Μάιος 1985, 55ο Ράλι Ακρόπολις. Στον τερματισμό, ο άνετος νικητής Timo Salonen χαρακτηρίζει τον αγώνα «εύκολο», αμφισβητώντας τη φήμη του ως σκληρού και «σιδεροφάγου».

Οι δηλώσεις του Φιλανδού ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων στον ελληνικό Τύπο, αφού σε αυτή του τη φήμη οφείλει εν πολλοίς ο ελληνικός αγώνας την ένταξή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Η αλήθεια είναι όμως ότι τα ράλι του WRC είχαν από τότε αρχίσει να αλλάζουν, ακολουθώντας αναγκαστικά τις οικονομικές απαιτήσεις των καιρών. Σταδιακά, τα συνολικά χιλιόμετρα μειώθηκαν, καθώς οι διαδρομές περιορίστηκαν γύρω από ένα κέντρο του αγώνα.

Οι ειδικές γίνονταν όλο και λιγότερες, αλλά και ομαλότερες αφού στρώνονταν με γκρέιντερ πριν από τον αγώνα, δίνοντας έτσι την έμφαση στην ταχύτητα πολύ περισσότερο παρά στην αντοχή. Ο τερματισμός στο Ακρόπολις, που κάποτε ήταν ένας άθλος, έφτασε να θεωρείται σχεδόν δεδομένος σε ένα ράλι 15 ειδικών διαδρομών και 310 αγωνιστικών χιλιομέτρων. Εμπρός σε παλιά Ακρόπολις των 50 ειδικών και των 850 αγωνιστικών χιλιομέτρων, το εφετινό δικαιολογούσε όσους διαμαρτύρονταν ότι ο αγώνας έχει γίνει πλέον «σπριντ».

Ήρθε όμως ο «Daniel» για να αλλάξει τα δεδομένα. Διότι μπορεί από τη μια να έλυσε το πρόβλημα της ζέστης και της σκόνης που παραδοσιακά ταλαιπωρούν τα πληρώματα στο Ακρόπολις, όμως από την άλλη οι καταρρακτώδεις βροχές μεταμόρφωσαν κομμάτια των ειδικών σε βούρκο, έσκαψαν νεροφαγώματα κι έβγαλαν στην επιφάνεια πέτρες και βράχια.

Επιπλέον, η εικόνα των δρόμων στις αναγνωρίσεις –που έγιναν μετ’ εμποδίων– δεν είχε σχέση με αυτή που παρουσίασαν στον αγώνα. Στον αέρα, λοιπόν, οι σημειώσεις. Και τέλος, λόγω των συνθηκών, ακυρώθηκε το shakedown στη Λαμία, οπότε οι ρυθμίσεις των αυτοκινήτων έγιναν με… μαντεψιές.

Τι ρυθμό να ακολουθήσει κάποιος στον αγώνα; Τι λάστιχα να επιλέξει; Λοταρία! Ήταν φανερό ότι θα επικρατούσε ο πιο έξυπνος, ο πιο επινοητικός κι ο πιο τυχερός. Κι αυτός ήταν τελικά ο Rovanper. Με διαφορά. Ενάμισι λεπτό, για να μιλήσουμε με νούμερα.

Ρεσιτάλ Kalle
Ο 22χρονος Φιλανδός, παγκόσμιος πρωταθλητής το 2022, έδειξε εξαρχής τις προθέσεις του κερδίζοντας την (καλοστημένη) υπερειδική στο Φάληρο. Κι ένας δεύτερος καλός οιωνός γι’ αυτόν ήταν ότι, αν και θα ξεκινούσε αναγκαστικά πρώτος τις ειδικές, δεν θα είχε, χάρη στη βροχή, τόσο χαλαρό γαρμπίλι να «σκουπίζει», γλιστρώντας και χάνοντας χρόνο.

Ήμασταν όμως στην Ελλάδα, αρχές Σεπτέμβρη. Και οι βροχές είχαν σταματήσει. Είχε βγει ζεστός ήλιος, φυσούσε αέρας και οι ειδικές στέγνωναν γρήγορα. Έτσι, ενώ το πρωί της Παρασκευής ο Rovanper ήταν δεύτερος, μόλις 2” πίσω από τον Thierry Neuville, το απόγευμα άρχισε να χάνει σταδιακά χρόνο «σκουπίζοντας» τις ειδικές, με αποτέλεσμα να φτάσει το βράδυ στη Λαμία 25,5” από την κορυφή. Ήταν πάντως τρίτος, μπροστά από όλους τους άλλους πλην του Neuville και του Sbastien Ogier, και «από μια καλύτερη θέση εκκίνησης», όπως είπε, αισιοδοξούσε ότι θα έμπαινε ξανά στη μάχη για τη νίκη.

Δύσκολο έργο, όταν έχεις να κερδίσεις σχεδόν μισό λεπτό από δύο κορυφαίους οδηγούς όπως ο Βέλγος και ο Γάλλος. Οι Neuville και Ogier όμως διευκόλυναν τον Φιλανδό, εγκαταλείποντας και οι δύο πριν από το τέλος του Σαββάτου και χαρίζοντάς του την πρώτη θέση με μια διαφορά πάνω από 2 λεπτά. Ένα κεφάλαιο που το διαχειρίστηκε με σοφία δυσανάλογη της ηλικίας του. Κόβοντας ρυθμό στα δύσκολα και πηγαίνοντας τέρμα γκάζι όπου έκρινε ασφαλές. Περιλαμβανομένης της Power Stage, την οποία κέρδισε (με διαφορά) για να πάρει το πλήρες «πακέτο» των 30 βαθμών και να κάνει ένα ακόμα μεγάλο βήμα προς τον παγκόσμιο τίτλο.

Ενδεικτικό της εξυπνάδας –έστω και της τύχης– του Rovanper είναι το γεγονός ότι ήταν ο μόνος από τους οδηγούς της κορυφαίας κατηγορίας Rally 1, μαζί με τον Dani Sordo, που δεν είχε κλαταρίσματα ή ζημιές από πέτρες, λακκούβες και ξακρίσματα. Γενικά, πολύ σπάνια τον θυμόμαστε να σταματά σε ειδική για να αλλάξει λάστιχο ή να σπάει τις αναρτήσεις του. Είτε θα έχει «χορταστικά» ατυχήματα, όπως τον Αύγουστο στη Φιλανδία ή πέρυσι στο Ακρόπολις, είτε θα περνά «πετώντας» πάνω από τις δυσκολίες, όπως εφέτος. Ενώ οι ανταγωνιστές του…

Διπλό ναυάγιο
Ας ξεκινήσουμε από τον Neuville, τον περυσινό νικητή του Ακρόπολις. Ύστερα από το 1-2-3 της Hyundai το 2022, ο Βέλγος ήρθε στην Ελλάδα με μεγάλες προσδοκίες. Προσδοκίες που αρχικά επιβεβαιώθηκαν, αφού ο Neuville ήταν πρώτος στο τέλος της Παρασκευής, 2” εμπρός από τον Ogier, παρά κάποια προβλήματα από το πίσω διαφορικό του i20 N Hybrid. Στη δύσκολη Παύλιανη, το πρωί του Σαββάτου, ο Βέλγος ήταν προσεκτικός –δικαιολογημένα, όπως αποδείχτηκε αργότερα– αφήνοντας την πρώτη θέση στον Ogier. Την ξαναπήρε όμως παλικαρίσια στις Καρρούτες Ι με μια επίδοση 9,8”καλύτερη από του Γάλλου. Η διαφορά τους στη γενική κατάταξη ήταν μόλις 2” και όλοι περίμεναν μια θεαματική μονομαχία το απόγευμα.

Μείναμε όμως με την όρεξη. Στην Παύλιανη ΙΙ, πρώτη ειδική του απογευματινού κύκλου, ο Neuville μπήκε με φόρα στις λάσπες του οροπεδίου κι έπεσε σε μια λακκούβα, σπάζοντας την εμπρός δεξιά ανάρτηση του Hyundai κι εγκαταλείποντας επιτόπου. Η πρωτοπορία πέρασε στον Ogier, αλλά δεν μπόρεσε να την χαρεί για πολύ. Με τον Rovanper μόνο 12,6” πίσω του, ο Γάλλος ήξερε ότι έπρεπε να πάει γρήγορα. Και το έκανε, χάνοντας μόλις 0,2” Καρρούτες ΙΙ. Στην επόμενη όμως ειδική, το Ελευθεροχώρι ΙΙ, ο Ogier είτε το παράκανε είτε στάθηκε άτυχος με τα λάστιχα, όπως συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό.

Το αν φταίει ο τρόπος που οδηγεί κανείς δεν το ξέρει. Το γεγονός όμως είναι ότι του έσκασαν και τα δύο πίσω λάστιχα μέσα στην ειδική (συν το ένα μπροστινό, όπως ανακάλυψε αργότερα!). Προσπάθησε να συνεχίσει, όμως του έσπασε η πίσω αριστερή ανάρτηση. Κι ενώ κατάφερε να φτάσει στον τερματισμό της ειδικής, έστω και με 4 λεπτά καθυστέρηση (πέφτοντας στην 4η θέση), η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη. Επιχείρησε μια πρόχειρη επισκευή, αλλά έκρινε πως δεν θα έφτανε στο service park της Λαμίας κι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.

Ο Γάλλος ξαναμπήκε στον αγώνα με τον κανονισμό SupeRally την Κυριακή, ελπίζοντας σε μια καλή επίδοση στην Power Stage. Ήταν όμως μόλις 7ος. Αλλά κι ο Neuville δεν τα πήγε πολύ καλύτερα, γράφοντας τον έκτο χρόνο και μένοντας εκτός βαθμών. Όπως παραδέχτηκε κι ο ίδιος, αυτό ήταν και η ταφόπλακα στις ελπίδες του για το εφετινό πρωτάθλημα…

Γκαντεμιές
Αν θεωρήσουμε ότι τα προβλήματα των Neuville και Ogier είχαν κι ένα μικρό ποσοστό ατυχίας, τότε τι να πούμε για κάποιους άλλους. Με πρώτο τον Esapekka Lappi, που πέρα από το (σύνηθες φέτος) κλατάρισμα με αλλαγή τροχού μέσα σε ειδική, αντιμετώπισε διαδοχικά: Χαλασμένο χειρόφρενο, πρόβλημα στον εναλλάκτη και σπασμένο ημιαξόνιο που τον άφησε μόνο με πίσω κίνηση το Σάββατο το απόγευμα. Παρ’ όλα αυτά και παρότι δεν είχε τον ρυθμό από την αρχή, ο Φιλανδός, χαμογελώντας στωικά, έφερε το Hyundai του στον τερματισμό, στην 5η θέση, εμπρός από το Toyota του Takamoto Katsuta.

Ο Ιάπωνας, που δεν είχε κάνει δοκιμές πριν από τον αγώνα λόγω των πυρκαγιών, δεν έχανε ευκαιρία να πει πόσο δεν του άρεσε ο σκληρός αγώνας. Και παρότι δεν πήγαινε γρήγορα, είχε μεταξύ άλλων δύο σκασμένα λάστιχα στην ίδια ειδική και δύο τετ-α-κε σε άλλη, με αποτέλεσμα να τερματίσει έκτος και τελευταίος από τους εργοστασιακούς οδηγούς (πλην SupeRally).

Ο πιο άτυχος όμως απ’ όλους ήταν ο Pierre-Louis Loubet που έμεινε από χαλασμένη αντλία νερού του Ford Puma πριν από την πρώτη ειδική της Παρασκευής και δεν συνέχισε. Το ίδιο πρόβλημα παρουσίασε μάλιστα και το δεύτερο Ford, του Ott Tanak, αλλά ευτυχώς για τον Εσθονό, ενώ έμπαινε στη ζώνη αλλαγής ελαστικών, ύστερα από την 3η ειδική. Το πλήρωμα επισκεύασε τη βλάβη και συνέχισε, αν και με καθυστέρηση 22 λεπτών που επέφερε ποινή 3’ 40” και το έριξε από την 4η στην 32η θέση.

Ο Tanak όμως δεν το έβαλε κάτω. Χάρη στην πιο ευνοϊκή θέση εκκίνησης κέρδισε δύο ειδικές την Παρασκευή, αλλά πήγε γρήγορα και το Σάββατο, παρότι ξεκινούσε δεύτερος και «σκούπιζε» τoν δρόμο. Τελικά, χάρη και στις ατυχίες των άλλων, τερμάτισε τον αγώνα 4ος και πήρε και 3 επιπλέον βαθμούς με μια τρίτη θέση στην Power Stage.

Ωφελημένοι
Τις ατυχίες του είχε κι ο Elfyn Evans, με ένα ξεζαντάρισμα ελαστικού, αλλά κυρίως με την υπερθέρμανση του κινητήρα του Toyota Yaris στο Ελευθεροχώρι Ι, που τον ανάγκασε να βγάλει την ειδική μόνο με ηλεκτροκίνηση, χάνοντας 1 λεπτό. Ο Ουαλός έπεσε πίσω από τον Sordo, αλλά την Κυριακή πέρασε στα ίσια τον Ισπανό για να τερματίσει δεύτερος, παίρνοντας και τους επιπλέον βαθμούς της 2ης θέσης στην Power Stage και διατηρώντας έτσι τις ελπίδες του για το πρωτάθλημα.

Ο Sordo, που δεν αντιμετώπισε προβλήματα στον αγώνα, ήταν απογοητευμένος που δεν πήρε ρίσκα στον Ταρζάν, την Κυριακή, αφήνοντας έτσι τον Evans να τον ξαναπεράσει. Προσπάθησε στην πρώτη Γραμμένη, παίρνοντας πίσω λίγο χρόνο, αλλά έχασε καθαρά από τον Ουαλό στην Power Stage. Πάντως ο βετεράνος Ισπανός ανέβηκε στο βάθρο κι έσωσε για μία ακόμη φορά την τιμή της Hyundai, βοηθώντας την να διατηρήσει τη βαθμολογική επαφή με την Toyota.

Ηρωισμοί
Αν εντυπωσίασε ο Tanak με την ηρωική του άνοδο στην κατάταξη, άλλο τόσο εντυπωσίασε κι ο Andreas Mikkelsen. Όπως και πέρυσι, ο Νορβηγός ξεκίνησε πολύ άσχημα τον αγώνα, αυτή τη φορά με τρία κλαταρίσματα στις τέσσερις πρώτες ειδικές της Παρασκευής. Το αποτέλεσμα ήταν, από πρώτο φαβορί για τη νίκη στην WRC2, να πέσει στην 25η θέση της γενικής και τη 12η της κατηγορίας. Ο Mikkelsen όμως δεν απογοητεύτηκε. Απογείωσε στη συνέχεια το Skoda Fabia RS, κέρδισε όλες σχεδόν τις ειδικές και πήρε τελικά τη νίκη στην κατηγορία, με διαφορά 10,3” από τον δεύτερο!

Αντίστοιχο ήταν το σενάριο και στην κατηγορία νέων JWRC, όπου ο 25χρονος Ιρλανδός William Creighton έμεινε από ζημιά στο ψυγείο νερού του Ford Fiesta Rally3 την Παρασκευή. Αλλά συνέχισε το Σάββατο για να τερματίσει τελικά 2ος νέος και να πάρει το πρωτάθλημα χάρη στα βαθμολογικά μπόνους από τις νίκες σε ειδικές, που μετρούν στην κατηγορία.

Οι Έλληνες
Τέτοια ηρωικά σενάρια δεν είχαμε από τις ελληνικές συμμετοχές. Τα πρώτα φαβορί, ο Αλέξανδρος Τσουλόφτας (VW Polo GTI Rally2) κι ο Λάμπρος Αθανασούλας (Hyundai i20 N Rally2), εγκατέλειψαν και οι δύο, αλλά τουλάχιστον παλικαρίσια, από θεαματικές εξόδους. Ο πρώτος τουμπάρισε στην Παύλιανη, εκεί ακριβώς που έμεινε ο Neuville, ενώ ο δεύτερος στην άσφαλτο στις Καρρούτες, στο σημείο όπου ο Ogier έκανε μισό τετ-α-κε!

Τελικά, πρώτος «συμπατριώτης» μας ήταν ο Jourdan Serderidis, που οδήγησε το Ford Puma Hybrid στον δικό του, ασφαλή ρυθμό και πάντα με πλατύ χαμόγελο, διασκεδάζοντας στην τελευταία του, όπως είπε, συμμετοχή με αυτοκίνητο Rally 1. Δεύτερος Έλληνας ο Λαμιώτης Χρυσόστομος Καρέλλης, που οδήγησε έξυπνα το Citroen C3 Rally2 για να τερματίσει τελικά 22ος (στους 52), πέντε θέσεις πίσω από τον Σερδερίδη. Τέλος, πρώτος Έλληνας στην κατηγορία Rally3 τερμάτισε ο Ευθύμης Χαλκιάς (26ος με το Renault Clio), με ακριβώς πίσω του και πρώτο γενικής(!) στη δικίνητη κατηγορία Rally4, τον Σάββα Λευκαδίτη (Peugeot 208).

Αποτιμώντας το 70ό ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις, τολμάμε να πούμε ότι ο μεγάλος νικητής βρίσκεται στη μαρκίζα του εθνικού μας αγώνα. Και δεν είναι άλλος από την EKO. Με γνήσια αγάπη για το Σπορ και με εθνική συνείδηση προάγει το αγώνα μας σε κάθε μέρος του πλανήτη. Και παραμένει βασικός συντελεστής για να υπάρχει το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις στο παγκόσμιο καλαντάρι.