Πριν από 41 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1977, η τελευταία Rover P6 βγήκε από τη γραμμή παραγωγής ύστερα από καριέρα 14 ετών. Η P6 (2000, 2200 και 3500, αναφερόμενα στη χωρητικότητα του μοτέρ), που ψηφίστηκε το Ευρωπαϊκό Αυτοκίνητο της Χρονιάς το 1964, είναι και το τελευταίο μοντέλο από τα κωδικοποιημένα ως πρότζεκτ «P» για τη Rover που έφτασαν στην παραγωγή.

Για τη Rover, το λανσάρισμα της P6 αντιπροσώπευσε τη μεγαλύτερη εργοστασιακή και παραγωγική επανάσταση στην ιστορία της. Το πρόγραμμα εξέλιξης  διήρκεσε πέντε χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων επενδύθηκαν £10.600.000 στο νέο μοντέλο και στο νέο εργοστάσιο στο Solihull στο Warwickshire, καθώς και στις αποθήκες ανταλλακτικών έκτασης 139.000 τ.μ. στο Pengam, στο Glamorgan.

Η μπερλίνα κυκλοφόρησε στο εμπόριο πρώτα ως Rover 2000 και ήταν εξ ολοκλήρου σχεδιασμένη από λευκό χαρτί, από τους εξαιρετικούς μηχανολόγους Spen King (αργότερα πατέρας του Range Rover) και Gordon Bashford. Ο στόχος ήταν να προσελκύσει μεγαλύτερο αριθμό αγοραστών από τα παλαιότερα μοντέλα, όπως το P4 που αντικατέστησε, που είχαν την εικόνα ότι απευθύνονταν σε ηλικιωμένες... «θείτσες».



Η νέα Rover P6 είχε μοντέρνα γραμμή που «έβαζε τη λειτουργικότητα πάνω από τον εντυπωσιασμό», όπως έγραφε το AUTOCAR της εποχής, και ενσωμάτωνε πολλές τεχνικές καινοτομίες: Κεντρικό «μονοκόκ» πλαίσιο με βιδωτά εξωτερικά μέρη, τέσσερα δισκόφρενα με σέρβο, κιβώτιο με τέσσερις συγχρονισμένες ταχύτητες, πίσω άξονα De Dion και διπλά ψαλίδια εμπρός με τα ελατήρια οριζόντια πάνω στο «τροπέτο».



Αρχικά πάντως τοποθετήθηκε ένας –επίσης νέος– 4κύλινδρος 2.000 κυβικών με εκκεντροφόρο επικεφαλής και απόδοση 91 PS. Παρουσιάζοντας το Rover 2000, ο William Martin-Hurst επικεφαλής της εταιρείας είχε πει: «Σε αυτό το αυτοκίνητο επενδύσαμε όλη τη τεχνολογική τεχνογνωσία μας και όλες τις ικανότητές μας. Κατασκευάσαμε 15 πρωτότυπα που αθροιστικά οδηγήθηκαν πάνω από 445.000 μίλια μέσα κι έξω από τη χώρα. Τα αυτοκίνητα προ-παραγωγής οδηγήθηκαν πάνω από 200.000 μίλια, ενώ 268.000 μίλια καλύφθηκαν με υψηλή ταχύτητα σε αυτοκινητοδρόμους».

Σε κράτημα και άνεση, η Ρ6 ήταν «ανάμεσα στα τρία καλύτερα ευρωπαϊκά της κατηγορίας», αλλά ο κινητήρας ήταν θορυβώδης και μάλλον αδύναμος για αυτοκίνητο αυτής της κλάσης. Έτσι, το 1966, η Ρ6 απέκτησε δύο καρμπιρατέρ SU (2000 TC), άλλη κυλινδροκεφαλή και ψυγείο λαδιού, αποδίδοντας 115 PS. Αργότερα, το 1968, περιλήφθηκε στην γκάμα ένας  V8, προέλευσης Buick που αργότερα θα κινούσε και το Range Rover. Δυνατός, αθόρυβος και συνδυασμένος με αυτόματο 3άρι κιβώτιο, ο V8 έδωσε στην P6 3500 το χαρακτήρα μιας μικρής Jaguar.



Η Rover P6 αντικαταστάθηκε το 1976 από τη Rover SD1, την «4θυρη Daytona», που δεν είχε τα μειονεκτήματα της Ρ6 (χώροι, επιδόσεις), αλλά έπασχε στους τομείς της αξιοπιστίας και της ποιότητας κατασκευής. Μειονεκτήματα που σιγά σιγά οδήγησαν στον αφανισμό όλο το γκρουπ της British Leyland…

Πριν από 157 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1861, ο Βέλγος Jean-Joseph Etienne Lenoir πήρε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την πατέντας σε ένα «κινητήρα αέρα», σημαντικό πρόγονο του κινητήρα εσωτερικής καύσης. Ο κινητήρας Lenoir ήταν μια ατμομηχανή διπλής ενέργειας που μετατράπηκε με ατμοσύρτες για να δέχονται το μίγμα αέρα-καυσίμου και για να εκτονώνουν τα αέρια της εξάτμισης. Ένας δίχρονος κινητήρας που χρησιμοποιούσε μείγμα αερίου άνθρακα (υδρογόνο, μονοξείδιο άνθρακα και μεθάνιο) και αέρα. Παρόλο που η αποδοτικότητα του κινητήρα αντιπροσώπευε μόλις το 4% της καύσης, ήταν μια μηχανή με ομαλή λειτουργία και ανθεκτική (μερικές μηχανές παρέμεναν σε άριστη κατάσταση ύστερα από 20 χρόνια συνεχούς λειτουργίας) και μέχρι το 1865 περισσότερες από 400 χρησιμοποιήθηκαν στη Γαλλία και 1.000 στη Βρετανία για εργασίες χαμηλής κατανάλωσης όπως η άντληση και η εκτύπωση.

Το 1862, ο Lenoir κατασκεύασε το πρώτο αυτοκίνητο με κινητήρα εσωτερικής καύσης. Είχε προσαρμόσει τον κινητήρα του να καίει υγρό καύσιμο, με το όχημά του να μπορεί να διανύει απόσταση δέκα χιλιομέτρων σε δύο με τρεις ώρες.


Πριν από 118 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1900, άνοιξε το νέο εργοστάσιο της FIAT στο Torino από το Δούκα της Genova, πρίγκιπα Tommaso.


Πριν από 93 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1925, Fédération Internationale de l’Automobile, στο Παρίσι, αποφάσισε τη σύσταση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κατασκευαστών που αναφερόταν επίσημα ως World Manufacturers’ Championship γνωστό και ως Automobile World Championship. Το πρωτάθλημα διήρκεσε μέχρι το 1930, αλλά νικητής υπήρξε μόνο τις τρεις πρώτες χρονιές: Alfa Romeo, Bugatti και Delage.

Πριν από 86 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1932, άνοιξε επίσημα η Γέφυρα του Σίδνεϊ. Είναι η μεγαλύτερη γέφυρα χαλύβδινων τόξων στον κόσμο, αν και όχι η μεγαλύτερη, με την κορυφή της να στέκεται 134 m πάνω από το λιμάνι. Με πλάτος 48,8 m ήταν η πιο φαρδιά γέφυρα στον κόσμο μέχρι το 2006.


Πριν από 66 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1952, κατασκευάστηκε το εκατομμυριοστό Jeep. Το αυτοκίνητο ήταν βασισμένο πάνω στο αυθεντικό σχέδιο της American Bantam Car Company για ένα ελαφρύ όχημα μεταφοράς προσωπικού παντός εδάφους, με τετρακίνηση, προστατευτικά στα εμπρός φώτα και οπλοβαστό κάτω από το ταμπλό.


Πριν από 61 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1957, ο Giuseppe Calnago έδωσε την πρώτη νίκη στη Moto Guzzi V8  στον αγώνα του ιταλικού πρωταθλήματος μοτοσικλέτας, στη Siracusa.


Πριν από 19 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1999, η Ford ίδρυσε την Premier Auto Group που συνίστατο από Aston Martin, Jaguar και Lincoln. Αργότερα προστέθηκε στο γκρουπ και η Volvo.

Πριν από 19 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 1999, η Toyota άνοιξε το θεματικό πάρκο της, το Mega Web, στο Tokyo. Οι επισκέπτες μπορούν να κινηθούν οδηγώντας ηλεκτρικά οχήματα κάνοντας βόλτα στα περίπτερα. Μπορούν επίσης να δοκιμάσουν την υφιστάμενη γκάμα της Toyota, αλλά και να δουν τα ιστορικά μοντέλα της.

Πριν από 13 χρόνια, στις 19 Μαρτίου του 2005, πέθανε ο John DeLorean, οραματιστής και νεωτεριστής της αυτοκινητοβιομηχανίας, και ιδρυτής της DeLorean Motor Company σε ηλικία 80 ετών.



To αυτοκίνητό του, το DMC-12 μπορεί να μην έδρεψε εμπορικές δάφνες, αλλά βρίσκεται ανάμεσα στα πιο αναγνωρίσιμα αυτοκίνητα της μεγάλης οθόνης.