Η μη κυβερνητική οργάνωση Transport & Environment μόλις δημοσίευσε τα αποτελέσματα μελέτης, σύμφωνα με την οποία τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα μπορούν να χρησιμοποιούν 300 έως 400 φορές λιγότερες πρώτες ύλες (κατά βάρος) και 58% λιγότερη ενέργεια από τα αντίστοιχα θερμικά σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής τους. Αυτά τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά ενόψει του αναγκαστικού εξηλεκτρισμού της αυτοκινητοβιομηχανίας. Υπάρχει όμως ένα «αλλά» που αφορά τους όρους που πρέπει να πληρούνται για να επιτευχθούν τα παραπάνω.

Για τη μελέτη αυτή, η οργάνωση κάνει προβολή στο 2035. Και προβλέπει ότι η ηλεκτρική ενέργεια που θα χρησιμοποιείται από ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές και ότι το 65% του κοβαλτίου και περισσότερο από το 20% του λιθίου που χρησιμοποιείται στις μπαταρίες θα προέρχεται από την ανακύκλωση συσσωρευτών που είχαν ήδη ένα πρώτο κύκλο.

Σύμφωνα με την Transport & Environment, το καύσιμο αποτελεί το 77% της ενέργειας που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής ενός θερμικού αυτοκινήτου, δηλαδή 17.000 λίτρα βενζίνης ή 13.500 λίτρα ντίζελ για 225.000 χλμ. Και το 18% της ενέργειας χρησιμοποιείται για την εξαγωγή και μεταφορά του παραπάνω καυσίμου.

Όσον αφορά ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, η ΜΚΟ υπολογίζει για το 2035 την ενέργεια που καταναλώνεται στην επαναφόρτιση στο 60%, αυτή που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της μπαταρίας στο 23%, αυτή που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του υπόλοιπου αυτοκινήτου στο 11%, και αυτή που επέτρεψε την κατασκευή των ανεμογεννητριών και των ηλιακών συλλεκτών που το τροφοδοτούν στο 7%. Εκτιμά δε, τη μάζα των μετάλλων που απωλέσθηκαν σε μόλις 30 κιλά.

Επομένως, σύμφωνα πάντα με την Transport & Environment, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο θα μπορούσε να είναι πολύ πιο «ενάρετο» από τη θερμική εναλλακτική του μέσα σε 15 χρόνια. Υπό την προϋπόθεση ότι η ηλεκτρική ενέργεια που το τροφοδοτεί προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές και εάν τεθεί σε εφαρμογή ένας μηχανισμός ανακύκλωσης τόσο αποτελεσματικός όσο αυτός των προβολών που κάνει η ΜΚΟ.

Εδώ βέβαια τίθενται δύο ερωτήματα. Το πρώτο αφορά τις ΑΠΕ. Κατά πόσον αυτό είναι εφικτό σε χώρες που μεγάλος τομέας της οικονομικής δραστηριότητάς τους εξαρτάται από ορυκτά καύσιμα; Και η Ελλάδα, όπως και άλλες προηγμένες χώρες, όπως η Γερμανία για παράδειγμα, έχουν έρθει ήδη αντιμέτωπες με τον γόρδιο δεσμό του λιγνίτη. Το άλλο, αφορά την προβολή της MKO που αναφέρεται σε 225.000 km. Μπορεί μεν ένα θερμικό ΙΧ να έχει βάσιμες και ρεαλιστικές πιθανότητες να διανύσει στον κύκλο ζωής του 225.000 km, αλλά τι ποσοστό των BEV έχει αντίστοιχες πιθανότητες; Έστω και το 2035...

Όσον αφορά την ανακύκλωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση μόλις ξεκίνησε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για την κατασκευή και την ανακύκλωση των μπαταριών. Η Κομισιόν στοχεύει στην ανακύκλωση του 65% του βάρους της μπαταρίας έως το 2025 και του 70% έως το 2030. Η Transport & Environment όμως ευαγγελίζεται 90% και οι προβολές της γίνονται επί αυτού του ποσοστού. Αναγνωρίζοντας βέβαια, ότι η ικανότητα ανακύκλωσης της ΕΕ παραμένει χαμηλή. Απομένει να δούμε πόσο γρήγορα θα πραγματοποιηθεί αυτή η πρόοδος, τόσο στην Ευρώπη όσο και εκτός αυτής.