Η ιστορία του Ford GT40 είναι ΤΟ υλικό του θρύλου. Το αληθινού, όχι του μυθικού είδους. Ένα εμβληματικό κομμάτι, μέσα και έξω από την πίστα, του οποίου η κυριαρχία στις 24 Ώρες του Le Mans -όπου κέρδισε τέσσερις διαδοχικούς αγώνες από το ’66-’69 ύστερα από την κήρυξη του πολέμου από τον Henry Ford II στη Ferrari- εξακολουθεί να αντηχεί σήμερα στα Concours και στις δημοπρασίες. Συνάξεις όπου η πώληση ενός GT40 έφτασε μέχρι και στα $11 εκατ.

Αλλά τι μπορεί να αξίζει ένα πρωτότυπο του GT40; Θα το μάθουμε σύντομα. Στις 12 Ιανουαρίου, ένα αγωνιστικό πρωτότυπο Ford GT του 1965 με κάποια ιστορία στο Le Mans θα περπατήσει στην πασαρέλα της δημοπρασίας Mecum Kissimmee. Αν θα θέλατε μια επίσημη εκτίμηση της τιμής θα μπορούσατε να κάνετε ένα τηλεφώνημα, αλλά μπορούμε να σας πούμε ότι η μέση τιμή ενός πρωτοτύπου GT σε #Condition 2 (εξαιρετική) είναι στα $7 εκατ. -και αυτό το GT/109 είναι το μόνο ρόουντστερ που έχει αγωνιστεί στο Le Mans.

«Τα ρόουντστερ είναι σαφώς σπάνια και από τα πρώτα GT40 που κατασκευάστηκαν», μας λέει ο συντάκτης δημοπρασιών του Hagerty, Andrew Newton. Αλλά και προειδοποιεί: «Αυτό δεν τα κάνει απαραίτητα πιο πολύτιμα, καθώς δεν είχαν σημαντικές επιτυχίες στους αγώνες. Και η προέλευση είναι συχνά ο αποφασιστικός παράγοντας όταν πρόκειται για αξίες αγωνιστικών αυτοκινήτων».

Πριν από το ιστορικό 1-2-3 του GT40 στο Le Mans του ’66, η Ford of England κατασκεύασε 12 πρωτότυπα μεταξύ του Ιανουαρίου 1964 και του Απριλίου 1965, πέντε από τα οποία ήταν ρόουντστερ. Μόνο ένα από αυτά, το GT/109, αγωνίστηκε στο Le Mans. Προετοιμασμένο από τη Shelby American, έτρεξε για λογαριασμό της Ford of France στη διοργάνωση του 1965. Το αυτοκίνητο θα οδηγείτο από τους Γάλλους αστέρες Maurice Trintignant και Guy Ligier, αλλά μόνο ο Trintignant έκανε ένα γύρο στο τιμόνι του. Το GT/109 ολοκλήρωσε μόνο δέκα γύρους πριν από την εγκατάλειψή του από βλάβη στο κιβώτιο ταχυτήτων.

ΔEITE AKOMH Δοκιμάζουμε το νέο Ford GT

Ύστερα από το Le Mans, το GT/109 επεστράφη στη Shelby American μαζί με μια απλή εντολή: «Ανακατασκευάστε το ύστερα από το Le Mans». Αργότερα εστάλη στην Kar Kraft (μισθωμένο πειραματικό R&D της Ford για ειδικά μοντέλα), προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως όχημα εξέλιξης . Αργότερα επέστρεψε και πάλι στη Shelby American, όπου ανακατασκευάστηκε, αποθηκεύτηκε και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε αποθήκη της Ford στο Detroit. Το 1968, ο κασκαντέρ, κοσμικός και βελτιωτής αυτοκινήτων, Dean Jefferies, συναντώμενος με τον οδηγό αγώνων A.J. Foyt και με το αγωνιστικό διευθυντή της Ford, Jacques Passino, όταν είδε GT/109, ρώτησε αμέσως αν μπορούσε να το αγοράσει. Σύμφωνα με τον οίκο Mecum που δημοπρατεί το αυτοκίνητο, ο Passino απάντησε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα, μπορείς να το έχεις. Τελειώσαμε με το πρόγραμμα GT Roadster».

Ο Jeffries ξεκίνησε αμέσως μια μακρά αποκατάσταση που περιελάμβανε την τοποθέτηση ενός κινητήρα Indy με τέσσερις εκκεντροφόρους. Στη συνέχεια, ο Carroll Shelby του έδωσε έναν αγωνιστικό κινητήρα Hi-Po 289 κυβικών ιντσών και πληροφόρησε τον Jeffries ότι ήταν το μοτέρ που φορούσε το GT/109 στο Le Mans. Οπότε, «bye, bye, κινητήρα Indy».

Ύστερα από το θάνατο του Jeffries, το αφεντικό του οίκου δημοπρασίας, Dana Mecum, έγινε ο τρίτος ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου όταν το αγόρασε από τον γιο του Jeffries το 2013. Ο Mecum ανέθεσε στον Harley Cluxton τον 3ο, της GTC Mirage Racing, να προχωρήσει σε μια αποκατάσταση «Concours» στην αρχική διαμόρφωση του αυτοκινήτου, περιλαμβάνοντας το ορίτζιναλ αμάξωμα και τα αγωνιστικά χρώματα της Ford of France: Ολόλευκο αυτοκίνητο με μια φαρδιά κεντρική λωρίδα σε σκούρο μπλε με κόκκινο περίγραμμα. Ο αγωνιστικός κινητήρας των 289 ci επίσης ανακατασκευάστηκε, δυναμομετρήθηκε και περιλαμβάνεται στην πώληση.

Το αδελφό αυτοκίνητο του GT/109, το GT/108 είναι το μόνο άλλο επιζόν πρωτότυπο ρόουντστερ. Πουλήθηκε έναντι $6.930.000 στη δημοπρασία του Monterey του οίκου RM Sotheby’s το 2014, και ο Newton λέει ότι έχει δυο τρία πράγματα που δεν διαθέτει το GT/109:

«Είναι καλύτερα διατηρημένο αυτοκίνητο, χωρίς ψεγάδια και το πρωτότοκο πρωτότυπο». Αλλά η αγωνιστική συμμετοχή του GT/109 στο Le Mans και το αποσπώμενο, τύπου τάργκα, ρολμπάρ (που δεν έχει το GT/108) μπορεί να εξισορροπήσει τα πράγματα.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το GT/109 θα βγει στη δημοπρασία με πιθανώς πολύ υψηλή οριακή τιμή (reserve price) και μπορεί να μην πουληθεί. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι μοναδικό και ιστορικά σημαντικό, χρησιμεύοντας ως πρότυπο για την κυριαρχία του Μπλε Οβάλ της δεκαετίας του ’60 επί της Ferrari στην παγκόσμια αγωνιστική σκηνή.