«Στρατηγική επανευθυγράμμιση». Έτσι χαρακτήρισε η BMW τη στροφή που ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες. Αφορά στις μοτοσικλέτες της εταιρείας, θα σπεύσουν να υποδείξουν κάποιοι. Ναι, αλλά πιο κάτω λέει ότι «αντίστοιχα προϊόντα ήδη υπάρχουν στον αυτοκινητικό τομέα» (σ.σ. λέγε με Σειρά i).

Το ζουμί λοιπόν είναι στη λέξη «επανευθυγράμμιση». Σημαίνει πως η στρατηγική της γερμανικής φίρμας είχε ξεφύγει και την επαναφέρουν στη σωστή κατεύθυνση. Γιατί; Διότι «αναγνώρισαν εγκαίρως τις σύγχρονες τάσεις προς τις μεγαλουπόλεις, την πυκνότητα της κυκλοφορίας, όπως επίσης και τα περιβαλλοντικά θέματα». Και ποια είναι η σωστή κατεύθυνση; «Η επέκταση στα οχήματα αστικής μεταφοράς», με «πλήρως ηλεκτρικά σκούτερ» και άλλα μηχανάκια για την πόλη. Να θυμίσω εδώ για ποια εταιρεία μιλάμε: Για την εταιρεία που από καταβολής της είχε σλόγκαν το “Aus Freude am Fahren”, δηλαδή «για τη χαρά της οδήγησης». Άρα, δια της λογικής συνεπαγωγής που μαθαίναμε στο σχολείο, προκύπτει πως η χαρά της οδήγησης ήταν η λάθος κατεύθυνση. Ή –για να μην αδικήσω την BMW– η λάθος κατεύθυνση για τις μέρες που έρχονται. Τι χαρά να νιώσεις οδηγώντας ένα ηλεκτρικό σκούτερ ή μια ηλεκτρική i3 στους πηγμένους δρόμους μιας μεγαλούπολης;

Megacity. Αυτή είναι η λέξη κλειδί, η λέξη του μέλλοντος. Αστικά συγκροτήματα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων και πάνω. Εκεί θα ζουν οι μελλοντικοί αγοραστές της BMW, εκεί θα ζούμε λίγο-πολύ όλοι μας. Διότι, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά το 2007 ήταν το λεγόμενο tipping point. Το σημείο δηλαδή όπου οι άνθρωποι που ζουν σε πόλεις έγιναν περισσότεροι από αυτούς που ζουν σε αγροτικές περιοχές. Και το φαινόμενο θα επιταχυνθεί: Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 2050, το 85,9% του ανεπτυγμένου κόσμου θα ζει σε πόλεις. Και θα είναι πολλές οι πόλεις που θα έχουν ξεπεράσει, όχι τα 10 αλλά και τα 20 εκατομμύρια κατοίκους.

Urbanisation. Αστικοποίηση. Ο κόσμος μας αλλάζει άρδην. Με το πρόθεμα “urban” να γίνεται όλο και πιο συχνό στο λεξιλόγιό μας. Young urban professional (yuppie), urban mobility… μέχρι και urban SUV ή urban crossover. Τετρακίνητα για την πόλη, που συνήθως δεν είναι ούτε καν τετρακίνητα. Απλώς καλλιεργούν μια ψευδαίσθηση. Πατάει ο οδηγός του διαφημιστικού σποτ το κουμπί “off-road” στο ταμπλό, και η πόλη όπου κινείται μεταμορφώνεται σε ζούγκλα με ελέφαντες – ανάμεσα στους ουρανοξύστες.
 Εικονική πραγματικότητα. Φαίνεται πως μέσα σ’ αυτή θα ζούμε. Δεν υπερβάλλω. Γνωστός μου 20χρονος διατείνεται ότι «τα έχει» με μια κοπέλα στην Αγγλία. Για δύο χρόνια, χωρίς να την έχει συναντήσει παρά μόνο μέσω Skype. Και της είναι πιστός… Ακραία, μεμονωμένη περίπτωση; Δεν το πιστεύω.

Αλλά ας μην το πηγαίνουμε τόσο μακριά. Ας επανέλθουμε στα δικά μας. Πριν 10 χρόνια, αυτή την εποχή, κάναμε DRIVE Trophy με 13 τζιπ. Φέτος μάλλον δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτε. Δεν φταίει η οδοποιία, υπάρχουν ακόμα στα βουνά πολλοί χωματόδρομοι. Ούτε η κρίση είναι αποκλειστικά υπεύθυνη, αν και τόσα έξοδα σίγουρα δεν θα μπορούσαμε σήμερα να κάνουμε. Αυτοκίνητα είναι που δεν βρίσκουμε. Δεν υπάρχουν νέα τετρακίνητα μοντέλα πέρα από ένα-δυο εικονικά urban crossovers. Μετά βίας βρίσκουμε και αυτοκίνητα για το Supertest του έντυπου DRIVE. Από τα μαλλιά το τραβάμε το πράγμα. Δεν γίνεται Supertest 4x4 στην πόλη. Ούτε Trophy στην urban jungle, τουλάχιστον όπως το ξέρουμε. Όμως δεν είναι λίγα αυτά που κάναμε κάποτε και σήμερα πρέπει να ξεχάσουμε. Ας ξεχνάμε λοιπόν σιγά-σιγά και τη Φύση. Σίγουρα υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει στην πόλη. Έστω και εικονικά…