Το ερώτημα «πόσο γρήγορος οδηγός είμαι» δεν απασχολεί την καθημερινότητά μας, αλλά είναι πολύ πιθανό να έχει ταλανίσει όποιον ασχολείται με το κυνήγι του χρόνου πίσω από το τιμόνι. Τόσο σε οργανωμένους αγώνες και επίσημα πρωταθλήματα, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, σε ελεύθερα trackdays.

Η απάντηση δυστυχώς δεν κρύβεται πάντα στα τελικά αποτελέσματα ενός αγώνα ή σε μια λίστα χρόνων. Κι αυτό επειδή για την τελική επίδοση δεν ευθύνεται μόνο ο οδηγός, αλλά μια σειρά από παράγοντες στους οποίους περιλαμβάνονται οι δυνατότητες του αυτοκινήτου, οι συνθήκες του δρόμου τη συγκεκριμένη μέρα, τα μηχανικά προβλήματα κ.ά. Το να ποσοτικοποιήσεις πώς επηρεάζει το αποτέλεσμα ο καθένας από αυτούς τους τομείς δεν είναι καθόλου εύκολο.

Όταν κάποιος τερματίζει 2ος στην κατάταξη, για παράδειγμα, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι το αυτοκίνητο του 1ου είναι αρκετά δυνατότερο, πώς μπορεί να ξεχωρίσει τι ποσοστό της διαφοράς σε χρόνο οφείλεται στη διαφορά ισχύος και τι σε διαφορά οδηγικής ικανότητας; Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο ο 2ος να οδηγεί καλύτερα από τον 1ο, αλλά το ταλέντο του να μην αναδεικνύεται λόγω αυτοκινήτου. Δεν θα είχε ενδιαφέρον να υπάρχει ένας αντικειμενικός τρόπος εξίσωσης των όποιων διαφορών, έτσι ώστε αυτό που θα μένει στο τέλος να είναι μια αξιολόγηση αποκλειστικά για την ικανότητα του οδηγού;

Τέτοιες μέθοδοι υπάρχουν και δουλεύουν αποτελεσματικά εδώ και πολλά χρόνια σε άλλα σπορ, όπως είναι π.χ. η ιστιοπλοΐα. Εκεί, μια ομάδα που συμμετέχει σε έναν αγώνα με παλιό και μικρό σκαρί έχει ελπίδες να διακριθεί απέναντι σε μια άλλη με καινούργιο σκάφος με τεράστια πανιά και σημαντικά υψηλότερο μπάτζετ, παρότι είναι δεδομένο ότι θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για την κάλυψη της ίδιας απόστασης, χάρη σε αξιόπιστα και αναγνωρισμένα συστήματα εξίσωσης τέτοιων διαφορών (ORC, IRC κ.λπ.). Φανταστείτε τώρα ένα υποθετικό σενάριο στο οποίο αυτό θα συνέβαινε και στο motorsport.

Να οδηγεί δηλαδή κάποιος στην πίστα και ένα αντικειμενικό σύστημα να μπορεί να αναγνωρίσει πόσο κοντά στο απόλυτο όριο του αυτοκινήτου του κινείται. Κι όχι μόνο να κρίνει αν οδηγεί αντικειμενικά καλύτερα από τον οδηγό ενός ικανότερου αυτοκινήτου, ο οποίος γυρίζει 2" κάτω κάνοντας «βόλτα», αλλά να μπορεί και να βαθμολογήσει με ένα απόλυτα ακριβές νούμερο τη διαφορά τους. Να δημιουργεί δηλαδή μια «κατάταξη ικανότητας», ανεξαρτήτως αυτοκινήτου.

Δεν χρειάζεται πλέον να φανταζόμαστε ένα τέτοιο σύστημα, αφού εδώ και λίγο καιρό υπάρχει. Ονομάζεται Vehicle Performance Rating (VPR) και αποτελεί προϊόν έμπνευσης κάποιων συμπατριωτών μας –μπορείτε να μάθετε γι’ αυτό στο vprating.com. Αυτό που μπορούμε να φανταστούμε πια είναι αγώνες χρονομέτρησης στους οποίους για να διακριθείς δεν θα χρειάζεται να πληρώσεις το ακριβότερο μοτέρ, το ακριβότερο σειριακό κιβώτιο ή τα ακριβότερα λάστιχα. Αλλά απλώς να βάλεις ένα καλό roll cage και μετά να προσπαθήσεις να οδηγήσεις το αυτοκίνητό σου όσο μπορείς πιο κοντά στο 100% των δυνατοτήτων του.

Προσωπικά ανυπομονώ.