Όταν το AMC Pacer κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην αγορά το 1975, προκάλεσε μεγάλη μια αίσθηση και χαιρετίστηκε ως το αυτοκίνητο του μέλλοντος: The First Wide Small Car.

«Όταν αγοράζετε οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο», έλεγε η διαφημιστική εκστρατεία, «στο μόνο που καταλήγετε είναι στο σημερινό αυτοκίνητο. Όταν πάρετε ένα Pacer, παίρνετε ένα κομμάτι του αύριο». Μέχρι το 1979, ωστόσο, οι πωλήσεις είχαν περιοριστεί σημαντικά. Σήμερα, δημοσκοπήσεις και εμπειρογνώμονες συμφωνούν: Το Pacer ήταν ένα από τα χειρότερα αυτοκίνητα όλων των εποχών.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, η AMC ήταν η μόνη ανεξάρτητη αυτοκινητοβιομηχανία που επιβίωνε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί το μέλλον της AMC, όπως αποφάσισαν οι ότι ιθύνοντες της AMC, ήταν να αγκαλιάσουν αυτό που αποκαλούσαν «Φιλοσοφία της Διαφοράς». Με αυτό κατά νου, δημιουργούσαν μόνο αυτοκίνητα που είχαν να προσφέρουν στους αγοραστές κάτι εντελώς καινούργιο. Εδώ να σημειώσουμε ότι, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, η εταιρεία προσπαθούσε να ανταγωνιστεί άμεσα τα αυτοκίνητα που κατασκευάζονταν από το Big Three –την General Motors, τη Ford και την Chrysler και είχε σχεδόν χρεοκοπήσει σε αυτήν της την προσπάθεια. Επίσης, οι επικεφαλής της AMC αποφάσισαν να κατασκευάζουν αυτοκίνητα που θα πληρούσαν τις αυστηρές ομοσπονδιακές προδιαγραφές ασφαλείας και τα πρότυπα εκπομπών ρύπων που φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να ισχύσουν από το 1980.



Έτσι, έγινε το Pacer: Ένα «οικονομικό αυτοκίνητο» που, παρά τα σχέδιά του να εισέλθει δυναμικά στην αγορά μικρών αμερικανικών αυτοκινήτων, ήταν ασύλληπτα βαρύ (χάρη στις παραπάνω προδιαγραφές προστασίας από σύγκρουση) και τρομερά ενεργοβόρο. Το πιο περίεργο, το Pacer ήταν τόσο φαρδύ όσο σχεδόν το μισό μήκος του: Μήκος 4,36 m, πλάτος  1,96 και μεταξόνιο 2,54 m. Θεωρητικά, αυτό σήμαινε ότι τέσσερις ενήλικoι και οι αποσκευές τους θα μπορούσαν να ταξιδέψουν άνετα. Στην πράξη, αυτό σήμαινε ότι το αυτοκίνητο ήταν γελοίο σε όψη και αδύνατον να το παρκάρεις.



Μέγιστη εισφορά στη συνολική γελοιότητά του ήταν τα τεράστια παράθυρα του αυτοκινήτου –κάμποσοι δημοσιογράφοι αναφέρθηκαν στο Pacer ως… γυάλα για ψάρια. Επίσης, για να είναι ευκολότερο για τους επιβάτες να φορτώνουν πράγματα πίσω, αλλά και να μπαίνει ευκολότερα ο οδηγός από την ασφαλή πλευρά, αυτή του πεζοδρομίου, η αριστερή πόρτα ήταν μικρότερη από τη δεξιά. Ως αποτέλεσμα, στη Βρετανία στις παράλληλες θέσεις στάθμευσης, ο οδηγός έπρεπε συνήθως να περνά πάνω από το κάθισμα του συνοδηγού για να βγει, επειδή η πόρτα του οδηγού ήταν τόσο μεγάλη που είτε ακουμπούσε στο πεζοδρόμιο είτε στο διπλανό αυτοκίνητο. Το κοντόχοντρο Pacer ήταν επίσης επικίνδυνα αδύναμο για τη μάζα του: Μοτέρ 3,8 lt έως 4,9 lt και ισχύς 87 έως 132 PS για βάρος 1.450+ kg ανάλογα με την έκδοση.

Παρά την κακής φήμης του, ίσως και λόγω αυτής, ένα Pacer–robin’s-egg blue του 1976, με φλόγες στα εμπρός φτερά, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Wayne’s World» του 1992 και στο συνοδευτικό video των Queen για το τραγούδι «Bohemian Rhapsody». Αλλά το Pacer είχε την τιμητική του και πρόσφατα, όταν ο ράπερ Eminem χρησιμοποίησε ένα από τα τελευταία Pacer για το video clip του χιτ του 2000, «The Real Slim Shady».