Αρχικά, ο Henry Ford κατασκεύαζε τα αυτοκίνητά του όπως και κάθε άλλος κατασκευαστής αυτοκινήτων: Ένα κάθε φορά. Ωστόσο, η απόδοση και η παραγωγή του εργοστασίου του αυξήθηκαν σταθερά και, αφότου εισήγαγε την κινούμενη γραμμή συναρμολόγησης το 1913, η παραγωγικότητα του Μπλε Οβάλ αυξήθηκε κατακόρυφα.

Ο Ford ήταν αποφασισμένος να κατασκευάσει αυτό που ονόμασε «αυτοκίνητο για τις μάζες» και αυτό ακριβώς έκανε: Με τη μαζική παραγωγή ενός και μόνο αυτοκινήτου -από το 1908, το αυτοκίνητο ήταν το Model T- θα μπορούσε να επωφεληθεί των οικονομιών κλίμακας που δεν ήταν διαθέσιμες από τις μικρότερες αυτοκινητοβιομηχανίες και να περάσει αυτή την εξοικονόμηση στο κόστος παραγωγής στους πελάτες του. Μεταξύ 1908 και 1927, η Ford πούλησε περισσότερα από 15 εκατομμύρια Model T που κόστιζαν αρχικά $850 (περίπου $20.000 σημερινά), αλλά μέχρι το τέλος της παραγωγής τους, η Ford είχε καταφέρει να μειώσει την τιμή σε μόλις $300 (περίπου $3.700 σήμερα).

Εκείνη την εποχή, κανείς δεν έδωσε μεγάλη προσοχή στο ορόσημο του ενός εκατομμυρίου αυτοκινήτων. «Με είκοσι πέντε εγκαταστάσεις συναρμολόγησης ... και με ένα μεγάλο εργοστάσιο στο Detroit που συναρμολογεί τόσα πολλά αυτοκίνητα της Ford την ημέρα», ανέφεραν οι The Ford Times, «περάσαμε το εκατομμύριο χωρίς να το γνωρίζουμε». Το 10.000.000στό Ford, από την άλλη, ταξιδεύοντας από τη Νέα Υόρκη στο San Francisco και από το Los Angeles στο Chicago το καλοκαίρι του 1924, ενέπνευσε για πανηγυρικούς εορτασμούς παντού όπου κι αν πήγε.

Το Μπλε Οβάλ γύρισε ακόμη μια ταινία αυτής της περιοδείας καλής θέλησης, που ονομάστηκε «Fording the Lincoln Highway». Μαζί με το 15.000.000στό Ford, το 1927, ήρθε άλλο ένα ορόσημο: Η ανακοίνωση της εταιρείας ότι σταματούσε την παραγωγή του κλασικού αλλά όχι πια αποδεκτού Model Τ. Συγκρινόμενη αυτές τις ειδήσεις, η κατασκευή του 20.000.000στού Ford ήταν μια αρκετά βαρετή υπόθεση: Με τα λόγια «TWENTY MILLIONTH» και το σήμα της Ford στις δύο πλευρές και στην κορυφή, αυτό το αυτοκίνητο πήγε σε μια εθνική περιήγηση το 1931 και στη συνέχεια κατευθείαν στο Μουσείο Henry Ford στο Dearborn, στο Michigan.

Επαναστατικός όπως και τότε, ο πρόωρος αυτός ρυθμός παραγωγής της Ford δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με την παραγωγή της σύγχρονης ημέρας. Το 2008, ακόμα και εν μέσω μιας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, η Ford παρήγαγε σχεδόν έξι εκατομμύρια αυτοκίνητα.

Σαν σήμερα όμως, στις 10 Δεκεμβρίου του 1892, πατεντάρεται το λάστιχο με αέρα.

Ο Alexander Brown και ο George Stillman από τη Syracuse της Νέας Υόρκης κατοχύρωσαν στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών ένα φουσκωτό λάστιχο για αυτοκίνητο. Πριν από το πνευματικό ελαστικό, οι τροχοί ήταν συνήθως κατασκευασμένοι από συμπαγές ελαστικό. Αυτό έκανε το ταξίδι μια δυσάρεστη εμπειρία. Οι δρόμοι του 1892 ήταν χωματόδρομοι ή λιθόστρωτοι. Κάποιες ιππήλατες άμαξες χρησιμοποιούσαν ήδη φουσκωτά λάστιχα, αλλά ο Brown και ο Stillman ήταν οι πρώτοι που κατέθεσαν τα σχέδια και πήραν το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για λάστιχα αυτοκινήτου με αέρα.