Εάν η επικοινωνία είναι ταλέντο, φαίνεται ότι στη Mitsubishi το έχουν μπόλικο. Τουλάχιστον εάν κρίνουμε από τον τρόπο που οι άνθρωποί της διάλεξαν να επικοινωνήσουν την 80ετή και πλέον εμπειρία της εταιρείας στα τετρακίνητα.

Το Ice Event 2018 είναι ουσιαστικά μια δοκιμή του Super All Wheel Control, δια μέσου τις οδήγησης του Eclipse Cross στους καταψυγμένους δρόμους της Νορβηγίας. Όχι ότι έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, ας αναφέρουμε όμως ότι η ελληνική αποστολή ήταν από τις πρώτες παγκοσμίως που πήρε μέρος στο event.

Ουδέν κρυπτόν από τον πάγο
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ καταλληλότερο πεδίο αξιολόγησης για μια τετρακίνηση και σαφώς δείχνει την εμπιστοσύνη της Mitsubishi στο προϊόν της. Στο S-AWC δηλαδή, όπως ονομάζεται κάθε σύστημα τετρακίνησης της εταιρείας που ελέγχει και το «yaw», δηλαδή την περιστροφή του αυτοκινήτου γύρω από τον κατακόρυφο άξονά του. Στην περίπτωση του Eclipse Cross ο έλεγχος αυτής της περιστροφής γίνεται με torque vectoring μέσω των εμπρός φρένων, ώστε να περιορίζεται η υποστροφή και να μεγιστοποιείται η σταθερότητα.



Να θυμίσουμε ότι το πιο φρέσκο SUV της εταιρείας κινείται από τον νέο 1.500άρη κινητήρα που αποδίδει 163 PS και 25,5 kgm. Στις τετρακίνητες εκδόσεις συνδυάζεται αποκλειστικά με κιβώτιο CVT (με οχτώ προκαθορισμένες σχέσεις) και σετ πολύδισκου συμπλέκτη που στέλνει τη ροπή στους πίσω τροχούς. Τα διαφορικά είναι ελεύθερα και τον έλεγχο της πρόσφυσης αναλαμβάνουν τα φρένα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Δοκιμάζουμε το Mitsubishi Eclipse Cross

Υπάρχουν οι ρυθμίσεις Auto, Snow, Gravel και μπροστά μας έχουμε 150 km από τους στενούς επαρχιακούς δρόμους της Νορβηγικής ενδοχώρας. Εκεί, το S-AWC καλείται να αποδείξει την αξία του.

Τα αυτοκίνητα που οδηγήσαμε είχαν ελαστικά με καρφιά στο πέλμα τους. Μικρά στο μάτι αλλά αρκετά για να εξασφαλίζουν απίστευτη πρόσφυση. Καλύτερη απ’ ό,τι σε ένα τυπικό βρεγμένο ελληνικό δρόμο με μέτρια άσφαλτο. Σίγουρα βοήθησαν και τα λάστιχα, όμως η τετρακίνηση λειτούργησε άψογα κάθε στιγμή, δίνοντας απόλυτα ουδέτερη συμπεριφορά. Ειδικά με την ρύθμιση Snow.

Η κατανομή της ροπής άλλαζε χωρίς να το καταλαβαίνεις και ο έλεγχος της πρόσφυσης ενέπνεε εμπιστοσύνη για να οδηγείς άφοβα σβέλτα. Το κερασάκι πάντως ήταν η παγωμένη λίμνη όπου λειτουργεί η σχολή οδήγησης του παλαίμαχου Νορβηγού οδηγού αγώνων John Haugland.



Αφού ακούσαμε τις βασικές συμβουλές του, μας περίμεναν τέσσερις δοκιμασίες: Η πρώτη ήταν ένας μεγάλος παγωμένος κύκλος για παρατεταμένο ντριφτ και η δεύτερη το σλάλομ ανάμεσα σε κορίνες για να δούμε ότι εκτός από σταθερότητα, S-AWC σημαίνει και ευελιξία. Η τρίτη ήταν μια στενή διαδρομή με σφιχτές, τεχνικές στροφές και η τέταρτη μια πιο φαρδιά και ανοιχτή, με μήκος 2 km και δύο γρήγορα «S». Το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι είχαμε το ελεύθερο να οδηγήσουμε όσο γρήγορα θεωρούσαμε ότι ήταν ασφαλές και κανένα άλλο περιορισμό.

Στην πρίζα
Οι άνθρωποι της Mitsubishi μας παρότρυναν πολλές φορές να οδηγήσουμε με τον έλεγχο της ευστάθειας σε λειτουργία για να δούμε «πόσο ωραίο είναι το αυτοκίνητο» και να παίξουμε με τις ρυθμίσεις της τετρακίνησης για να δούμε τις διαφορές. Ομολογώ ότι έγραψα κανονικά την πρώτη προτροπή τους, τίμησα όμως δεόντως τη δεύτερη.

Η επιλογή Snow σημαίνει βασική κατανομή 70/30 η οποία μπορεί να φτάσει στο 40/60 ώστε η ουρά να γυρίζει με γκάζι. Μόνο που η απόκριση του κινητήρα δεν είναι τόσο άμεση οπότε τελικά δεν έχεις απόλυτη ακρίβεια στον έλεγχο. Συμφώνησε και ο Haugland σε αυτό, όπως επίσης και στο ότι η πιο άχρωμη επιλογή είναι η Auto, στην οποία το αρχικό 80/20 της ροπής μπορεί να αγγίξει το 55/45.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Test drive: Mitsubishi ASX 1.6 MY2018

Την ιδανική κατανομή και απόκριση στο γκάζι πάντως έχεις στη Gravel, όπου με το σωστό συνδυασμό μεταφοράς βάρους και ισχύος μπορείς να πλαγιολισθαίνεις -όχι απαραίτητα με μικρή γωνία- για πολλά μέτρα και ελαφρύ ανάποδο ή ίσιο τιμόνι. Η αρχική κατανομή ροπής 80/20 και φτάνει το 45/55 εάν οι συνθήκες το επιτρέψουν ή/και απαιτήσουν.

Είναι η δηλαδή καταλληλότερη ρύθμιση για να ευχαριστηθείς τη στιβαρή ανάρτηση που κρατάει συνεχώς τους τροχούς σε επαφή με το έδαφος αλλά και το τιμόνι που χωρίς να είναι πολύ γρήγορο είναι αρκετά ακριβές για αντιλαμβάνεσαι τη δυναμική κατάσταση του αυτοκινήτου, πού κοιτάζουν οι τροχοί αλλά και πόση πρόσφυση υπάρχει διαθέσιμη.



Οπότε σύντομα βρίσκεσαι να κινείσαι με ρυθμό που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις και μόνο δύο τρόποι υπάρχουν για να σταματήσεις: Ο ασύρματος από τους ανθρώπους της πίστας που σε πληροφορούν ότι περιμένουν κι άλλοι τη σειρά τους, ή το να περιμένεις κολλημένος στο χιόνι το Pajero της διάσωσης επειδή την παραείδες βασιλιάς του πάγου. Πάθαμε πολλές φορές το πρώτο και μια το δεύτερο, έτσι για να συνέλθουμε.

Ή μάλλον για να καταλάβουμε ότι το Ice Event ήταν μια δυνατή ένεση αδρεναλίνης και οδηγικής ανάτασης που ευχαριστηθήκαμε με την ψυχή μας. Πάντα τέτοια Mitsubishi!