Aston Martin DBS 1967-1972: Τέλος δυναστείας
Ένα είδος βρετανικού μπουντουάρ υψηλής ταχύτητας, η ογκώδης DBS, περισσότερο πολυτελής παρά σπορ, εκείνο που κατόρθωσε ήταν να έρθει σε ρήξη με τους πιστούς της Aston Martin.
Για να αντιμετωπίσει την πτώση των πωλήσεων της DB6, η Aston Martin ανακοίνωσε το 1965 το προσεχές λανσάρισμα ενός μεγάλου κουπέ με μοντέρνες γραμμές που κάτω από το καπό θα φιλοξενούσε έναν ολοκαίνουργιο κινητήρα V8.
To αφεντικό, ο David Brown, που αγόρασε τη βιοτεχνία της Abingdon Road το 1948 και την έκανε μέσα σε δέκα χρόνια πόλο έλξης πολυτελείας, υπολόγιζε ότι μια σχεδιαστική ρήξη με το παρελθόν ήταν απαραίτητη για να ανταγωνιστεί η Aston τα σπουδαία ιταλικά GT. Έτσι ανέθεσε στην Carrozzeria Touring να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Το πρωτότυπο έκανε πρεμιέρα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού το 1966 με την υποδοχή του από το κοινό να είναι χλιαρή, οπότε κρίθηκε ως «απογοητευτικό» και εγκαταλείφθηκε. Έτσι, ο Brown αποφάσισε το πρότζεκτ να το ξαναδεί κάποιος με πιο βρετανικό πνεύμα και ανάθεσε στον νέο Βρετανό σχεδιαστή William Towns να ξαναδεί το σχέδιο.
Ενσωματώνοντας την τάση της μόδας, οι τραβηγμένες γραμμές της DBS απείχαν σαφώς από τις στρογγυλάδες στο σχεδιασμό της προκατόχου της, ενώ το αυτοκίνητο προκαλούσε έκπληξη με τις μεγάλες διαστάσεις του. Το νέο μοντέλο της Aston Martin μπορούσε να φιλοξενήσει τέσσερις νοματαίους σε ένα άνετο και πολυτελές περιβάλλον, παράλληλα με ένα πορτμπαγκάζ σπάνιας χωρητικότητας για την κατηγορία του αυτοκινήτου, αλλά όχι χωρίς τίμημα.
Το μέγεθος και ο εξοπλισμός εκτόξευσαν το βάρος της DBS στα 1.600 kg, φέρνοντάς την σε οδικά χαρακτηριστικά πιο κοντά σε ένα χιλιομετροφάγο της εθνικής παρά σε ένα καθαρόαιμο GT. Από τη στιγμή μάλιστα, που ο κινητήρας V8 που υποσχέθηκε το Newport Pagnell δεν ήταν έτοιμος με το λανσάρισμα του αυτοκινήτου.
Με τη συνθήκη του κατεπείγοντος, η Aston Martin, τουλάχιστον αρχικά, θα έπρεπε να αρκεστεί στον παλιό, καλό 6κύλινδρο σε σειρά των 286 αλόγων ή (πιο συχνά) στους 325 PS στην έκδοση Vantage -προτεινόμενη ως έξτρα χωρίς οικονομική επιβάρυνση.
Γρήγορη, ομοιογενής και με οδική συμπεριφορά που δεν είχες κάτι να της προσάψεις, η 6κύλινδρη DBS δεν ήταν μια προσωρινή εκδοχή ανάγκης: Εξάλλου τα νούμερα των πωλήσεων δείχνουν ότι πουλούσε δύο φορές τα νούμερα της V8.
Επιτέλους, έτοιμη το φθινόπωρο του 1969, αυτή η τελευταία δεν ξεχώριζε από την 6κύλινδρη παρά μόνον από τις αλουμινένιες ζάντες της, ενώ ήταν μόλις πιο ισχυρή. Από την άλλη όμως ήταν ασύγκριτα πιο ελαστική χάρη στην ανεξάντλητη ροπή του V8, επιτάχυνε δυνατά και έπιανε τα 260 km/h στην ευθεία.
Αντικείμενο πολυτελείας -κόστιζε πιο ακριβά από μια Rolls-Royce Silver Shadow, η DBS V8 ήταν λογικό να έχει περιορισμένες πωλήσεις, ειδικά στη βορειοαμερικανική αγορά για την οποία η Aston Martin έτρεφε μεγάλες ελπίδες. Αυτή η εμπορική αποτυχία σε συνδυασμό με τις τεράστιες επενδύσεις που έγιναν για τον σχεδιασμό και την εξέλιξη του 8κύλινδρου κινητήρα επέσπευσαν το τέλος της «μεγάλης εποχής» της Aston υπό τη διεύθυνση του David Brown. Και την εξαφάνιση των θρυλικών γραμμάτων «DB» για σχεδόν δύο δεκαετίες.
Στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου, η τιμή Concours για μια βασική 6κύλινδρη DBS ξεπερνά κατά τι τα 200 χιλιάρικα, η τιμή για μια Vantage στην αντίστοιχη κατάσταση φτάνει τα 250, ενώ για την κορυφαία DBS V8, η τιμή δεν διαφοροποιείται προς τα πάνω.
Στις φωτογραφίες, η πράσινη DBS είναι μια Vantage, η μπλε σκούρα μια V8, ενώ η κίτρινη είναι η V8 του Roger Moore (Lord Brett Rupert George Robert Andrew Sinclair ή απλώς «Brett» για τον Αμερικανό σύντροφό του) από την τηλεοπτική σειρά «Οι αντίζηλοι» -The Persuaders. Τη σειρά εξέπεμπε το 1971 και η ελληνική τηλεόραση (το Κανάλι 5, η ΥΕΝΕΔ, ντε), επί 24 Παρασκευές στις 22:00, αρχής γενομένης από τις 8/10, με μόλις τρία επεισόδια πίσω από τη βρετανική!
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Aston Martin DB2/4 1953-1957
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Aston Martin DB4 GT 1959-1963: Ήρεμη δύναμη
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Aston Μartin DB6 1965-1971
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Aston Martin Lagonda 1976-1989
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Μία και μοναδική Aston Martin Lagonda Shooting Brake
H DBS με μια ματιά
Κινητήρας 6κύλινδρος σε σειρά, 8κύλινδρος σε V
Χωρητικότητα 3.996 cc, 5.341 cc
Τροφοδοσία Τρία διπλά καρμπιρατέρ SU HD8 και ψεκασμός AE-Brico, ψεκασμός Bosch
Ισχύς 286 PS/5.600 rpm και 325 PS/5.750, 381 PS/5.500 rpm
Ροπή 390 Nm/3.850 rpm και 393 Nm/4.500 rpm, 540 Nm /4.500 rpm
Κιβώτιο Χειροκίνητο 5τάχυτο ή αυτόματο 3τάχυτο
Διαστάσεις 4,59 x 1,83 x 1,33 m
Ρεζερβουάρ 95 lt
Βάρος 1.590 kg, 1.727 kg
Φρένα Δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς
Λάστιχα 8.10-15 (σ.σ. 205 R15), 225/70 R15
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 8,9” και 6,8”, 6,2”
0-400 m και 15,1” @ 153 km/h και 14,6” @ 157 km/h, 13,5” @ 165 km/h
0-1.000 m 27,2” @ 192 km/h και 26,5” @ 199 km/h, 24,9” @ 210 km/h
Τελική ταχύτητα 225 km/h και 230 km/h, 255 km/h
Κατανάλωση 17,3 lt/100 km και 13,6 lt/100 km, 17,0 lt/100 km
Παραγωγή 786 6κύλινδρες και 402 8κύλινδρες (1967-1972)
Τιμή σήμερα Από €205.000 έως €255.000 (κατάσταση Concours)