Η νέα βασική μπερλίνα της Mercedes-Benz, η W110, ήρθε το 1961 να αντικαταστήσει τα πιο οικονομικά και 4κύλινδρα μοντέλα της γερμανικής φίρμας, τις W120 180c/180Dc και W121 190b/190Db. 

Το αυτοκίνητο αρχικά λανσαρίστηκε με βενζινοκίνητο κινητήρα 1,9 lt και ίδιας χωρητικότητας ντίζελ, με 80 και 55 άλογα αντίστοιχα, υπό τα διακριτικά 190 και 190D.

Η σασί προερχόταν από την W111 του '59 με πιο κοντή μουσούδα, και παρόμοια καροσερί. Η διαφορά ήταν εμπρός με στρογγυλά φανάρια αντί των κάθετων παραλληλόγραμμων, ενώ το πίσω μέρος ήταν πανομοιότυπο με τα κλασικά και της μόδας τότε φτεράκια (Fintail). Με ίδιο σασί, στην καμπίνα οι χώροι ήταν πανομοιότυποι, με τη διαφορά ότι το ξύλο στο ταμπλό της πιο πολυτελούς W111 είχε αντικατασταθεί από βακελίτη.

Η παθητική ασφάλεια του αυτοκινήτου ήταν κορυφαία στην εποχή της, καθώς ενσωμάτωνε όλες τις δοκιμές που είχε εισαγάγει στην γκάμα της εταιρείας ο πατέρας της παθητικής ασφάλειας Béla Barényi. 

Από την άλλη, τα μοτέρ που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν μόνο χαμηλής απόδοσης, αλλά είχαν να αντιμετωπίσουν και ένα πολύ βαρύ αυτοκίνητο. Συνδυασμός που εν πολλοίς ήταν αυτός που δημιούργησε τη φήμη ότι η Mercedes-Benz έφτιαχνε «αργά αυτοκίνητα». 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Mercedes-Benz Cabriolet 220 S 1956-1960

Η γκάμα της W110 ανανεώθηκε τον Ιούλιο του ’65, με τις  200 και 200D με ισχύ 95 και 55 άλογα αντίστοιχα. Στην γκάμα όμως προστέθηκε και η «230» με 6κύλινδρο μοτέρ σε σειρά που έβγαζε 105 και αργότερα 120 άλογα, ως αντικαταστάτρια των W180 220. 

H παραγωγή του αυτοκινήτου τερματίστηκε το 1968, οπότε και λανσαρίστηκε η σειρά W115 με τις 220 και 220D. Η συνολική παραγωγή έπιασε τις 628.282 αυτοκίνητα, με πάνω από τα μισά να είναι ντίζελ (190D και 200D). Η αξιοπιστία και η στιβαρότητα στα μηχανικά μέρη, αλλά και η αντοχή ολόκληρου του αυτοκινήτου σε χρόνο και κακουχίες, οδήγησαν στην εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία του ως ταξί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα.