Το Ford Thunderbird, στην πρωτότυπη μορφή του, γεννήθηκε μια μέρα σαν κι αυτή, το 1954. Δεν θα κυκλοφορούσε όμως στην αγορά, σε εμπορική κλίμακα, παρά μόνο επτά μήνες αργότερα, το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, ως Model Year 1955.

Το T-Bird ήταν ένα Ford μικρότερης κλίμακας, σχεδιασμένο για δύο άτομα. Λανσαρίστηκε δε με αφαιρούμενη σκληρή οροφή από φάιμπεργλας και ανοιγόμενη υφασμάτινη οροφή τις για ηλιόλουστες μέρες.

Εξοπλισμένο με μοτέρ V8 και σπορ look, το T-Bird ήταν ένα αυτοκίνητο για λεζάντα. Έναντι $2.944, ο οδηγός μπορούσε να κατεβάσει την κουκούλα, να βάλει τον αγαπημένο του σταθμό στο ραδιόφωνο και να εισέλθει σε ένα πολλά υποσχόμενο κόσμο. Η General Motors είχε δημιουργήσει δύο χρόνια μόλις νωρίτερα την Corvette, εξελίσσοντας αλ’ αμερικέν την γεύση των ευρωπαϊκών σπορ αυτοκινήτων.



Σύμφωνα με την επιφυλακτική παράδοση της Ford, το T-Bird, η απάντησή της στην Corvette, εξακολουθούσε να μοιάζει με Ford και χαρακτηρίστηκε ως «personal car» και όχι «sports car». Παρόλα αυτά ήταν δημοφιλές. Ακριβώς όπως βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε ένα αυτοκίνητο, το Model T, στα πρώτα του στάδια, η Ford θα βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στο T-Bird για να ενισχύσει την εικόνα της ως προοδευτικού κατασκευαστή, ικανού να συμβαδίζει και να ανταγωνίζεται την GM.



Μια δεκαετία αργότερα, η Mustang θα έπαιρνε τη σκυτάλη από το T-Bird, αλλά για να φωτογραφίσεις τη Ford στη δεκαετία του ’50, το μόνο που έχει να ανακαλέσεις στη μνήμη σου είναι το κομψό βρυχηθμό του Thunderbird V8.



Στις 19 Φεβρουαρίου του 1928, ο Sir Malcolm Cambell έθεσε νέο ρεκόρ ταχύτητας στην ξηρά με 333,05 km/h, οδηγώντας το βρετανικής κατασκευής και σχεδιασμού Bluebird στην Daytona Beach. To Bluebird φορούσε ένα αεροπορικό κινητήρα W12 22,3 λίτρων της Napier Lion με απόδοση 450 ίππων. Το ρεκόρ του παρέμεινε σε ισχύ μόλις δύο μήνες, καθώς το έχασε από τον αμερικανικής καταγωγής Ray Keech και το Triplex Special για λιγότερο από 1 km/h!



Στις 19 Φεβρουαρίου του 1932 λανσαρίστηκε το πρώτο Ford ειδικά σχεδιασμένο για τη βρετανική αγορά. Το Model Y «Baby Ford» Popular φορούσε μοτέρ 933 cc, οκτώ ίππων και αποκαλύφθηκε στο Royal Albert Hall στο Λονδίνο από τον παλιότερο αντιπρόσωπο της Ford, τον A.E. Ramsey του Bristol. H τιμή του νέου μοντέλου, που διατίθετο σε δίπορτη και 4πορτη μπερλίνα, εκτιμήθηκε στις £100 ή και λιγότερο. Μπορούσε να πιάσει τα 55 mph (88,5 km/h), ενώ με προσεκτική οδήγηση η κατανάλωσή του ήταν 6,6 lt/100 km. To μικρό μοτέρ συνδυαζόταν με χειροκίνητο κιβώτιο τριών ταχυτήτων με την 3η και τη 2η συγχρονιζέ –μια πρωτοποριακή πρεμιέρα για βρετανικό αυτοκίνητο τέτοιου μεγέθους και τιμής.



Στις 19 Φεβρουαρίου του 1982, η εταιρεία του John DeLorean στο Belfast στη Βόρειο Ιρλανδία, που απασχολούσε 1.500 εργαζομένους που κατασκεύαζαν το πολυτελές σπόρτσκαρ, ετέθη υπό τον έλεγχο του νέου ιδιοκτήτη με συνολικά χρέη £17.400.000.



Στις 19 Φεβρουαρίου του 2010, ο Mahran Baranriz και η σύζυγός του, Bita Imani, που λειτουργούσαν το ατελιέ επισκευής Group Specialists στο Redwood City του San Francisco, κρίθηκαν ένοχοι για δέκα περιπτώσεις ασφαλιστικής απάτης. Το συνεργείο που ήταν εξειδικευμένο σε Mercedes-Benz και BMW χρέωσε ασφαλιστικές εταιρείες αφού προηγουμένως έβαλαν ποντίκια σε αυτοκίνητα πελατών τους, δηλώνοντας στη συνέχεια ότι χρειάζονταν δαπανηρή εργασία για να αποκατασταθεί η ζημιά από τα τρωκτικά. Η συνήθης αβαρία ήταν η αλλαγή της ηλεκτρικής πλεξούδας του μοτέρ. Ο Bananriz καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση και η σύζυγός του σε έξι μήνες. Μια ημέρα νωρίτερα διατάχτηκαν να πληρώσουν $875.000 σε αποζημίωση σε 25 ασφαλιστικές εταιρείες.

Στις 19 Φεβρουαρίου του 1961, ο Andy Wallace, επαγγελματίας οδηγός αγώνων, γεννήθηκε στην Οξφόρδη, στην Αγγλία. Ο Wallace ήταν ο οδηγός που έθεσε το ρεκόρ ταχύτητας σε αυτοκίνητο παραγωγής με 386,47 km/h με μια McLaren F1 και που παρέμεινε ακατάρριπτο για έντεκα χρόνια.