόλας αντιληφθεί πως ο Βραζιλιάνος ήταν γεννημένος για αγώνες. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται η συγκεκριμένη πρόταση.

Οι διακρίσεις συνεχίστηκαν, με τον Ayrton Senna να κατακτά και το πρωτάθλημα της Formula 3. Ήταν πλέον νομοτελειακό. Ο κορυφαίος θα έτρεχε με τους κορυφαίους. Το ενδιαφέρον από ομάδες της Formula 1 προς το πρόσωπο του Βραζιλιάνου είχε ήδη ξεκινήσει. Τι κι αν ενδιαφέρθηκαν κορυφαίες ομάδες της εποχής, όπως η Williams και η McLaren; O Senna προτίμησε να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του με την άσημη και για πολλούς άγνωστη ομάδα της Toleman. Με αυτή την όχι και τόσο εμπορική και ανταγωνιστική ομάδα, κατάφερε στην παρθενική του σεζόν, το 1984 να πάρει τρία βάθρα. Δεύτερος στο Μονακό και τρίτος σε Αγγλία και Πορτογαλία. Το βάθρο όμως στο Μονακό, όπου από την 13η θέση κατετάγη δεύτερος, σε βρεγμένο οδόστρωμα ήταν εκείνο που έπεισε και τους τελευταίους δύσπιστους για την σπάνια κλάση του Senna.

Του έλειπε μόνο μία θέση στο βάθρο. Η πρώτη. Όχι όμως για πολύ, καθώς την αμέσως επόμενη χρονιά, με τα χρώματα της Lotus είδε πρώτος την καρό σημαία στο Εστορίλ της Πορτογαλίας . Από εκείνη τη φορά, ακολούθησαν άλλες 40 με τον Senna στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Πίσω από το τιμόνι της Lotus πανηγύρισε έξι νίκες, όταν η McLaren απέσπασε την υπογραφή του το 1988.

Η μετακίνηση αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί και ιστορική, δεδομένου ότι στην πρώτη του χρονιά στην αγγλική ομάδα, ο Ayrton Senna κέρδισε τον πρώτο από τους συνολικά τρεις τίτλους της καριέρας του. Οι μεγάλες του μάχες (κυρίως) με τον Alain Prost και τον Nigel Mansell ήδη είχαν αρχίσει να μένουν στην ιστορία. Με τον Prost μάλιστα δημιουργήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ανταγωνισμούς στην ιστορία της Formula 1.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Michael Schumacher, 10 χρόνια από το ατύχημά του

«Με το να είσαι δεύτερος είσαι απλά ο πρώτος από τους χαμένους». Αυτή ήταν η αγωνιστική νοοτροπία του Senna, παλεύοντας πάντα για την νίκη, πιέζοντας εαυτόν, μονοθέσιο και αντιπάλους στο όριο. Από το 1988 μέχρι και το 1991, ο Βραζιλιάνος είχε κατακτήσει τρεις τίτλους. Οι σεζόν 1992 και 1993 όμως δεν εξελίχθηκαν όπως θα επιθυμούσε.

Ήδη από το 1993 είχε γίνει γνωστό πως ο μεγάλος αντίπαλος του Senna, Alain Prost δεν θα συνέχιζε στην Formula 1 τη σεζόν 1994. Η θέση που άνοιγε στην Williams θεωρήθηκε για τον Senna, ευκαιρία για να επιστρέψει στην κορυφή. Αλλά διάβολε, όταν κάνουμε σχέδια ο θεός γελάει. Στις 30 Απριλίου του 1994 ηχεί το πρώτο καμπανάκι. Η Simtek που οδηγούσε ο Αυστριακός Roland Ratzenberger χάνει την εμπρός αεροτομή, το μονοθέσιο αποσταθεροποιείται και με 300+ km/h χτυπά πάνω στον τοίχο. O θάνατος του Αυστριακού πιλότου ήταν ακαριαίος.

Δημοσιεύματα της εποχής που έκαναν την εμφάνισή τους μιλούσαν για επιθυμία του Senna να μην συμμετάσχει στον επικείμενο αγώνα. Ήταν η πρώτη στιγμή που ο Senna έμοιαζε τρομαγμένος. Δεν φοβόταν κάποιον συναθλητή του ή την δεύτερη θέση, αλλά τον θάνατο. Η αποφράδα πρωτομαγιά του 1994 όμως βρίσκει τον Senna στο μονοθέσιό του, στο κόκπιτ του οποίου έχει φυλαγμένη την σημαία της Αυστρίας. Ήθελε να την υψώσει προς τιμήν του αδικοχαμένου Ratzenberger.

Ο αγώνας είναι μόλις στον τέταρτο γύρο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, τίποτα στην Formula 1 δεν θα ήταν το ίδιο. O χρόνος παγώνει στην στροφή Tamburello. Η Williams του Senna πέφτει με μεγάλη ταχύτητα στον τσιμεντένιο τοίχο. Η τηλεμετρία έδειξε πως η πρόσκρουση έγινε με ταχύτητα 233 km/h. Άλλοι υποστηρίζουν πως η ταχύτητα του μονιοθεσίου ξεπερνούσε τα 307 km/h. 

H Williams έγινε σμπαράλια, με τον Ayrton Senna να βρίσκεται αναίσθητος σε ένα άθικτο κόκπιτ. Ο γιατρός της Formula 1, καθηγητής Sid Watkins, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρίσκεται στο σημείο του τραγικού συμβάντος. Προχωρά επί τόπου σε τραχειοτομή και μέσα σε λίγα λεπτά ο Senna διακομίζεται με το ελικόπτερο στο νοσοκομείο της Μπολόνια.

Τα νέα όμως που έφταναν δεν ήταν καλά. Ο Senna είχε χάσει πολύ αίμα, τη στιγμή που οι ζημιές στον εγκέφαλο και τα υπόλοιπα ζωτικά όργανα ήταν ανεπανόρθωτες. Το μοιραίο ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Όπως και έγινε. Όλοι θα διαβούμε αυτό το μονοπάτι. Ο Ayrton Senna όμως έκανε αυτό το ταξίδι πιο γρήγορα. Γρήγορα, όπως είχε συνηθίσει να κινείται.

Η κηδεία του έγινε πέντε μέρες μετά, στο Sao Paolo όπου γεννήθηκε. Οι εικόνες ήταν συγκλονίστηκες, αντάξιες του μεγαλείου του Βραζιλιάνου. Πάνω από 300.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ο Alain Prost ξεχύθηκαν στους δρόμους την για να αποχαιρετήσουν έναν λαϊκό ήρωα. Γιατί για τους Βραζιλιάνους, ο Senna δεν ήταν μόνο ο καλύτερος οδηγός του πλανήτη.

Εκτός από το αθλητικό κομμάτι, ο Senna ήταν επίσης γνωστός για τη φιλανθρωπική του δράση και την αφοσίωσή του στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων στη Βραζιλία. Δημιούργησε το Ινστιτούτο Ayrton Senna, ένα ίδρυμα που επεδίωκε την εκπαίδευση και τη βελτίωση της ζωής των παιδιών σε φτωχές κοινότητες της χώρας του.

Ο Senna ήταν για πολλούς μια οδηγική ιδιοφυία. Οι ικανότητές του ειδικά στο βρεγμένο έμειναν στην ιστορία, όταν σε πολλές περιπτώσεις οδηγώντας με σλικ ελαστικά στη βροχή έγραφε καλύτερους χρόνους από άλλους με ελαστικά βροχής.

Άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά μιλούν για την ικανότητά του να πετυχαίνει την απόλυτη αυτοσυγκέντρωση. Ήταν σαν να έμπαινε σε έναν άλλο κόσμο κάθε φορά που έμπαινε στο μονοθέσιο.  Τι να πρωτοθυμηθούμε; Tο βρεγμένο Μονακό του 1984 με την Toleman όταν έριχνε 3”/γύρο στον Prost με τη McLaren πριν ο αλυτάρχης διακόψει τον αγώνα;

Την πρώτη του νίκη το 1985 στο Estoril όπου σε συνθήκες καταρρακτώδους βροχής τερμάτισε 1 λεπτό μπροστά από όλους τους άλλους; Τη νίκη στην ίδια πίστα το 1989 με 52’’ διαφορά από τον Γάλλο, χωρίς να έχει 1η και 2η σχέση στο κιβώτιο; Tην Ισπανία του 1991 όταν εν κινήσει “κούμπωσε” την όπισθεν στο μονοθέσιο για να γλυτώσει την καταστροφή; Tη νίκη την ίδια χρονιά στη Βραζιλία σε βρεγμένη πίστα και με διαλυμένο κιβώτιο;

Θα μπορούσαμε να γράφουμε χιλιάδες λέξεις για τις επιτυχίες του Senna. Όμως ο Ayrton Senna δεν είναι μια απλή παράθεση γεγονότων. Είναι κάτι που ξεπερνά τα στατιστικά, τους αριθμούς και τους πίνακες. Είναι το πνεύμα της ταχύτητας! Και ο τελευταίος πιλότος της Formula 1 που άφησε την τελευταία του πνοή στην πίστα.