Δυσκολεύομαι να σκεφτώ ένα αυτοκίνητο των τελευταίων 15-20 χρόνων που ο πλανήτης να περίμενε με τόση ανυπομονησία, αλλά και τόσο υψηλές προσδοκίες.

Ύστερα από χρόνια αμφισβήτησης, αρχικά για το αν τελικά θα έφτανε ποτέ στην παραγωγή και έπειτα για το αν θα ήταν τόσο καλή όσο υπόσχονταν οι τεχνικές της προδιαγραφές, η Alfa Romeo 4C είναι εδώ.

Με μια γκάμα μόλις δύο μοντέλων, θα έλεγε κανείς ότι ένα κεντρομήχανο σπορ κουπέ, με ανθρακονημάτινο σασί είναι πολυτέλεια για την Alfa. Από την άλλη, αυτό το αυτοκίνητο δείχνει το δρόμο για το μέλλον της φίρμας. Κι από αυτή την άποψη, η 4C είναι ένα από τα σημαντικότερα αυτοκίνητα στην ιστορία της.

Κόκκινες γραμμές
Η ομορφιά είναι υποκειμενική, όπως στην περίπτωση της 4C θα πρέπει να είσαι… ταριχευμένος για να μην υποκύψεις στην γοητεία της. Οι επιρροές από την 33 Stradale και την 8C Competizione είναι εμφανείς στη σχεδίαση. Χαμηλή, κοντή και φαρδιά, δείχνει σχεδόν τετράγωνη. Και σε προϊδεάζει θετικά για το πώς θα πατά στο δρόμο. Παρότι η αισθητική ήταν προτεραιότητα, η Alfa  μελέτησε και την αεροδυναμική, με το συντελεστή οπισθέλκουσας να διαμορφώνεται στο 0,33.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Alfa Romeo ήθελε να κάνει μια νέα αρχή προσφέροντας ένα προσιτό όνειρο. Για να είναι όνειρο θα έπρεπε να έχει την εμφάνιση, τις επιδόσεις και φυσικά την κίνηση πίσω. Και για να είναι προσιτό θα έπρεπε να έχει έναν οικονομικό κινητήρα. Οι κόκκινες γραμμές ήταν αναλογία kg/PS κάτω από τέσσερα, βάρος κάτω από 900 kg και τιμή κάτω από €60.000. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καθορίστηκαν τα τεχνικά χαρακτηριστικά.

Για να έχεις επιδόσεις σούπερκαρ από 1.750 κυβικά, η λύση είναι μία. Να απαλλαγείς από το βάρος. Οπότε το κάρμπον μονοκόκ με βάρος μόλις 65 kg ήταν μονόδρομος. Συνδυάζεται με αλουμινένια υποπλαίσια εμπρός και πίσω. Αλλά η δίαιτα δεν περιορίστηκε εκεί. Το αμάξωμα είναι φτιαγμένο από ένα συνθετικό υλικό που η Alfa ονομάζει SMC (Sheet Moulding Compound), που ζυγίζει μόλις 1,5 g ανά κυβικό εκατοστό, αντί 7,8 g του χάλυβα και 2,7 g του αλουμινίου. Οι προφυλακτήρες και τα φτερά διαμορφώνονται από ψεκαζόμενη πολυουρεθάνη (εξοικονόμηση βάρους 20% σε σχέση με το ατσάλι) και τα παράθυρα είναι 10% λεπτότερα από το συνηθισμένο πάχος σε αυτοκίνητα παραγωγής.

Για αύριο
Ο κινητήρας είναι 4κύλινδρος, τούρμπο με άμεσο ψεκασμό. Μοιάζει αλλά δεν είναι ο ίδιος με αυτόν της Giulietta QV. Στην 4C το μπλοκ είναι αλουμινένιο και το σύνολο 22 κιλά ελαφρύτερο. Επίσης, χρησιμοποιούνται νέα χιτώνια, νέα ελατήρια συμπίεσης και διαφορετική εισαγωγή και εξαγωγή. Προς το παρόν αποδίδει 5 άλογα και 1 kgm επιπλέον σε σχέση με την Giulietta. Αλλά όπως μας αποκάλυψαν οι άνθρωποι του εργοστασίου, μια ισχυρότερη έκδοση της 4C είναι στο πρόγραμμα για το μέλλον, οπότε δημιούργησαν τις προϋποθέσεις.

Οι Alfisti θα ήθελαν έναν μελωδικό V6. Και το εργοστάσιο το δοκίμασε. Αλλά μαζί με το κιβώτιο που θα χρειαζόταν για να αντέξει την επιπλέον ροπή, το βάρος θα αυξάνονταν κατά 90 kg, απομακρύνοντας την 4C από την αρχική ιδέα.

Η καμπίνα είναι απολύτως εστιασμένη στην οδήγηση. Όλα είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να μην επιβαρύνουν τη ζυγαριά. Το κάθισμα του συνοδηγού είναι σταθερά βιδωμένο και δεν έχει δυνατότητα ρύθμισης. Το πλαστικό του ταμπλό είναι σκληρό και όχι πολύ σχολαστικά φινιρισμένο. Το κάτω μέρος είναι ανοιχτό αφήνοντας καλώδια, σωληνώσεις και την κολόνα του τιμονιού σε κοινή θέα. Οι πόρτες δεν έχουν χειρολαβή αλλά ένα μικρό λουράκι για να κλείνουν και οι επενδύσεις τους είναι υποτυπώδεις.

Η σχεδίαση πάντως είναι ιταλική. Η αισθητική δεν παχαίνει. Όλες αυτές οι γυμνές επιφάνειες από κάρμπον, η αίσθηση ότι έχεις το μοτέρ ανάμεσα στα καθίσματα, η φασαρία από τα πετραδάκια που χτυπάνε στην κοιλιά του μονοκόκ, όλα παίζουν τον ρόλο τους για να νιώθεις εκείνο το ξεχωριστό συναίσθημα που μόνο ένα σούπερκαρ μπορεί να σου δώσει. Και περισσότερο από όλα ο ήχος.

Έχουν δουλέψει πολύ την εισαγωγή και την εξαγωγή του κινητήρα, έτσι ώστε να δώσουν στον ήχο ένταση και προσωπικότητα ανάλογη του χαρακτήρα του αυτοκινήτου. Απέξω κάποιες νότες ακούγονται όπως σε Ferrari 458, υπό κλίμακα έστω, ειδικά πάνω στην αλλαγή ταχύτητας. Από μέσα είναι ο ήχος της τουρμπίνας που κυριαρχεί και θυμίζει κάπως Pagani Huayra.

Η απόκριση στο γκάζι είναι πολύ καλή για τούρμπο, αν και δεν φτάνει στην ακρίβεια του 6κύλινδρου μπόξερ της Porsche. Ωστόσο, αυτή η ελάχιστη υστέρηση και η ώθηση που ακολουθεί κάνουν την επιτάχυνση πιο εκρηκτική. Η Alfa Romeo ανακοινώνει μόλις 4,5" για την επιτάχυνση 0-100 km/h και ο τρόπος που καλύπτει την ευθεία της πίστας του Balocco δεν μου επιτρέπει να τους αμφισβητήσω. Στην ειδική ρύθμιση Race του DNA που υπάρχει μόνο στην 4C, το κιβώτιο καρφώνει τις ταχύτητες σε μόλις 130 ms, με μια ευπρόσδεκτη, πορωτική βιαιότητα.

Υπό γωνία
Η ανάρτηση είναι αλουμινένια, αλλά η διάταξη κάπως ανορθόδοξη. Μπροστά υπάρχουν διπλά ψαλίδια, πίσω όμως δεν υπήρχε αρκετός χώρος οπότε προτιμήθηκαν τα γόνατα McPherson με ψαλίδια βάσης. Στην πράξη αποδεικνύεται τέλεια ρυθμισμένη, αφού ελέγχει άψογα το βάρος, καταπίνει τα κερμπ χωρίς να αντιδρά άτσαλα και προσφέρει ικανοποιητική άνεση για το χαρακτήρα του αυτοκινήτου.

Κορυφαία είναι και τα φρένα, με σιδερένιους δίσκους αλλά αλουμινένιες καμπάνες, επιλογή που εξοικονομεί 2 kg από κάθε γωνιά. Το πεντάλ είναι στιβαρό και η εφαρμογή της πίεσης σε σχέση με την κίνηση του ποδιού απόλυτα αναλογική.

Η οδήγηση χωρίς υδραυλική υποβοήθηση είναι πραγματικά μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Το τιμόνι διαβάζει τα πάντα και αντιδρά, οπότε απαιτεί διαρκώς απόλυτη προσήλωση. Σε ανταμείβει όμως με ανόθευτη αίσθηση, νιώθεις να αγγίζεις την άσφαλτο με γυμνά χέρια.

Όταν οδηγείται με καθαρές γραμμές, το όριο είναι πολύ ψηλό. Στα πατημένα, με μικρές κινήσεις των καρπών το ελαφρύ και αιχμηρό ρύγχος χαράζει τομές ακριβείας. Στην υπερβολή θα αντιδράσει με λίγη υποστροφή. Την έχουν ρυθμίσει έτσι ώστε να είναι φιλική για τον οποιονδήποτε. Αν και νομίζω ότι το έχουν παρακάνει λίγο. Η επιλογή αυτή, σε συνδυασμό με την απουσία ενός μηχανικού μπλοκέ και την κατανομή βάρους 40% εμπρός και 60% πίσω, απαιτούν υπομονή με το γκάζι στα κλειστά κομμάτια. Αν πατήσεις νωρίς το μπροστινό ελαφρώνει και η 4C υποστρέφει.

Από την άλλη, το πλαίσιο είναι φιλικό και συνεργάσιμο στη μεταφορά βάρους. Μπορείς να το τοποθετήσεις στην είσοδο και να ρυθμίσεις τη γωνία της ουράς ανάλογα με το αν κυνηγάς το χρονόμετρο ή επιδιώκεις το θέαμα.

Σύμβολο
Το ερώτημα έχει ήδη τεθεί, αλλά μέχρι να τις οδηγήσουμε μαζί, την ίδια μέρα στο ίδιο μέρος, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πάρουμε θέση στο δίλημμα 4C ή Cayman. Το σίγουρο είναι ότι οδηγικά, αλλά και ως προσωπικότητα, η Alfa είναι στην ίδια κλάση με την Porsche. Οι Alfisti σε όλο τον κόσμο μπορούν να είναι περήφανοι. Η 4C είναι μια γνήσια Alfa που θα αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία του αυτοκινήτου.

H Alfa Romeo 4C με μια ματιά
Κυβισμός 1.742 cc
Κύλινδροι/βαλβίδες i4/16
Τροφοδοσία Άμεσος ψεκασμός, τούρμπο
Ιπποδύναμη 240 PS/7.400 rpm
Ειδική ισχύς 137 PS/lt
Ροπή 35,6 kgm/2.200-4.250 rpm
Βάρος 895 kg
Kg/PS 3,8
0-100 km/h 4,5 sec
Τελική ταχύτητα 257 km/h
Διαστάσεις 3.989 x 1.864 x 1.183 mm
Μεταξόνιο 2.380 mm
Ανάρτηση εμπρός Διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική ράβδος
Ανάρτηση πίσω Γόνατα McPherson, ψαλίδια βάσης, αντιστρεπτική ράβδος (προαιρετικά)
Φρένα εμπρός Αεριζόμενοι δίσκοι 305 x 28 mm, 4πίστονες δαγκάνες
Φρένα πίσω Aεριζόμενοι δίσκοι 292 x 22 mm
Λάστιχα εμπρός 205/45 R17
Λάστιχα πίσω 235/40 R18