Με τις αναφορές στην ηλεκτροκίνηση να μην περιορίζονται πια μόνο στις δικές μας φυσικές ή ψηφιακές σελίδες, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά να αποτελεί θέμα ευρύτερης συζήτησης, μεγαλώνει και το κοινό που ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα γι’ αυτήν. Στις εξωαυτοκινητικές παρέες –ναι, έχουμε και τέτοιες, κύριοι– κάποια ερώτηση σχετική με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι η συνηθέστερη σήμερα, αντικαθιστώντας τις παλαιότερες «τι είναι crossover», «τι έγινε στο Dieselgate» κ.λπ.

Οι ενδιαφερόμενοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Από τη μία, υπάρχουν εκείνοι που ακούνε πράγματα που δεν περίμεναν, οπότε η περιέργειά τους ενισχύεται και ρωτάνε περισσότερα. «Μα σοβαρά είναι 204 άλογα αυτό το πραγματάκι», άκουσα για το Kona Electric που οδηγούσα τις προάλλες. «Και πόσα χιλιόμετρα κάνει με μια φόρτιση;». «Στην πόλη, μάλλον πάνω από 500». «ΠΟΣΑ;;;». Και κάπως έτσι η ηλεκτροκίνηση κερδίζει έναν φίλο. Τον χάνει βέβαια με το που συνειδητοποιεί πόσο κοστίζει, αλλά πού θα πάει; Κάποτε θα πέσουν οι τιμές.

Από την άλλη, υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν την όποια ερώτηση μάλλον επειδή νιώθουν υποχρεωμένοι να μιλήσουν για αυτό το θέμα, αφού είναι στην επικαιρότητα, αλλά ουσιαστικά δεν τους ενδιαφέρει. Καθόλου. Προσπαθώ να εξηγήσω τη διαφορά της ταχυφόρτισης, και γιατί δεν σε ενδιαφέρει στο σπίτι σου αλλά στο ταξίδι, και καταλαβαίνω ότι έχουν βαρεθεί ήδη από τη μέση της 2ης πρότασης. Ίσως φταίει ο τρόπος που μιλάω. Ίσως η ώρα, που συνήθως είναι προχωρημένη και όλοι σκεφτόμαστε ήδη το ξυπνητήρι που θα χτυπήσει το επόμενο πρωί.

Μια σειρά από τέτοιες κουβέντες είχα και με φίλο που ενδιαφερόταν να αγοράσει κάτι, για να περνά την ώρα του στους μποτιλιαρισμένους δρόμους τη πόλης στην οποία ζει. Να πάρει υβριδικό Lexus UX ή μήπως μια Corolla; Αξίζει ένα ID.3 ή δεν είναι έτοιμος για ηλεκτρικό; Μήπως ένα Captur E-TECH θα ήταν η χρυσή τομή; Δε ρωτούσε απλώς από εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον αλλά ως πραγματικός υποψήφιος αγοραστής, οπότε το αναλύσαμε περισσότερο, κουβεντιάζοντας για τα χαρακτηριστικά κάθε λύσης, το κόστος χρήσης κ.λπ. Τι αποφάσισε να πάρει τελικά; Ένα Mazda CX-30.

Μετά από τόση ανάλυση, πήρε απλώς εκείνο που ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Αλλά δε στενοχωριέμαι. Κάθε επικράτηση του αυτοκινήτου που πραγματικά θέλεις, έναντι κάποιου που κάποιος σου είπε ότι για κάποιο λόγο «αξίζει», είναι μια νίκη. Μια νίκη του αυτοκινήτου ως προϊόν που αγοράζεις με την καρδιά, κι όχι σα να ψωνίζεις ψυγείο, διάολε. Αύριο το πρωί που θα χτυπήσει το ξυπνητήρι, πρέπει αυτό που θα αντικρίσεις έξω από την πόρτα σου να σου αρέσει.