Σαν σήμερα το 1941, το ομοσπονδιακό Γραφείο Ελέγχου Τιμών ξεκινά το πρώτο πρόγραμμα εξορθολογισμού προμήθειας και χρήσης για την υποστήριξη της αμερικανικής προσπάθειας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: Επιβάλλει ότι από τις 27 Δεκεμβρίου κανένας οδηγός δεν θα επιτρέπεται να κατέχει περισσότερα από πέντε λάστιχα αυτοκινήτου.

Το Γραφείο Ελέγχου Τιμών και Πολιτικών Προμηθειών ιδρύθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Roosevelt, τον Απρίλιο του ίδιου έτους για να «σταθεροποιήσει τις τιμές και τα ενοίκια και να αποτρέψει τις αδικαιολόγητες αυξήσεις τους» για την αποφυγή κερδοσκοπίας, συσσώρευσης πλούτου και αισχροκέρδειας. Για να διασφαλίσει ότι οι αμυντικές πιστώσεις δεν θα πληγούν από τις υπέρογκες τιμές, για την προστασία των ατόμων με σταθερό εισόδημα από μια αδικαιολόγητη βλάβη του βιοτικού επιπέδου τους, για να βοηθήσει στην εξασφάλιση επαρκούς παραγωγής και για να προλάβει την κατάρρευση των αξιών από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

  

Η OPA, όπως ονομάστηκε εν συντομία από τον Αύγουστο του 1941) ήταν υπεύθυνη για δύο τύπους εξορθολογιστικών προγραμμάτων. Ο πρώτος περιόριζε την αγορά ορισμένων προϊόντων (λάστιχα, αυτοκίνητα, γραφομηχανές, ποδήλατα, σόμπες και παπούτσια από καουτσούκ) σε άτομα που είχαν επιδείξει δυσανάλογη ανάγκη γι’ αυτά. Ο δεύτερος περιόριζε την ποσότητα των προϊόντων- όπως το βούτυρο, ο καφές, η ζάχαρη, το λίπος μαγειρέματος, η βενζίνη και τα μη καουτσουκένια παπούτσια- τα οποία κάθε πολίτης μπορούσε να αγοράσει. Ως αποτέλεσμα, φυσικά, η μαύρη αγορά ήκμασε -μελέτες εκτιμούν ότι το 25% όλων των αγορών κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν παράνομες.

Η ιαπωνική κατοχή στην Άπω Ανατολή είχε καταστήσει αδύνατη την προμήθεια καουτσούκ από τις φυτείες στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες και το ελάχιστο διαθέσιμο ελαστικό πήγε κατευθείαν στα εργοστάσια αεροπλάνων και πυρομαχικών. Επειδή κανείς δεν είχε ακόμη κατορθώσει να κατασκευάσει πραγματικά υψηλής ποιότητας τεχνητό καουτσούκ, η OPA θέλησε να ενθαρρύνει ιδιαίτερα τους οδηγούς να φροντίζουν τα λάστιχα των αυτοκινήτων που είχαν ήδη στην κατοχή τους. Οι διαφημίσεις παρότρυναν τους οδηγούς να φθείρουν λιγότερο στα λάστιχά τους, μέσω συνδυασμένων μεταφορών με άλλους οδηγούς. «Όταν οδηγείς μόνος σου να οδηγείς με τον Χίτλερ!», έγραφε μια αφίσα, ενώ άλλη ανακοίνωνε, «Για να κερδίσεις αυτόν τον πόλεμο... περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να μεταφέρονται με λιγότερα αυτοκίνητα». Για τη εξοικονόμηση σε καουτσούκ (και βενζίνη) το εθνικό όριο ταχύτητας που ονομάστηκε «Victory Speed Limit» ήταν 35 mph ή τα 56 km/h. Εν τω μεταξύ, για την εξοικονόμηση καουτσούκ συλλέγονταν παλιά αδιάβροχα, σωλήνες ποτίσματος και καλύμματα τουαλέτας.



Τα αντικείμενα που συνέλεγαν για ανακύκλωση οι Αμερικανοί για την πολεμική προσπάθεια ήταν πολλά: Κονσέρβες για τον κασσίτερο, χρησιμοποιημένα λίπη μαγειρέματος για επαναχρησιμοποίηση… Ήταν ένας τρόπος για να κάνουν τους πολίτες στα μετόπισθεν να νιώθουν ως μέρος αυτού που μια διαφήμιση ονόμαζε «μονάδα μάχης στο σπίτι». Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η OPA «εξορθολόγησε» τη χρήση σχεδόν κάθε εμπορεύματος και προϊόντος που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος. Αλλά μέχρι το τέλος του 1945 μόνο δύο προγράμματα διανομής -για τη ζάχαρη και για τα λάστιχα από καουτσού - παρέμειναν σε ισχύ. Ο περιορισμός για τα λάστιχα τελικά έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 1945.