Η αναβίωση της θρυλικής γαλλικής φίρμας που ιδρύθηκε το 1955 και το 1995 πέρασε στον έλεγχο της Renault, έγινε με τον καλύτερο τρόπο.

Η Α110 δεν είναι προϊόν κάποιας συνεργασίας. Χτίστηκε σε ένα ολοκαίνουργιο αλουμινένιο πάτωμα και κατασκευάζεται στην Dieppe της Γαλλίας, εκεί όπου παλιότερα κατασκευάζονταν τα Clio V6 και Spider της Renault Sport.

Οι περισσότεροι θυμόμαστε ότι στην αρχή της εξέλιξης συμμετείχε και η Caterham, η οποία λίγο αργότερα αποχώρησε. Κληροδότησε όμως τη σπουδή για χαμηλό βάρος κι έτσι η Α110 σταματά τη ζυγαριά στα 1.080 kg. Εξαίρεση αποτελούν τα πρώτα 1955 αυτοκίνητα που θα παραχθούν, η έκδοση Premier Edition δηλαδή, των 1.103 kg.

Σωστός τρόπος = σωστό αποτέλεσμα
Η προσπάθεια για περιορισμό βάρους ήταν εκτενής σε κάθε σημείο. Γι’ αυτό η ανάρτηση έχει αλουμινένια στελέχη, τα ηχεία του αυτοκινήτου είναι πολύ ελαφριά, τα μονοκόμματα καθίσματα της Sabelt ζυγίζουν μόλις 13,1 kg -χρειάζεσαι κλειδί για να ρυθμίσεις το ύψος τους, ενώ οι δαγκάνες στα πίσω φρένα ενσωματώνουν το μηχανισμό ενεργοποίησης του χειρόφρενου.

Το τελευταίο είναι ηλεκτρικό, διότι συνολικά εξοικονομεί βάρος σε σχέση με ένα συμβατικό με ντίζα. Το σύστημα ανάρτησης αποτελείται από διπλά ψαλίδια εμπρός και πίσω, κάτι που σε ένα αυτοκίνητο με πλάτος 1,8 m δημιουργεί κάμποσες χωροταξικές προκλήσεις. Ειδικά από τη στιγμή που ο κινητήρας τοποθετήθηκε εγκάρσια ανάμεσα από το πίσω σύστημα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Επεκτείνεται η γκάμα της νέας Alpine A110

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι το ρεζερβουάρ βρίσκεται μεταξύ των εμπρός τροχών, για να χαμηλώσει το κέντρο βάρους. Επιπλέον, το σημείο εφαρμογής του τελευταίου συμπίπτει με το νοητό κέντρο του αμαξώματος, ήτοι μεταξύ των γοφών του οδηγού και του συνοδηγού.

Ο κινητήρας είναι ένας νέος καρπός της συμμαχίας Renault-Nissan, 1,8 lt με τούρμπο και άμεσο ψεκασμό, ενώ το μόνο διαθέσιμο κιβώτιο είναι ένα αυτόματο 7άρι διπλού συμπλέκτη. Γιατί όχι χειροκίνητο; Κυρίως διότι ήταν αμφίβολο εάν η ζήτηση θα έκανε την επένδυση κερδοφόρα.

Οπότε η Alpine αρκέστηκε σε μικρότερη επένδυση για να αναβαθμίσει συνολικά το κιβώτιο της Getrag που γνωρίζουμε από το Renault Clio RS. Είναι υγρού τύπου για ραφιναρισμένες και γρήγορες αλλαγές, ενώ λεβιές στην κονσόλα δεν υπάρχει.

Μόνο τα κουμπιά ελέγχου D, R και N. Οι αλλαγές γίνονται από τα paddles που βρίσκονται σταθερά τοποθετημένα στην κολόνα του τιμονιού, όπως σε κάθε σπορ αυτοκίνητο θα έπρεπε να είναι.



Η καμπίνα προφανώς δεν μπορεί να συγκριθεί σε ποιότητα και πολυτέλεια με μιας 718 Cayman. Τα καθίσματα πάντως σε στηρίζουν κορυφαία και η εικόνα είναι καλαίσθητη, παρότι τα πλαστικά δεν είναι κορυφαίας ποιότητας.

Από την άλλη, υπάρχει μια μεγάλη οθόνη αφής, αν και τη θέση της θα μπορούσε κάλλιστα να έχει η λειτουργία mirroring για το smartphone που όλοι πλέον έχουμε. Έτσι θα είχε εξοικονομηθεί επιπλέον βάρος και με τρόπο ταιριαστό στη φιλοσοφία ενός τέτοιου μοντέλου.

Οι αποθηκευτικοί χώροι είναι ελάχιστοι, ενώ και με τα 196 lt των δύο χώρων αποσκευών δεν θα μείνεις και πολύ χορτασμένος. Όμως όλοι οι σωματότυποι θα βρουν περισσότερο χώρο από όσο περιμένουν και οι ρυθμίσεις στο τιμόνι έχουν επίσης πολύ μεγάλο εύρος.

Το τελευταίο εκτός από όμορφο είναι και πολύ λειτουργικό, αφού φιλοξενεί τα κουμπιά ελέγχου του cruise control, αλλά και των οδηγικών προφίλ της A110.

Ένα σύντομο πάτημα ενεργοποιεί τη λειτουργία Sport, ενώ το παρατεταμένο την Track. Το σύστημα ελέγχου της ευστάθειας απενεργοποιείται ξεχωριστά, από ένα κουμπί στο ταμπλό.

Και τώρα στην ουσία
Ωστόσο καμία από τις παραπάνω επιλογές δεν αλλάζει ουσιαστικά την εικόνα της Α110. Είναι λογικό, αφού τα αμορτισέρ δεν είναι ηλεκτρονικά ελεγχόμενα και λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο: Δίνουν δηλαδή εντυπωσιακά πολιτισμένη κύλιση και τέλειο έλεγχο στο αμάξωμα.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος για πιο σύνθετη επιλογή, αφού αφενός τα ηλεκτρονικά ελεγχόμενα είναι βαριά, αφετέρου η κλίση του αμαξώματος δεν θεωρείται κάτι κακό για τους μηχανικούς της Alpine.

Εξάλλου με τόσο ελαφρύ αμάξωμα δεν νιώθεις σημαντική κλίση ούτε καν στην πίστα και μάλιστα με αρκετά μαλακή ρύθμιση, έτσι ώστε οι τροχοί να ακολουθούν απροβλημάτιστα το ανάγλυφο του δρόμου.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Test drive: Renault Clio RS

Στρίβοντας, νιώθεις αμέσως το αυτοκίνητο ελαφρύ, με λιγότερη πληροφόρηση και ακρίβεια από μια 718 Cayman. Ωστόσο γρήγορα αντιλαμβάνεσαι πως έχεις μπόλικη πληροφόρηση από το δρόμο, απλώς χωρίς την τόσο αναλυτική αποκρυπτογράφηση της Porsche ή της GT86.

Με το τιμόνι όμως να έχει μόλις 2,2 στροφές, η A110 είναι κοφτερή και διαχειρίζεται παντού και πάντα σωστά τα φορτία που αναπτύσσονται. Γι’ αυτό και το καλύτερο στοιχείο της είναι η κορυφαία ευελιξία, η οποία μάλιστα συνοδεύεται από απόλυτη γραμμικότητα στη συνολική αίσθηση.



Μηχανικά ελεγχόμενο διαφορικό δεν υπάρχει, παρά μόνο η κλασική πλέον προσομοίωσή του μέσω των φρένων. Σε γρήγορα κομμάτια, η έλλειψή του αποκλείεται να σε ενοχλήσει και μόνο στην έξοδο πολύ σφιχτών στροφών ο πίσω εσωτερικός τροχός τείνει να σπινάρει.

Η υποστροφή έρχεται μόνο εάν την προκαλέσεις με δυνατή επιτάχυνση και κλειστό τιμόνι ή εάν αργήσεις πάρα πολύ το φρενάρισμα. Ωστόσο, εκεί ακριβώς αναλαμβάνει δράση το τέλειο ζύγισμα του πλαισίου που σου επιτρέπει να αλλάξεις ανά πάσα στιγμή τη δυναμική του ισορροπία.

Μπορείς δηλαδή να περάσεις σε ουδέτερη ή υπερστροφική κατάσταση, με την τελευταία να είναι ελαφρά ή όχι και τόσο ελαφρά. Σαφώς όμως θα είναι πολύ φιλική.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ DRIVE Legends: Alpine A110 1300S 1966-1971

Ανεξάρτητα από το επιλεγμένο πρόγραμμα οδήγησης, η ηχητική υπόκρουση έχει πάντα την αγριάδα που θέλεις, με τα σκασίματα από την εξάτμιση προφανώς πιο έντονα στις επιλογές Sport και Track. Ωστόσο, όσο οι στροφές προσεγγίζουν το όριο των 6.750 rpm, νιώθεις μια μικρή κάμψη της απόδοσης.

Μην σκεφτείς ούτε μια στιγμή όμως ότι η A110 δεν είναι γρήγορη: Με 0-100 km/h σε 4,5” και τελική 250 km/h δεν έχεις δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Το κιβώτιο είναι σαφώς βελτιωμένο σε ταχύτητα αλλαγών συγκρινόμενο με του Clio RS, μόνο που για κάποιο λόγο δεν σου επιτρέπει να φρενάρεις όσο θέλεις με τον κινητήρα.

Ακόμα κι αυτό όμως είναι κάτι που συγχωρείς στην A110 χάρη στο στήσιμό της. Όχι τόσο επειδή είναι εξαιρετικό όσο επειδή είναι εξαιρετικό σε κάθε δρόμο, χωρίς καμία περίσταση να το δυσκολεύει.

Διάνα
Με δύο λόγια, η Alpine έκανε εξαιρετική δουλειά. Είναι σαν να έφτιαξε ένα κοκτέιλ με τα καλύτερα στοιχεία από μια GT86, ένα MX-5, μια 4C και μια Elise, για να φτιάξει ένα σπορ αυτοκίνητο που πραγματικά σε ενθουσιάζει.

Είναι τόσο ευέλικτο, απολαυστικό, αποτελεσματικό, άνετο και όμορφο, που δεν βρίσκεις κάτι αρνητικό να του προσάψεις. Εκτός από την τιμή.

Είναι λίγο υψηλότερη από μιας βασικής 718 Cayman, η οποία σαφώς είναι πιο πολιτισμένη, έχει καλύτερο αυτόματο κιβώτιο και -εάν διαθέτει το έξτρα μηχανικά ελεγχόμενο διαφορικό- ακόμα πιο ακριβές πάτημα.

Ωστόσο, η μικρή μάζα της A110 σε συνδυασμό με την μηχανική αίσθηση που δίνει η συμβατική ανάρτησή της, είναι κάτι μοναδικά συναρπαστικό.

Τι λέει το AUTOCAR
Φτιαγμένη χωρίς «αλλά», μα με όλα όσα πρέπει για να μη σου λείπει τίποτα, η Alpine A110 μπορεί να χαρακτηριστεί έως κι ένα από τα καλύτερα σπορ αυτοκίνητα που φτιάχτηκαν ποτέ.
Τιμή Δεν προβλέπεται εισαγωγή στην Ελλάδα
Τεχνολογία 1.800 cc, i4, 16v, 2 ΕΕΚ, άμεσος ψεκασμός, τούρμπο, 252 PS/6.000 rpm, 32,6 kgm/2.000 rpm, κίνηση πίσω, αυτόματο κιβώτιο επτά σχέσεων διπλού συμπλέκτη
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 4,5”
Τελική ταχύτητα 250 km/h
Μέση κατανάλωση 6,1 lt/100 km
Εκπομπές CO₂138 g/km
Διαστάσεις 4.180 x 1.798 x 1.252 mm
Χώρος αποσκευών 100 +96 lt
Βάρος 1.103 kg
Μετρήσεις κατασκευαστή