Η αισιοδοξία του millennium μάλλον λειτούργησε καταλυτικά στη δημιουργία πολλών supercars. Όπως πάντα σε αυτές τις λίστες, δυσκολευόμαστε πολύ να διαλέξουμε. Και συχνά διαχωρίζουμε τη θέση μας από τις ίδιες επιλογές μας.

Για αυτό πήραμε μία τέτοια λίστα… δανεική. Και συγκεκριμένα από την Donut Media. Ξεκινώντας αντίστροφα, συναντάμε πρώτα το αμερικάνικο Saleen S7. Ένα πισωκίνητο κεντρομήχανο με εμφάνιση πρωτότυπου Le Mans και 7λιτρο κινητήρα Ford V8. Ατμοσφαιρικό αρχικά, twin turbo  από το 2005 και έπειτα. Και στη συνέχεια τη μάλλον αποτυχημένη για την Ευρώπη Mercedes-Benz SLR McLaren. Ένα αυτοκίνητο που γεννήθηκε πάνω στην αισιοδοξία των δύο παγκόσμιων τίτλων της McLaren – Mercedes και του Mika Hakkinen στην F1 το 1998 και το '99. H “Batmobile” σχεδίαση, ο πολύ δυνατός κινητήρας απόδοσης 626 ίππων, τα πρωτοποριακά φρένα Brake by Wire και η ενεργή αεροδυναμική δημιουργούσαν υψηλότατες προσδοκίες. Αλλά οδηγικά τουλάχιστον το αυτοκίνητο δεν μπορούσε να ανταποκριθεί και να δικαιολογήσει τον όρο supercar. Κυρίως λόγο του αργού αυτόματου κιβωτίου και της υποστροφικής συμπεριφοράς.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Γιορτάζουμε 70 χρόνια Ferrari στο τιμόνι της 488 GTB [video]

Το τρίτο στη λίστα είναι το Ruf CTR3, ένα αυτοκίνητο κατασκευασμένο από τον διάσημο οίκο, βασισμένο σε σασί Porsche, της οποίας άλλωστε τα πάνελ του αμαξώματος χρησιμοποιούσε. Μοιάζει μία διασταύρωση Boxter με 911, με στοιχεία και από την Carrera GT. Χρησιμοποιώντας αλουμίνιο, ανθρακόνημα και κέβλαρ, το βάρος δεν ξεπερνούσε τα 1.375 kg. Με τη χρήση δύο τούρμπο KKK o boxer των 3,8 λίτρων απέδιδε 700 άλογα και 90 κιλά ροπή. Έπιανε τελική ταχύτητα 380 km/h και έκανε 0-100 km/h σε 3,1”.

Στην επόμενη θέση είναι το Ford GT, ο απόγονος του θρυλικού Ford GT40 που είχε δώσει στη μάρκα τη νίκη στο Le Mans σε βάρος της Ferrari. Η εμφάνιση ήταν ακριβής μεταφορά του σχεδίου των ‘60s όπως και η σχεδίαση της καμπίνας. Ο κινητήρας ήταν ένας V8 5,4 lt με μηχανικό συμπιεστή που έβγαζε 558 PS. Η δύναμη κατέληγε στους πίσω τροχούς μέσα από ένα 6άρι χειροκίνητο κιβώτιο της Ricardo. Η οδική συμπεριφορά δεν είχε τη λεπτότητα και την ακρίβεια των ευρωπαϊκών, αλλά ήταν fun to drive. Στη έκτη θέση της κατάταξης συναντάμε την Lamborghini Aventador SV. Ήταν το κύκνειο άσμα του κλασικού σχεδιασμένου από τον Giotto Bizzarrini V12 της Lamborghini. Η SV έβγαζε 670 ίππους, αντί 640 της κανονικής έκδοσης. Και ήταν περίπου 100 kg ελαφρύτερη. Είχε στάνταρ τα (έξτρα στην απλή) κεραμικά φρένα με δίσκους διαμέτρου 15”. Με 435 PS στον τόνο έκανε 0-100 km/h σε 2,8” σύμφωνα με τις μετρήσεις περιοδικών της εποχής.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε τη Mercedes AMG GT C Roadster [video]

Στα μισά της διαδρομής αυτής της ιστορικής αναδρομής, συναντάμε το Koenigsegg CCXR. Η προσθήκη του τελευταίου γράμματος όνομα που θυμίζει περισσότερο μοτοσικλέτα σήμαινε ότι ο V8 biturbo έκαιγε και αιθανόλη, απαιτούνταν όμως διαφορετικό κύκλωμα ψεκασμού και νέα μπεκ, αλλά και ενισχυμένα ελατήρια πιστονιών. Με αιθανόλη, έβγαζε 1.018 PS και ροπή 108 kgm! Στην 4^η θέση κατατάσσεται το γερμανικό Gumpert Apollo S. Στην ουσία ένα αγωνιστικό πρωτότυπο με άδεια κυκλοφορίας για το δρόμο. Το σασί ήταν ένα σωληνωτό χωροδικτύωμα από χρωμομολυβδαίνιο με πάνελ αμαξώματος από fiberglass ή (προαιρετικά) ανθρακόνημα. Τα καθίσματα ήταν σκαμμένα στο σασί, δύο σταθερές θέσεις φτιαγμένες στα μέτρα του οδηγού χρησιμοποιώντας το ίδιο του το σώμα ως καλούπι. Το βάρος δεν ξεπερνούσε τα 1.100 kg. Ο κινητήρας ήταν biturbo 4.163 cc, V8 με περιεχόμενη γωνία 90 μοιρών και ξηρό κάρτερ. Η βασική έκδοση έβγαζε 650 άλογα, είχε τελική 360 km/h και έκανε 0-100 km/h σε 3,1”.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε την πισωκίνητη Lamborghini Huracan Performante LP580-2 [video]

Και επιτέλους φτάνουμε στην κορυφαία τριάδα. Στο τελευταίο σκαλί του άτυπου βάθρου συναντάμε την Porsche Carrera GT. Ήταν ένα διθέσιο roadster με ατμοσφαιρικό μοτέρ 5,7 λίτρων V10, που ήταν και ο λόγος που έβγαζε τόσο ξεχωριστό ήχο. Τα αρχικά πλάνα προέβλεπαν λανσάρισμα με μοτέρ boxer εξακύλινδρο. Ο συγκεκριμένος 10κύλινδρος κινητήρας εξελιχθεί μυστικά για την ομάδα Formula 1 της Footwork, αλλά η συνεργασία ναυάγησε και το μπλοκ μπήκε στο ράφι μέχρι να βρει τη θέση του στο πίσω μέρος του αλουμινένιου μονοκόκ της Carrera GT. Η απόδοση έφτανε τους 611 ίππους και το κιβώτιο ήταν 6άρι χειροκίνητο. Η επιτάχυνση 0-100 km/h ήταν μόλις 3,5” και η τελική έφτανε 330 km/h. Τα φρένα ήταν κεραμικά, για λόγους απόδοσης αλλά και μείωσης του βάρους. Η δίαιτα προέβλεπε επίσης ανθρακονημάτινο κάλυμμα κινητήρα, στην άκρη του οποίου δέσποζε μια κινητή ενεργή αεροδυναμική πτέρυγα.

Όχι, η Ferrari Enzo δεν είναι στην πρώτη θέση. Στη δική μας θα ήταν δηλαδή, αλλά η Donut Media κράτησε αυτή τη θέση για την τετρακίνητη Bugatti Veyron με τα τέσσερα τούρμπο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε τη Ferrari 488 Spider [video]

Η Ferrari Enzo κατασκευάστηκε το 2002 με τεχνολογία Formula 1. Και τα 399 κομμάτια της παραγωγής είχαν πουληθεί πριν ακόμη στο Maranello βιδώσουν την πρώτη βίδα. Η τεράστια ζήτηση ανάγκασε την Ferrari να αποφασίσει αργότερα να φτιάξει 50 ακόμη κομμάτια.  Ήταν εξ’ ολοκλήρου ανθρακονημάτινη, τόσο το μονοκοκ σασί (η «μπανιέρα» όπως λέμε) όσο και τα πάνελ του αμαξώματος. Χωρίς εμφανείς πτέρυγες είχε ενεργή αεροδυναμική ελεγχόμενη από την CPU και έβγαζε 770 κιλά κάθετης αεροδυναμικά παραγόμενης δύναμης στα 300 km/h. Ο κινητήρας ήταν 6λιτρος, V12 με περιεχόμενη γωνία. Το κιβώτιο ημιαυτόματο σειριακό με τον ασύλληπτο για τότε χρόνο αλλαγής 150 ms. Το διαφορικό ήταν επίσης ενεργό, ηλεκτρονικά ελεγχόμενο. Τα προηγμένα (για την εποχή) ηλεκτρονικά της έδιναν εξωπραγματικό ρυθμό στην πίστα. Έβγαζε 660 άλογα στις 7.800 rpm και έκανε 0-100 km/h σε μόλις 3,1”.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε τη McLaren 570 S [video]

Το κορυφαίο  supercar των “Zero’s’” είναι η Bugatti Veyron. Οδηγικά δεν είχε τον καθαρόαιμο χαρακτήρα της Ferrari ή της Carrera GT. Λόγω βάρους (έφτανε σχεδόν τα 1.900 kg) και υπέρπρόσφυσης. Αλλά η αρχιτεκτονική του 8λιτρου κινητήρα W16 με τα τέσσερα τούρμπο, το απόλυτο νούμερο απόδοσης και οι επιδόσεις τουλάχιστον στην ευθεία, δικαιολογούν την ξεχωριστή θέση. Η… βασική έκδοση έκανε αίσθηση σπάζοντας το φράγμα των 1.000 ίππων κατά ένα, δίνοντας αναλογία 530 PS / τόνο. Το κιβώτιο ήταν διπλού συμπλέκτη επτά σχέσεων, κατασκευασμένο από την Ricardo αντί της Borg Warner που έφτιαχνε τα κιβώτια της VW. Η μόνιμη τετρακίνηση χρησιμοποιούσε κεντρικό Haldex. Τα λάστιχα ήταν ειδικά εξελιγμένα της Michelin. Ενεργοποιώντας το ειδικό πρόγραμμα οδήγησης για την επίτευξη μέγιστης ταχύτητας με ένα δεύτερο κλειδί, το αυτοκίνητο έκανε ρεκόρ Guinsess πιάνοντας 431,072 km/h.