Στόχος της επιλογής των σταρ του σινεμά που θα δείτε παρακάτω δεν είναι να αναδείξουμε ή να αναλύσουμε ποια η θέση του αυτοκινήτου στο εκράν. Ή σε μια τηλεόραση. Εξάλλου υπάρχουν λεπτομερείς, μακροσκελέστατες αναλύσεις και άλλα τόσα βιβλία για τον κοινωνικό, οικονομικό, ακόμα ακόμα τον διαφημιστικό ή άλλο ρόλο του αυτοκινήτου στον κόσμο του θεάματος. 

Εμείς απλώς ήρθαμε να καταγράψουμε τις πιο σημαντικές πρωταγωνίστριες με τροχούς που πλέον έχουν γίνει καλτ -με κατώφλι τα τουλάχιστον 40 χρόνια παλαιότητας. Και αν και όπου μπορούμε, να αναδείξουμε τον λόγο που επελέγησαν, διανθισμένο με δυο τρεις ακόμη πληροφορίες. 

Έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «σταρ του σινεμά» κατ' αποκλειστικότητα τους ηθοποιούς. Εδώ όμως τα αυτοκίνητα αποδεικνύονται το ίδιο ή και περισσότερο πρωταγωνιστές από τους ανθρώπους...

Η επιλογή έγινε επί προσωπικού και αντλεί υλικό από νοσταλγικές μνήμες και τη σχετική αγάπη για τον κινηματογράφο. Ως εκ τούτου έχω αποκλείσει κάποιες αμερικανικές και ευρωπαϊκές road action comedy. Έστω κι αν υπάρχει κάποιο κορυφαίο car chasing, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της ταινίας «Smokey And The Bandit - Ο Ατσίδας και το Λαγωνικό».

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δεκαετία '70, η χρυσή εποχή των αυτοκινητικών καταδιώξεων [video]

Καθώς και κάποιες ιταλικές ταινίες καταδίωξης με αστυνομικές τζούλιες Super 1.6 από τους διάσημους πάνθηρες της «Squadra Volante». Από τις οποίες όμως αξίζει να πάρετε μια γεύση...

Επίσης έχω βγάλει στην πάντα κάποια φιλμ που δεν θα τα ήθελα στην ΤΟΠ 15 λίστα μου, αλλά υπάρχουν σε αντίστοιχες λίστες με εμβληματικά αυτοκίνητα του σινεμά.

Όπως για παράδειγμα η Ford Thunderbird ’66 από το Thelma and Louise ή η Ford Grand Torino ’74 από τους «Starsky & Hutch» ή το ομώνυμο φιλμ με τον Clint Eastwood με Grand Torino ’72. Τι να κάνουμε; Επιλογή είναι αυτή!

Εξάλλου είναι κι αυτός ένας τρόπος, μια πρό(σ)κληση για να προτείνει καθένας τη δικιά του λίστα. Πάντως, τα αυτοκίνητα που έγιναν με κάποιο τρόπο σταρ στο σινεμά και στην τηλεόραση ξεπερνούν τα 100!

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Οι καλύτερες ταινίες με αυτοκίνητα στην ιστορία του κινηματογράφου [Part 1] [Part 2] [Part 3]

Ξεχωριστό στοιχείο για τη λίστα, η αναγραφή της τιμής στην εποχή του αυτοκινήτου και το αναλογούν της σήμερα. 

Απολαύστε τις λοιπόν, κατά σειρά προβολής ή μετάδοσης...

1962 - O Άγιος - Volvo P1800 S
Περίοδος παραγωγής 1961-1973 Παραγωγή 45.627 αυτοκίνητα Τιμή 1963 SEK 20.800 (σημερινά €24.600)

Γιατί ένα Volvo να πρωταγωνιστεί σε βρετανική σειρά; Η εξήγηση είναι απλή. Στην πραγματικότητα, οι παραγωγοί της τηλεοπτικής σειράς «Τhe Saint» ήθελαν τον ήρωα στο τιμόνι μιας Jaguar E-type. Εμπρός όμως στην απροθυμία του Coventry στράφηκαν προς τη Volvo που τους παρέδωσε ένα λευκό P1800 σε λίγες ημέρες. O Simon Templar (Roger Moore) έκανε τέτοια διαφήμιση στο P1800, που η Volvo του το χάρισε!

Στη σειρά «Ο Άγιος», το αυτοκίνητο έκανε το ντεμπούτο του στο πρώτο επεισόδιο «The Talented Husband» το ’62. Και παρέμεινε το μεταφορικό μέσο του Simon Templar μέχρι τον Φλεβάρη του 1969. Ο Άγιος ήταν το ψευδώνυμο του Simon Templar, ενός χαρακτήρα που δημιούργησε ο συγγραφέας Leslie Charteris στη δεκαετία του ’20. Από τη σειρά «The Saint» στα βιβλία γεννήθηκε η σειρά ταινιών και αργότερα η δημοφιλής τηλεοπτική σειρά του ITC.

Οι τηλεοπτικοί παραγωγοί χρησιμοποίησαν συνολικά πέντε P1800 εκ των οποίων στο πρώτο, το 1964, έκοψαν την οροφή για να πετύχουν καλύτερα γυρίσματα στο εσωτερικό.

Η σειρά έπαιξε για 118 επεισόδια από τον Οκτώβριο του 1962 μέχρι τις 9 Φεβρουαριου του 1969 οπότε προβλήθηκε το τελευταίο από τα επεισόδια της σειράς, με τίτλο «The world beater». Γνώρισε δε μεγάλη επιτυχία στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, και αργότερα προβλήθηκε σε περισσότερες από 80 χώρες. Mεταξύ αυτών κι εδώ στη χώρα μας, όπου είδαμε αρκετά επεισόδια από το κανάλι της ΥΕΝΕΔ. Και σε όλα τα επεισόδια του ’67, ’68 και ’69, ο Simon Templar οδηγούσε ένα κουπέ P1800 S.

Το P1800 το σχεδίασε ο γιος του υπεύθυνου σχεδιασμού της Volvo, Pelle Petterson, που κατά σατανική σύμπτωση ήταν μαθητευόμενος στο ατελιέ του Frua! Έτσι για οικονομία χρόνου, ο Pietro Frua υπέγραψε το συμβόλαιο αφού πρώτα συνεχάρη θερμά το μαθητή του...

Το P1800 δεν έφερε μόνο στιλιστική ρήξη με το παρελθόν της φίρμας. Ήταν εξίσου νεωτερικό και στον μηχανολογικό τομέα: Με 4άρι σασμάν φουλ συγχρόνιζε, δισκόφρενα εμπρός κι έναν καινούργιο 4κύλινδρο κινητήρα 1.800 κυβικά. Με 90 άλογα, το μοτέρ αυτό ήταν «μισός» V8 από την γκάμα των φορτηγών της Volvo και αποδείχτηκε ρωμαλέο και ελαστικό.

Περισσότερο γρήγορο παρά σπορ κουπέ, το Volvo P1800 με τις αυθεντικές και λίγο μπαρόκ γραμμές σαγήνεψε ένα πολυπληθές κοινό στο Σαλόνι των Βρυξελών που παρουσιάστηκε το 1960. To «S» που προστέθηκε στο όνομα του μοντέλου το 1963, ήταν για το «Sverige» που πάει να πει «Σουηδία». Και προέκυψε όταν μεταφέρθηκε η παραγωγή του αυτοκινήτου από το εργοστάσιο της Jensen Motors στο Göteborg. 

Η επαναφορά του Αγίου έγινε το 1997, αυτή τη φορά στη μεγάλη οθόνη, σε σκηνοθεσία Philipp Noyce με τον Val Kilmer στον ρόλο του Simon Templar. Τιμής ένεκεν δε, το αυτοκίνητο ήταν ένα... ξενέρωτο Volvo C70.

1962 - Ο Φανφαρόνος - Lancia Aurelia B24S
Περίοδος παραγωγής 1956-1958 Παραγωγή 521 αυτοκίνητα Τιμή 1973 L. 2.822.000 (σημερινά €50.500)

Σε αυτή την ταινία, που ακολούθησε στις ελληνικές αίθουσες κατά πόδας τον γαλλικό τίτλο «Le Fanfaron», έχουμε επίσης έναν πραγματικά πρώτο ρόλο για ένα αυτοκίνητο. Έτσι βλέπουμε τη Lancia Aurelia B24S το ίδιο συχνά με τους δύο πρωταγωνιστές, τον Vittorio Gassman και τον Jean-Louis Trintignant. 

Εδώ να σημειώσουμε την παραδοξότητα ότι, παρόλο που ο Trintignant είναι παθιασμένος με τους αγώνες αυτοκινήτων και ο ίδιος διάσημος οδηγός, δεν οδηγεί ποτέ σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, παραμένοντας ως επιβάτης στη θρυλική Aurelia B24 και καταλήγει να σκοτωθεί στο τροχαίο συμβάν, στο τέλος της. 

Η αλήθεια για την ταινία είναι ότι ο πιο αντιπροσωπευτικός τίτλος είναι ο πρωτότυπος ιταλικός. Που αποκαλύπτει εν πολλοίς την προτελευταία στιγμή του φιλμ, προϊδεάζοντας για το φινάλε: «Il Sorpasso» που πάει να πει «η προσπέραση». 

Τα γυρίσματα για την ταινία έγιναν στη Via Aurelia, τον μεγάλο αρχαίο ρωμαϊκό δρόμο που ενώνει τις μεσογειακές ακτές της ρωμαϊκής Ιταλίας με την αρχαία Γαλατία, σύμβολο όλων των πτυχών της ιταλικής κοινωνίας για εκείνη της εποχή. Οπότε, ιδού η εξήγηση για ποιον λόγο επιλέχτηκε το συγκεκριμένο μοντέλο της Lancia.

Όσο για το plot, ένας νεαρός λόγιος (Jean-Louis Trintignant) και ένας μεσήλικας οδηγός (Vittorio Gassman) συναντιούνται τυχαία, τα πίνουν και ξεκινούν ένα παρορμητικό οδοιπορικό ανακαλύπτοντας ο ένας τον άλλον, επισκεπτόμενοι ταυτόχρονα μέλη της οικογενειών τους. Ένα ασυνήθιστο ζευγάρι σε ένα βαρύ και πολλές φορές κουραστικό road movie που αντλεί τον σημαντικό αντίκτυπό του από το φινάλε της ταινίας.

Όσο για το αυτοκίνητο, η B24S ήταν η ανοικτή εκδοχή της Aurelia Β12/Β12S του 1954 σε σχέδιο του Pinin Farina. H Β24S κατασκευάστηκε σε δύο εκδοχές, Spider με ανοιγόμενη οροφή και Convertible με χάρντοπ, 2,5λιτρο μοτέρ V6 και 112 άλογα.

1964 - Τζέιμς Μποντ, Πράκτωρ 007 εναντίον Χρυσοδάκτυλου - Aston Martin DB5
Περίοδος παραγωγής 1963-1965 Παραγωγή 1.021 αυτοκίνητα Τιμή 1963 £4.650 (σημερινά £85.100)

Η Aston Martin DB5 εμφανίστηκε σε πέντε ταινίες του James Bond. Και έγινε θρύλος. Αυτός είναι αναμφίβολα ο πιο διάσημος συσχετισμός στην ιστορία αγάπης μεταξύ κινηματογράφου και αυτοκινήτου. Τόσο που η DB5 είναι πλέον πολύ πιο ακριβή στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκίνητου από μια DB4, κάτι που δεν δικαιολογείται.

Εδώ να σημειώσουμε ότι η επιλογή της Aston Martin για τον διάσημο Βρετανό πράκτορα δεν οφείλει τίποτα στην τύχη, αφού στο πρωτότυπο μυθιστόρημα Goldfinger του Ian Flemming (1959), ο 007 οδηγεί ήδη μια Aston, την MkIII.

Βέβαια και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, προτού ο James Bond γίνει ο ορμητικός και φλεγματικός μυστικός πράκτορας του εκράν, ήταν ένας τρόπον τινά βασανισμένος και εκκολαπτόμενος δολοφόνος στις σελίδες των μυθιστορημάτων του Ian Fleming. Και τότε οδηγούσε Bentley. Στην πρώτη νουβέλα του Fleming για τον 007, το Casino Royale του 1953, ο Bond βρισκόταν πίσω από το τιμόνι μιας 4,5λιτρης Blower Bentley του 1931.

Υπενθυμίζουμε λοιπόν, ότι ο Sean Connery φόρεσε το κοστούμι του James Bond για πρώτη φορά το 1964, στην ταινία «Goldfinger» σε σκηνοθεσία Guy Hamilton. Στα γυρίσματα αυτής της ταινίας οδηγούσε μια Aston Martin DB5 που τον ενθουσίασε τόσο, που μόλις ολοκληρώθηκε η ταινία, την αγόρασε. Και ήταν η μόνη DB5 που περιήλθε στην κατοχή του Βρετανού ηθοποιού.

Η Aston Martin DB5 συνέχισε να πρωταγωνιστεί για πολλά χρόνια δίπλα στον πράκτορα 007, σε ταινίες όπως Thunderball, Tomorrow Never Dies, Spectre και, φυσικά, στο Goldeneye του 1995. Όλοι υποθέτω ότι θυμόμαστε τον Pierce Brosnan να οδηγά την DB5 στους λόφους γύρω από το Μόντε Κάρλο σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από την καταδίωξη της Xenia Onatopp που οδηγούσε μια Ferrari F355. 

Ύστερα από την τελευταία της εμφάνιση στην ταινία Spectre του 2015, η DB5 σενιαρίστηκε δεόντως και ταξίδεψε ανά τον κόσμο τόσο για να διαφημίσει την ταινία όσο και για να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο προώθησης των πιο σύγχρονων μοντέλων της μάρκας.

1966 - Batman - Lincoln Futura Batmobile
Περίοδος παραγωγής 1966-1968 Παραγωγή Τέσσερα αυτοκίνητα Τιμή 1966 $15.001 (σημερινά €140.000)

To πρώτο αυτοκίνητο του Μπάτμαν υπό το πρίσμα της επιλογής μου δεν θα βρισκόταν σε αυτή τη λίστα. Καθότι όμως το σχεδίασε ο ελληνικής καταγωγής George Barris (γεννημένος ως George Salapatas, καθώς ο πατέρας του ήταν Έλληνας μετανάστης από τη Χίο) και το είχα σε Matchbox, τη διαμόρφωσε σε 15+1. 

Η Lincoln Futura που αποτέλεσε την αισθητική βάση του Batmobile, στην πραγματικότητα ήταν ένα πρωτότυπο της εταιρείας του Μπλε Οβάλ που παρουσιάστηκε 11 χρόνια πριν από το αυτοκίνητο του Μπάτμαν.

Το σουλούπι του Futura, ήταν σε σχέδιο των Bill Schmidt και John Najjar και φτιάχτηκε στο χέρι από την Carrozzeria Ghia στο Torino πάνω στο σασί και στα μηχανικά μέρη της Continental Mark II, ναυαρχίδας της Lincoln. Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της έγινε το 1959 στην αισθηματική κωμωδία «It Started with a Kiss» με τους Debbie Reynolds και Glenn Ford, που στις ελληνικές αίθουσες προβλήθηκε υπό τον τίτλο «Το φιλί μιας νύχτας». 

Τα πρωτότυπα, μόλις οι εταιρείες θεωρούσαν ότι είχαν επιτελέσει το σκοπό τους, κατά πλειονότητα καταστρέφονταν. Ανεξάρτητα μάλιστα από το πόσο είχαν στοιχίσει. Και το Futura είχε κοστίσει στη Lincoln σχεδόν 250.000 δολάρια! Σαν να λέμε σημερινά $2,8 εκατ. Παρόλα αυτά πουλήθηκε στο Barris για μόλις ένα δολάριο. 

Όταν το 1966, το ABC ανέθεσε στον Barris να φτιάξει το αυτοκίνητο του Μπάτμαν για την τηλεοπτική σειρά, αυτός σκέφτηκε ότι η συνολική αισθητική του Futura και το ασυνήθιστο σχήμα των πτερυγίων του αποτελούν το ιδανικό σημείο εκκίνησης για το Batmobile. 

Συνολικά, ο Barris, γνωστός και ως ο «original King of Kustomisers», έφτιαξε τέσσερα αυτοκίνητα για τον Μπάτμαν. Tα τρία από φάιμπεργκλας με μηχανικά μέρη Ford Galaxie 1966 και το τέταρτο με ατσάλινη καροσερί πάνω σε Ford Thunderbird του 1958. Λέγεται ότι η κατασκευή κάθε Batmobile στοίχισε στον Barris $15.000, δηλαδή 140 χιλιάδες δολάρια σήμερα.

1967 - Ο πρωτάρης - Alfa Romeo Spider
Περίοδος παραγωγής 1966-1968 Παραγωγή 6.325 αυτοκίνητα Τιμή 1966 L. 2.312.800 (σημερινά €29.500)

Στις 21 Δεκεμβρίου του 1967, η ταινία «Ο Πρωτάρης», με ορίτζιναλ τίτλο «The Graduate» κάνει πρεμιέρα σε δύο αίθουσες στη Νέα Υόρκη: Στο Coronet στη Third Avenue και στο Lincoln Art Theater στο Broadway.

Το φιλμ, βασισμένο στη νουβέλα του Charles Webb του 1963, βασιζόταν σε μια απλή υπόθεση: Όπως εξήγησε ο σεναριογράφος, «αυτό το παιδί αποφοίτησε από το κολέγιο, έχει μια σχέση με την καλύτερη φίλη των γονιών του και στη συνέχεια ερωτεύεται την κόρη της». Και πρόσθεσε ότι, «ήταν ό,τι καλύτερο είχα ακούσει».

Με άλλα λόγια, «Ο Πρωτάρης» ήταν μια ανησυχητική εξερεύνηση του τι σήμαινε να είσαι νεαρός και άβγαλτος σε μια εποχή εξαιρετικής σύγχυσης και αναστάτωσης. «Ο Πρωτάρης» έκανε κορυφαία ονόματα της showbiz πολλά από τα αστέρια του και πρώτον και καλύτερο τον νεαρό τότε Dustin Hoffman που υποδύετο τον κολεγιόπαιδα Benjamin Braddock.

Μαζί κι ένα περιθωριακά γνωστό folk-pop ντουέτο, τους Simon & Garfunkel που πούλησαν εκατομμύρια δίσκους ως αποτέλεσμα της ταινίας. Τον Ιούνιο του 1968, το σινγκλ «Mrs. Robinson» χτύπησε την κορυφή στο pop chart, ενώ το ίδιο έτος το άλμπουμ του soundtrack κέρδισε ένα Grammy.

Η ταινία έκανε επίσης αστέρι και το δώρο αποφοίτησης του Benjamin Braddock: Μια λαμπερή, κόκκινη Alfa Romeo Spider 1600 «Duetto». Και η διασημότητα που απέκτησε το αυτοκίνητο, επέφερε μια σημαντική αλλαγή στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί που τους άρεσαν τα μεγάλα αυτοκίνητα, όταν επρόκειτο να αγοράσουν ένα μικρό σπορ επέλεγαν τους Βρετανούς κατασκευαστές, όπως η MG και η Triumph. Τώρα πια γνώριζαν πως οι Ιταλοί ίσως ήταν καλύτεροι. Αυτό το άλλαξε η Duetto, αν και όχι στην ουσία του.

Η Alfa Romeo Spider 1600 μπορεί να ήταν ένα σπουδαίο αυτοκίνητο και μια εικόνα pop-culture, αλλά οι Αμερικανοί συνέχισαν να μην το αγοράζουν. Το αυτοκίνητο, αλλάζοντας ονόματα (Spider Veloce, Quadrifoglio, μέχρι και Graduate) παρέμεινε στην αμερικανική αγορά μέχρι το 1994, χωρίς όμως να σημειώσει εμπορική επιτυχία.

1968 - Μπούλιτ - Mustang Fastback GT390 
Περίοδος παραγωγής 1967-1968 Παραγωγή 4.113 GT390 (Code S) Τιμή 1967 $3.500 (σημερινά €29.700)

Τι να πεις τώρα για το έπος του «Bullitt». Ας ξεκινήσουμε από το παρασκήνιο. Συνηθισμένος στα πολλά κυβικά, ο Steve McQueen αποφάσισε να κάνει τη Mustang συνεργάτη του στα γυρίσματα του Bullitt. Και πήρε την ισχυρότερη της γκάμας, μια Mustang Fastback GT390 με 4πλό καρμπιρατέρ (330 άλογα), με 4άρι χειροκίνητο κιβώτιο (σπάνιο για την εποχή), βαμμένη σε Highland Green.

Μια μικρή παρένθεση εδώ για να πούμε ότι η Mustang 390 φορούσε V8 6,4 lt που με διπλό καρμπιρατέρ (Code R) απέδιδε 269 άλογα και κατασκευάστηκε ως MY1968. Αυτή με το 4πλό καρμπιρατέρ (Code S) απέδιδε 325 άλογα στα MY1967 και ΜΥ1969, και 330 άλογα στο ΜΥ1968.

Η κοντόφθαλμη Ford, παραβλέποντας την «τοποθέτηση προϊόντος» που τους προσέφερε ο McQueen σε αυτή την κομβική περίοδο για τη Mustang, αρνήθηκε την τελευταία στιγμή να δωρίσει τα Mustang στην παραγωγή του Bullitt. Εκνευρισμένος και στριμωγμένος, ο McQueen αποφάσισε να αφαιρέσει τους λογότυπους από τα δύο αυτοκίνητα, να αντικαταστήσει τις ζάντες και να βάψει ξανά το πλαίσιο στα πίσω φώτα για να περιορίσει τη προβολή του μοντέλου. Ο κατασκευαστής της Mustang μάλιστα, ο Carroll Shelby, συμμετείχε στην «ανταρσία» προσφέροντας ένα τιμόνι GT500 Cobra για να αντικατασταθεί το πρωτότυπο.

Παρά το φτιασίδωμα, χρειάστηκαν μόλις δέκα λεπτά στην οθόνη για να μετατραπεί το αυτοκίνητο σε θρύλο. Αν ο Bullitt μπήκε στο πάνθεον των αυτοκινητικών καταδιώξεων, ήταν χάρη στο διάσημο κυνηγητό του στους λοφώδεις δρόμους του San Francisco.

Τα γυρίσματα που διήρκεσαν τρεις εβδομάδες απαίτησαν αρκετές τροποποιήσεις στη Mustang έτσι ώστε οι αναρτήσεις της να αντέχουν τα άλματα... Και το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από πειστικό!

Αυτή η φανταστική σεκάνς καταδίωξης που γυρίστηκε κάμποσες φορές με ταχύτητα μεγαλύτερη από 180 km/h αντιπροσωπεύει ακόμα και σήμερα μια επίδειξη εντυπωσιακού ρεαλισμού, συνδυάζοντας ανοιχτές λήψεις και υποκειμενικές οπτικές για να δώσει δέκα φαντασμαγορικά κινηματογραφικά λεπτά. Σκηνή που, αν και στερείτο soundtrack, έδινε συναρπαστικό ρυθμό ενορχηστρωμένο από ένα τέλειο (και βραβευμένο με Όσκαρ) μοντάζ, καθώς κι έναν βροντερό ήχο κινητήρα που άξιζε όλα τα soundtrack του κόσμου.

Για έναν γνώστη όμως, το κυνηγητό του Bullitt είχε και μια ύστερη ερμηνεία. Σε αυτό το car chasing, η Mustang μετατρέπεται από θήραμα σε κυνηγό της Dodge Charger. Του πιο σημαντικού ανταγωνιστή του muscle car του Μπλε Οβάλ. Το μήνυμα ήταν τότε ξεκάθαρο: Όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος, η Mustang θα παραμένει επικεφαλής.

1969 - H πισίνα - Maserati Ghibli
Περίοδος παραγωγής 1966-1973 Παραγωγή 1.274 αυτοκίνητα Τιμή 1966 L. 11.900.000 (σημερινά €152.000)

Στο φιλμ «La Piscine» δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αυτοκίνητο-πρωταγωνιστή. Αλλού βρίσκεται ο λόγος επιλογής του.

Ο ορισμός «τοποθέτηση προϊόντος» μπορεί να μην υπήρχε το 1969. Αλλά όταν ο Maurice Ronet, ένας φανταχτερός πλειμπόι αράδιασε το φύλλο των τεχνικών δεδομένων της Maserati Ghibli στον Alain Delon, πριν τον αφήσει να την οδηγήσει για μια μακρά παρακολούθηση που γυρίστηκε γύρω από το St. Tropez, η σκηνή έμοιαζε περισσότερο με διαφήμιση παρά με πραγματικό σενάριο ταινίας. 

Τι ακριβώς συμφώνησαν ο Γάλλος αντιπρόσωπος της Maserati με τον σκηνοθέτη Jacques Deray και την παραγωγή έτσι ώστε να επιλεγεί τελικά η Ghibli έναντι της Lamborghini Espada που είχε αρχικά προγραμματιστεί, παραμένει μυστήριο... Ειρήσθω εν παρόδω, στο φιλμ εμφανίζεται ένα Renault 8 Gordini, ένα Peugeot 204 Cabriolet, ένα Triumph Herald Convertible, μια κοντή BMW Neue Klasse κι ένα MINI Cooper.

Κατά τα λοιπά το αστυνομικό αυτό δράμα, που είναι πια κλασικό, εύκολα το προσπερνάς. Με ελάχιστους διαλόγους και πολλά κοντινά πλάνα, η σαγήνη του έχει να κάνει περισσότερο με τους ερωτικούς πρωταγωνιστές και πρώην εραστές στην πραγματική ζωή, Alain Delon και Romy Schneider. 

Στο ίδιο μήκος κύματος όσον αφορά τη σαγήνη μπαίνει και η Maserati Ghibli, ένα υπέροχο θηρίο ισχύος και ελαστικότητας. Το ίδιο ικανή σε επιδόσεις με μια Ferrari Daytona και με τον Giorgietto Giugiaro (Ghia) σε μεγάλα κέφια, λανσαρίστηκε το ’66 σε υψηλότερη τιμή από αυτή του αυτοκινήτου από το Maranello, του οποίου ήταν ο αντίπαλος.

1970 - Ερωτική αποκάλυψη - Alfa Romeo Giulietta Sprint
Περίοδος παραγωγής 1954-1965 Παραγωγή 24.084 αυτοκίνητα Τιμή 1954 L. 1.735.000 (σημερινά €32.100)

Αν η Alfa Romeo Spider είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Πρωτάρη», η αγωνία που εξελίσσεται αργά με την Giulietta Sprint στην ταινία «Les Choses de la vie» του 1970 (στις ελληνικές αίθουσες με τίτλο «Ερωτική αποκάλυψη») δεν προβάλλει και αβαντάρει λιγότερο την Casa del Biscione.

Μιας και το τροχαίο συμβάν του Pierre, κατά κόσμον Michel Piccoli, στο τιμόνι της Giulietta Sprint προφανώς παίζει σημαντικό ρόλο στο σενάριο της ταινίας, φέρνοντας τον πρωταγωνιστή να σχοινοβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου.

Ωστόσο, η επιλογή αυτού του αυτοκινήτου για έναν πλούσιο αρχιτέκτονα όπως είναι ο κινηματογραφικός Pierre, μαρτυρά τη γοητευτική εικόνα που είχε η μιλανέζικη φίρμα εκείνα τα χρόνια.

Στο ρομαντικό δράμα του σκηνοθέτη Claude Sautet, βασισμένο στη νουβέλα «Intersection» του Paul Guimard, η Giulietta αποτελεί μαζί με τους Piccoli και Romy Schneider, επίσης μια πρωταγωνίστρια. Οι πολλές και με ένταση σκηνές του αυτοκινήτου εντάσσονται σε μια δομή φλασμπάκ.

Τέτοιας πλοκής μάλιστα, που κάθε φορά που ο Pierre βρίσκεται στο τιμόνι της Giulietta Sprint, περιμένεις ότι αυτή μπορεί να είναι η στιγμή του ατυχήματος -χώρια την εντυπωσιακή, κασκαντεριλίδικη οδήγηση... Μαζί και τα δύο υπέροχα, μελαγχολικά μουσικά κομμάτια του Philippe Sarde, «Les choses de la vie» και «La chanson d'Hélène».

Έτσι, μόνο και μόνο από εγκυκλοπαιδική λαγνεία, να αναφέρουμε ότι η Giulietta Sprint αποτελεί το πρώτο εγχείρημα της Alfa για ένα μοντέλο κάτω από τα 1.300 κυβικά, διευρύνοντας την γκάμα των δυνητικών πελατών της φίρμας.

«Και γιατί με ένα κουπέ;», θα ρωτήσετε. Διότι, καθώς οι εργασίες του υπό κατασκευή εργοστασίου στο Arese καθυστερούσαν την παραγωγή της μπερλίνας, η Alfa στην προσπάθειά της να μαζέψει το χαμένο χρόνο λανσάρισε πρώτα την έκδοση κουπέ. Έτσι προέκυψε η πανέμορφη Giulietta Sprint, με την καροσερί της, συμπαγή μα και με ρευστή φόρμα, να υπογράφεται από τον Nuccio Bertone.

1971 - Οι αντίζηλοι - Aston Martin DBS V8
Περίοδος παραγωγής 1969-1972 Παραγωγή 402 αυτοκίνητα Τιμή 1969 £7.932 (σημερινά £113.405 ή €129.300)

The Persuaders! Η ιδέα για τη σειρά ξεκίνησε από τον «Άγιο» και κατέληξε στη συνύπαρξη του Roger Moore και του Tony Curtis σε μια σειρά που έμεινε στην Ιστορία ως η πιο γνωστή για τη σύντομη διάρκειά της. Μόνο μία σεζόν! Ή αν θέλετε 24 επεισόδια. Ο λόγος ήταν ότι δεν κατάφεραν να δελεάσουν το αμερικανικό κοινό, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους. 

Ωστόσο, το μουσικό θέμα των Αντιζήλων που εξακολουθεί να αντηχεί στα αυτιά μας, αποτελεί μία από τις πιο εμπνευσμένες στιγμές του John Barry. Μαζί και η οπτικοποίηση των τίτλων της αρχής, δείγμα από τις καλύτερες αισθητικές των ’70s. 

To υπέροχο μουσικό θέμα συνδυαζόταν με τις εικόνες της Aston Martin DBS του Roger Moore και της Dino 246GT του Tony Curtis. Για την Ιστορία όμως, να γνωρίζετε ότι το βρετανικό GT του Gaydon που φιγουράρει στη σειρά ως μοντέλο με μοτέρ V8, ήταν στην πραγματικότητα μόνο ένα επιδέξιο εργοστασιακό φτιασίδωμα της 6κύλινδρης DBS -άλλα σήματα και αλουμινένιες ζάντες.

Σημαντική λεπτομέρεια, διότι αν και ο V8 ήταν πιο δυνατός από το μοτέρ της Dino, δεν συνέβαινε το ίδιο με τον 6κύλινδρο των 280 ίππων που είχε να αντιμετωπίσει 1.600 kg! Επομένως, το δίλημμα παραμένει: Danny Wilde ή λόρδος Brett Sinclair.

Στη Ελλάδα είδαμε και όλα τα επεισόδια της σειράς από το κανάλι το Κανάλι 5 (την ΥΕΝΕΔ, των Ενόπλων, ντε), για 24 Παρασκευές στις 22:00. Αρχής γενομένης από τις 8 Οκτωβρίου του 1971, μόλις τρία επεισόδια πίσω από τη βρετανική εκπομπή! 

1971  - Οι αντίζηλοι - Dino 246GT S1
Περίοδος παραγωγής 1969-1970 Παραγωγή 357 αυτοκίνητα Τιμή 1969 L. 9.120.000 (σημερινά €153.100)

Το alter ego του λόρδου Brett Sinclair, μαζί και της DBS του, στους Αντίζηλους ήταν ο «Danny» και η Dino του. Ο Tony Curtis ήταν ο Daniel Wilde, επιχειρηματίας από τις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης, πολυπράγμων, άτακτος και άμεσος -Αμερικανός, γαρ. Και χρειαζόταν για τις ανάγκες της παραγωγής να οδηγεί ένα ανάλογο αυτοκίνητο.

Φυσικά δεν επρόκειτο να του δώσουν κάτι που θα μύριζε ναφθαλίνη. Χρειαζόταν ένα αυτοκίνητο αυθάδικο, γοητευτικό με έναν τρόπο ερωτικό και σπιρτόζικο. Οπότε η πρώτη Ferrari παραγωγής, διά χειρός Leonardo Fioravanti και Aldo Brovarone (Pininfarina), που συνδύαζε κεντρομήχανη διάταξη με V6 ήταν ό,τι έπρεπε. Στα συν του αυτοκινήτου και ότι η Dino 246GT/GTS είχε μόλις λανσαριστεί. 

Brett vs Danny και DBS vs Dino 246GT... Τι θα γινόταν σε μια κόντρα. Και όμως υπάρχει τέτοια από το πρώτο μάλιστα επεισόδιο, με τους δύο άσπονδους φίλους σε μια ξέφρενη κούρσα. Ξεκινώντας από κόκκινο φανάρι και έχοντας ακολουθήσει διαφορετικές διαδρομές, έφτασαν στο ξενοδοχείο τους καπό με καπό. Μάλλον ο Danny θα σταμάτησε και για τσιγάρα!

1971 - Σαν Φρανσίσκο ώρα μηδέν - Dodge Challenger R/T 440 Magnum
Περίοδος παραγωγής 1970 Παραγωγή 22.326 αυτοκίνητα Τιμή 1970 Από $3.516 (σημερινά €26.750)

Στο «Vanishing Point», η αποστολή του Kowalski (Barry Newman) ήταν απλή. Να πάει μια άσπρη Doge Challenger R/T 440 Magnum από το Denver στο San Francisco. Αλλά τελικά αποδείχτηκε όχι και τόσο απλή. Το «Σημείο Εκμηδενίσεως» αφορά και την Dodge, όπως και οτιδήποτε άλλο στο φιλμ.

Για να πάρετε μια τάξη μεγέθους της απόστασης, από το Denver του Colorado έως το San Francisco στην California, αυτή είναι κοντά στα 2.100 km. Που σημαίνει ότι ο Kowalski έπρεπε να πετύχει μ.ω.τ. κάτι λιγότερο από 140 km/h!

Για τους σινεφίλ, το Vanishing point μάλλον δεν αξίζει δεκάρα. Μια ταινία καλτ με το πνεύμα ελευθερίας της μετά-Woodstock εποχής. Εκατό λεπτά θεαματικής καταδίωξης από κορυφαίους κασκαντέρ, με φόντο την -αγνή ακόμα- έρημο. Φυσικά και λατρεύουμε αυτήν την ταινία του Richard Sarafian και την κατατάσσουμε ανάμεσα στις πέντε καλύτερες car chase movies.

Το ίδιο λατρεύουμε (εγώ, τέλος πάντων) και την Dodge Challenger που έκανε το ντεμπούτο της το φθινόπωρο του 1969.

To pony/muscle car της Dodge μοιραζόταν την κοντή εκδοχή της πλατφόρμας E-body της Chrysler, τα διαθέσιμα καβούκια ήταν δίπορτη μπερλίνα ή convertible και οι εκδόσεις εξοπλισμού SE (Special Edition), R/T (Road/Track) και T/A (Trans-Am) που εν πολλοίς καθόριζαν και το μοτέρ κάτω από το καπό.

Όλα τα R/T λοιπόν ήταν 8κύλινδρα, με την γκάμα να ξεκινά από τον βασικό V8 340 ci με 233 άλογα και να κορυφώνεται στον V8 440 ci με 395 άλογα -του Kowalski η R/T 440 Magnum απέδιδε 381. Στην κορυφή τα 70 περίπου ΗΕΜΙ V8 426 ci με 431 άλογα και χειροκίνητο 4άρι Hurst Pistol Grip Shifter. 

1976 - C’était un rendez-vous - Mercedes-Benz 450 SEL 6.9
Περίοδος παραγωγής 1969-1970 Παραγωγή 7.380 αυτοκίνητα Τιμή 1975 DM 69.930 (σημερινά €113.000)

Η Mercedes-Benz 450 SEL 6.9, η κορυφαία μπερλίνα των ’70s. ήταν μια αφανής πρωταγωνίστρια. Ο Γάλλος σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και οπερατέρ Claude Lelouch, γύρισε το ’76 τη μικρού μήκους ταινία «C'étais un rendez-vous», το γνωστό μας «Ραντεβού» με την προσωπική του Mercedes-Benz 450 SEL 6.9.

Μια διάσχιση του Παρισιού το χάραμα με μ.ω.τ. 160 km/h, μαγνητοσκοπημένη από μια κάμερα στον προφυλακτήρα της 6.9, αλλά με το soundtrack μιας Ferrari 275GTB.

Έτσι προέκυψαν 8’ 39” που κόβουν την ανάσα. Που χωρίς τη σταθερή εικόνα που εξασφάλισε η υγροπνευματική ανάρτηση της sechs neun (πιθανώς σε συνδυασμό μιας γυροσκοπικής στήριξης της κάμερας) δεν θα είχαν γυριστεί.

Αλλά δεν ήταν η μόνη ταινία που είδαμε επί μακρόν τη Mercedes-Benz 450 SEL 6.9. Σημαντικό ρόλο ανέλαβε να παίξει σε ακόμα τέσσερα φιλμ. Στο Handful of Trouble του 1983 που δεν προβλήθηκε στην Ελλάδα, στο Lost Highway (Χαμένη λεωφόρος) του 1997, στο Ronin του 1998 και στο πρόσφατο γερμανικό φιλμ Rock My Heart (2017). 

1978 - Ντάλας – Mercedes-Benz 450 SEL (W116)
Περίοδος παραγωγής 1973-1980 Παραγωγή 59.578 αυτοκίνητα Τιμή 1973 DM 38.600 (σημερινά €62.000) 

Στη σαπουνόπερα Dallas, όπου το έπος της οικογένειας Ewing καθήλωσε και το ελληνικό κοινό στην ΥΕΝΕΔ (Κανάλι 5) από το 1978 (αργότερα στο Κανάλι 11, στην τότε ΕΡΤ), η Mercedes-Benz SL (R107) ήταν το αυτοκίνητο του καλού Bobby Ewing (Patrick Daffy). Αλλά και ο αδερφός του, ο κακός J.R., οδηγούσε μια Mercedes-Benz, όπως εξάλλου οι περισσότεροι ήρωες της σειράς -μαζί με κάποιες Porsche, VW, Cadillac και κάμποσα αμερικανικά της εποχής. 

Για τον δισεκατομμυριούχο και μεγιστάνα του πετρελαίου, τον κατά κόσμον Larry Hagman, η παραγωγή της σαπουνόπερας επέλεξε την πρώτη Mercedes-Benz S-Class, την W116, στο πρόσωπο μιας 280 SE. Επιλογή που υποστήριζε την ανοξείδωτη εικόνα των Ευρωπαίων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Που στη συνέχεια την άλλαξε για μια 450 SEL για να καταπίνει με άνεση και ταχύτητα τις ατελείωτες επίπεδες ευθείες του Texas. Και αργότερα με μια sechs neun... 

H χρήση της W116 από τον J.R., ξεκάθαρα προϊόν της δεκαετίας του ’70, συνεχίστηκε και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αναδύοντας έναν κλασικισμό, μια διαχρονικότητα και τελικά μια αριστοκρατική νότα, κόντρα στην κιτσαρία και τον ακατάσχετο καταναλωτισμό (και τις μηχανορραφίες) της σαπουνοπερικής οικογένειας Ewing.

Στη συνέχεια, Dallas και J.R. Ewing εκσυγχρονίστηκαν, με τον δεύτερο να οδηγεί μια νέα 380 SEL από τη σειρά W126. Όχι και την ομορφότερη λιμουζίνα στον κόσμο, χωρίς πια τα νοσταλγικά νίκελ, αλλά οπωσδήποτε με το απαραίτητο εκτόπισμα για έναν βαρόνο του πετρελαίου.

Στη συνέχεια βέβαια, προέκυψαν κι άλλες Mercedes-Benz για τον J.R., ειδικά για τις τηλεταινίες. Έτσι θα βλέπαμε μια S420 (W140) στην «Επιστροφή του J.R.» και μια SL500 (R129) στον «Πόλεμο των Ewing». 

Εμείς όμως θα τον θυμόμαστε πάντα με την W116 που λιγουρευόμαστε στον απόηχο του σίριαλ την Τρίτη 24 Φεβρουαρίου του ’81, πριν διακόψει τις σκέψεις μας ο σεισμός των Αλκυονίδων, κόβοντας στη μέση το «Φως του Αυγερινού».

1980 - Μάγκνουμ - Ferrari 308GTS
Περίοδος παραγωγής 1977-1980 Παραγωγή 3.219 αυτοκίνητα Τιμή 1977 L. 51.920.000 (σημερινά €295.000)

Ακόμη ένα ιταλικό αυτοκίνητο σε μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά που είδαμε και στην Ελλάδα. Η πρώτη επιλογή των παραγωγών του Magnum ήταν προσανατολισμένη στην Porsche 928 με την εντυπωσιακή αισθητική. Αλλά τον Thomas Sullivan Magnum, κατά κόσμον Tom Selleck που είναι ένας γίγαντας με ύψος 1,92, δεν τον χωρούσε κανένα σπόρτσκαρ της εποχής, περιλαμβανομένης της 928. 

Για την ακρίβεια η Porsche τον χωρούσε μεν, αλλά ο Selleck δυσανασχετούσε καθώς ξεχείλιζε από παντού. Η παραγωγή λοιπόν ζήτησε από το εργοστάσιο μια ειδικά μετασκευασμένη Porsche 928, με αφαιρούμενη οροφή, με τους Γερμανούς να αρνούνται.

Ο Tom Selleck τελικά βρήκε την υγειά του σε μια Ferrari 308GTS -το «S» για το «Scoperta» που πάει να πει «αποκαλυπτόμενη», με την οποία μπορούσε να οδηγεί με το κεφάλι πάνω από το παρμπρίζ! 

Έτσι, το «ομορφότερο» αυτοκίνητο του κόσμου εκείνη την εποχή, από την πένα του Leonardo Fioravanti (Pinifarina), συνδυάστηκε με το μουστάκι του Tom Selleck και τα ανεπανάληπτα χαβανέζικα πουκάμισα του πρωταγωνιστή σε μια σειρά που διαδραματιζόταν στο νησί Ouahou της Χαβάης.

Χαμηλή, αιχμηρή και επιθετική, η 308 ήταν αναμφίβολα όμορφη. Και για τους σημερινούς 50άρηδες, αποτελεί σαφώς την αρχετυπική εικόνα Ferrari. Το σασί ήταν ένα σωληνωτό χωροδικτύωμα με πολυεστερικά τα πάνελ της καροσερί (vetroresina) για λόγους μείωσης βάρους, το οποίο δεν ξεπερνούσε τα 1.050 kg.

Το κοινό ωστόσο αντιμετώπισε επιφυλακτικά αυτή την καινοτομία, δείχνοντας ενόχληση για τη φθηνή αίσθηση που έδινε, η οποία φυσικά δεν ταίριαζε στο κύρος και στην ιστορία της Ferrari. Έτσι, ύστερα από την παραγωγή των πρώτων 808 αυτοκινήτων, η καροτσερία Scaglietti ανέλαβε από τον Απρίλιο του 1977 να κατασκευάζει το αμάξωμα από ατσάλι, επιλογή που αύξησε το βάρος κατά 150 kg.

1981 - Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Για τα μάτια σου μόνο - Lotus Esprit Turbo S3
Περίοδος παραγωγής 1981-1987 Παραγωγή 5.681 αυτοκίνητα Τιμή 1982 £16.982 (σημερινά £58.500)

H Lotus Esprit Turbo απείχε έτη φωτός από τη φήμη και την κινηματογραφική επίδραση της Aston Martin DB5 στις ταινίες του James Bond.

Ωστόσο, στην εποχή της, ήταν το αγαπημένο αυτοκίνητο του πράκτορα 007 (Sir Roger Moore), με δύο εμφανίσεις στη φιλμογραφία: Την S1, στο The Spy Who Loved Me, που μετατρεπόταν (με κινηματογραφικά τρικ) σε υποβρύχιο με βαρύ οπλισμό, από εκτοξευτές τσιμέντου και μελανιού μέχρι εκτοξευτές ρουκετών και τορπιλών.

Και την S3, στο For your eyes only, στο οποίο πρωταγωνιστεί σε κόκκινο και άσπρο χρώμα. 

Να συμπληρώσουμε ότι η Lotus Espit Turbo, σαφώς δημοφιλής στους σκηνοθέτες, θα είχε επίσης σημαντικό ρόλο στις ταινίες Pretty Woman και Βασικό Ένστικτο. Αναμφίβολα, ένας πιο ευγενής κινητήρας θα τη βοηθούσε τα μέγιστα να υποβάλλει υποψηφιότητα για... θρύλος.

1983 - Κριστίν - Plymouth Fury 1958
Περίοδος παραγωγής 1957-1958 Παραγωγή 5.303 αυτοκίνητα Τιμή 1958 $3.067 (σημερινά €31.600)

Μια κόκκινη-άσπρη Plymouth με όνομα παρμένο από τις ρωμαϊκές Ερινύες και στάνταρ εξοπλισμό τον… διάβολο. Εδώ έχουμε το αυτοκίνητο συμπρωταγωνιστή στην ταινία. Και τον μεγάλο John Carpenter στα... χειρότερά του. Οι Furies πρέπει να τον κυνηγούν ακόμη. 

Για να ενσαρκώσει ένα αυτοκίνητο κυριευμένο από έναν δαίμονα-δολοφόνο, ο συγγραφέας της νουβέλας Stephen King επέλεξε μια 25χρονη και βάλε Plymouth ξεχασμένη από όλους. Εν μέρει επειδή ήταν ελάχιστα επιτυχημένη στην εποχή της, ως εκ τούτου και λιγότερο γνωστή. Και, μπίνγκο! Η Plymouth Fury παραμένει ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο γνωστά αυτοκίνητα-σταρ του κινηματογράφου. 

Σύμφωνα με τον κανόνα που λέει ότι ο σχεδιασμός αλλάζει κάθε δεύτερη χρονιά, σε εναλλαγή με τα μοτέρ, η Plymouth Fury του 1958 δεν πρόλαβε να σημαδέψει τους αντικαταστάτες της.

Εκείνη την εποχή, το όνομα «Fury» εξακολουθούσε να ορίζει την κορυφή της γκάμας Plymouth (ως sub-model της Plymouth Belvedere), εταιρείας που ανήκε στον Όμιλο Chrysler μετά την DeSoto και την Dodge.

Συνολικά, μόνο 5.303 κομμάτια της Plymouth Fury Hardtop Coupé κατασκευάστηκαν το 1958, έναντι 36.043 Plymouth Belvedere Hardtop Coupé και 19.500 Plymouth Savoy Hardtop Coupé με τις οποίες μοιραζόταν το δίθυρο αμάξωμα χωρίς κολόνα. Μικρές λεπτομέρειες διάταξης σημάτων, εξοπλισμού και παρουσίασης ήταν αρκετές για να ξεχωρίσουν τα αδελφά μοντέλα, πέρα από την επιλογή κινητήρα με V8 318 ή 350 ci με 294 και 309 ίππους αντίστοιχα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Σινεμά: Aπίθανα κασκαντεριλίκια και γκαγκς με αυτοκίνητα στα '20s-'30s [video]

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 10 πράγματα που δεν ξέρετε για τον «General Lee» των Dukes [videos]