Ζηλεύοντας για την πετυχημένη διείσδυση της Volkswagen στην Αμερική με το δημοφιλή Σκαραβαίο, η Régie Renault ονειρευόταν τη δική της κατάκτηση της Δύσης.

Έτσι, χιλιάδες Dauphine φορτώνονταν στο λιμάνι της Χάβρης και ξαποστέλλονταν στις ΗΠΑ. Αλλά λόγω της εικόνας του αυτοκινήτου και της άκρως ανταγωνιστικής αγοράς, ελάχιστα αυτοκίνητα εγκατέλειπαν τον τελωνειακό χώρο της Νέας Υόρκης για να βρουν ιδιοκτήτες. Για να καταφέρουν να επιβάλλουν τη μάρκα στην αγορά, οι Αμερικανοί ντίλερ ζήτησαν σε μια συνάντηση με τον Pierre Dreyfus, τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Régie, ένα μοντέλο κουπέ/καμπριολέ.

Το πλάνο τελικά κατέληξε στην καμπριολέ έκδοση του υπάρχοντος Dauphine. Και επειδή η διάσκεψη αυτή έγινε στη Florida, η κατάληξη ήταν το αυτοκίνητο η Renault να θέλει να το ονομάσει Floride. Και τότε συνέβη το εξής παράδοξο. Καθώς το όνομα «Floride» θα ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτό στις υπόλοιπες 49 Πολιτείες, για τις αγγλόφωνες αγορές επιλέχτηκε το όνομα «Caravelle», ενώ για την Ευρώπη έγινε εισαγωγή του ονόματος και το αυτοκίνητο πουλιόταν μέχρι το 1962 ως «Floride».

Προσιτό όνειρο
Το γαλλικό κοινό ανακάλυψε το Renault Floride το 1958 στο Mondial de l’ Automobile, στο Παρίσι. Το σχέδιο ήταν του Pietro Frua που εκείνο τον καιρό εργαζόταν για την Carrozzeria Ghia. Και παρόλο την ταπεινότητα της προέλευσής του, σασί από Dauphine και ένα μικρό μπλοκ μόλις 845 cc με 38 άλογα, το Floride ήταν σταρ του Grand Palais.



Το αυτοκίνητο ήταν σαγηνευτικό για την εποχή του με ρευστές γραμμές και κολακευτική παρουσία. Προσφερόμενο ως 2+2 σε τρεις εκδόσεις αμαξώματος (κουπέ, καμπριολέ και κόνβερτιμπλ και χαρντ-τοπ) αντιμετωπίστηκε ιδιαίτερα θερμά από το κοινό, καθώς ήταν και το πιο οικονομικό στην κατηγορία. Για πρώτη φορά λοιπόν, ο «μέσος Ευρωπαίος», όπως θα τον βάφτιζαν αργότερα οι κοινωνιολόγοι, είχε τη δυνατότητα να αποκτήσει ένα αυτοκίνητο που δεν ήταν απλώς χρήσιμο, αλλά αρκετό και για να κάνει το κέφι του. Μια ευχαρίστηση που προτεινόταν μέσω της ιταλικής σιλουέτας και της προοπτικής να χαίρεσαι τον ήλιο, αλλά και αλάργα από το μηχανολογικό μπρίο της φίρμας και με οδική συμπεριφορά απρόβλεπτου πισωκίνητου.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Renault 5 1972-1979 [video]

Παρότι πάνω στο σασί του Dauphine, ήταν μακρύτερο από αυτό 32 πόντους, λίγο πιο φαρδύ και πιο χαμηλό. Ο 4κύλινδος κινητήρας που αρχικά απέδιδε 38 άλογα, από το 1959 με τις παραδόσεις των πρώτων Floride, o αγοραστής μπορούσε να επιλέξει μια ελαφρά ισχυρότερη έκδοση με 40 ίππους. Το μοτέρ έστελνε τη ροπή στους πίσω τροχούς μέσω ενός 3τάχυτου χειροκίνητου σασμάν, με συγχρονιζέ τις δύο τελευταίες. Το ελαφρά πιο βαρύ κουπέ ήταν επίσης διαθέσιμο με 4άρι κιβώτιο.



Δεν πρόλαβε να περάσει καλά καλά ούτε χρόνος και η Renault αποφάσισε να δώσει λίγο τσαγανό και να σβήσει κάποια από τα μειονεκτήματα του Floride. Έτσι τον Οκτώβριο του 1959 για το MY1960, η οδική συμπεριφορά βελτιώθηκε σημαντικά με μια νέα ανάρτηση «aérostable». To 1961, το Floride φόρεσε τέσσερα δισκόφρενα και έγινε το πρώτο γαλλικό αυτοκίνητο παραγωγής με αυτό το set-up. Ενώ το 1962, το μοτέρ αντικαταστάθηκε από το νέο μοτέρ του Renault R8 των 956 cc που απέδιδε 49 PS και το 4άρι σασμάν έγινε στάνταρ σε όλη την γκάμα.

Την ίδια χρονιά, το 1962, το όνομα «Floride» εξαφανίστηκε αφήνοντας στη θέση του το «Caravelle», και παραμένοντας τελικά ένα υποτονικό, ειρηνικό θα λέγαμε μοντέλο. Xωρίς άλλη φιλοδοξία, παρά μόνο να προσφέρει απλή, μονοδιάστατη διασκέδαση. Έμεινε ίσως με την ικανοποίηση ότι αποτέλεσε τεράστια έμπνευση για τους σχεδιαστές του MG MG B.

Όταν η παραγωγή ανεστάλη τελικά το 1968, συνολικά είχαν περάσει από τη γραμμή παραγωγής 117.039 αυτοκίνητα.

Στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου ένα Floride σε κατάσταση Concours μπορεί να ξεπεράσει τις 21.000 ευρώ, ενώ για ένα σε καλή κατάσταση θα χρειαστείτε κάτω από δέκα χιλιάδες.

To Floride με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 845, 965 και 1.108 cc
Ισχύς 38-58 PS
Τελική ταχύτητα 125-145 km/h
Παραγωγή 82.874 Floride (1959-1963) και 34.165 Caravelle (1963-1968)
Τιμή σήμερα 21.500 (Concours)