Το 1959, το διευθυντήριο της Ford, όλο και πιο πιεσμένο από την επιτυχία του Σκαραβαίου της Volkswagen στην αμερικανική αγορά, ζήτησε από τη θυγατρική της στη Γερμανία να μελετήσει ένα μηχανολογικό κόνσεπτ ενός αυτοκινήτου μικρού κυλινδρισμού.

Η μητρική εταιρεία ανέλαβε να σχεδιάσει το αμάξωμα. Βαφτισμένο «Cardinal», το φιλόδοξο πρότζεκτ ξεθύμανε στις ΗΠΑ και επανεκχωρήθηκε στη Ford στην Κολονία. Με σιλουέτα κατά πώς σκέφτηκαν το αυτοκίνητο στο Detroit και αυθεντικό μηχανικό σύνολο, η μικρή «αμερικάνα» κατέληξε να γίνει το καινούργιο Taunus 12M, το φθινόπωρο του 1962.

Μοντέρνο, αλλά όχι και τόσο
Με λίγο «κουρασμένη» σιλουέτα με τραβηγμένες γραμμές, ειδικά πίσω όπου τα αμυγδαλωτά φανάρια προσπαθούσαν να κάνουν το αυτοκίνητο φαρδύτερο απ’ ό,τι ήταν, το 12M ήταν σχετικά κομψό, αλλά και αρκετά κλασικό. Εκεί όμως που φιγουράριζε με σαφώς μεγαλύτερη φιλοδοξία ήταν στο μηχανολογικό κομμάτι. Ον το πρώτο Ford με την κίνηση εμπρός, ένας μεγάλος νεωτερισμός για ένα κατασκευαστή τόσο συντηρητικό όσο ήταν τότε η Ford, φόρεσε κάτω από το καπό ένα σύγχρονο 4κύλινδρο σύνολο σε V. Νέας σχεδίασης και κατασκευής, και μικρός σε μέγεθος, αυτός ο V4 με την «κλειστή» γωνία των 60^º ήταν στην πραγματικότητα ένας V6 που του έκοψαν τους δύο κυλίνδρους. Εξ ου και τα προβλήματα των μηχανικών της Ford στην εξισορρόπηση, που τα αντιμετώπισαν με την «εμφύτευση» μέσα στο κάρτερ ενός άξονα που απορροφούσε τις ταλαντώσεις του στροφαλοφόρου.

Πραγματικά ασθμαίνων, ο κινητήρας στην έκδοση 1.2, γινόταν πιο ευχάριστος ως 1.500άρης, κάνοντας όμως σε κάθε περίπτωση το Taunus 12M ένα αυτοκίνητο υποτονικό.

Για τα υπόλοιπα, το 12Μ θα έπρεπε να αρκεστεί σε λύσεις δοκιμασμένες επί μακρόν, όπως οι αναρτήσεις-αντίκα με φύλλα σούστας εμπρός, άκαμπτο άξονα πίσω και ταμπούρα για φρένα –εγκαταλείφθηκαν αργότερα.

Ύστερα από το λανσάρισμα που έγινε αποκλειστικά με δίθυρη έκδοση, η γκάμα συμπληρώθηκε και ολοκληρώθηκε με μια μπερλίνα και ένα στέισον (Combi). Ομοίως φτωχή ήταν και η γκάμα των εξοπλισμών, με τις εκδόσεις «S» και «TS, με το αναιμικό μοτέρ των 1.500 cc. Αλλά αν και στην πάροδο του χρόνου, η Ford δεν έστερξε να τονώσει το 12Μ με παραπάνω άλογα, για να πετύχει μια καλύτερη μουαγέν στους ανοιχτούς δρόμους ή λίγη σβελτάδα σε όλους τους άλλους, το βαρύτερο μειονέκτημα ήταν ότι το αυτοκίνητο πατούσε στο δρόμο με λιγότερη σιγουριά από αυτή που όφειλε να του δίνει η προσθιοκίνητη φύση του.

Πάντως, τα ατού του ήταν αλλού. Με καμπίνα σπάνιας ευρυχωρίας και τεράστιο πορτμπαγκάζ για το μέγεθός του, ξεχώριζε επίσης για την ποιότητα κατασκευής και τη μάλλον κολακευτική παρουσίαση στο εσωτερικό, αντάξια πιο πολυτελών αυτοκινήτων. Μην φανταστείτε, βέβαια, ακρότητες. Ο οδηγός είχε εμπρός του ένα καντράν απλό και λειτουργικό που πατούσε σε ένα ταμπλό από μέταλλο βαμμένο στο χρώμα του αυτοκινήτου και «κοκκάλινο» τιμόνι, όπως ακριβώς ήταν και η μόδα της εποχής. Και φυσικά, με το λεβιέ του σασμάν στην κολόνα του τιμονιού.

Προτεινόμενο στους καταναλωτές σε δελεαστική τιμή και υποστηριζόμενο από το ευρύ δίκτυο της Ford, το Taunus 12M γνώρισε σημαντική επιτυχία σε όλη την Ευρώπη.

Το Taunus 12Μ με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε V
Χωρητικότητα 1.183 και 1.498 cc
Ισχύς 40 και 65 PS
Τελική ταχύτητα 123 και 144 km/h
Παραγωγή 672.695 αυτοκίνητα (1962-1966)
Τιμή σήμερα €4.000