H περιπέτεια των Triumph Roadster (TR) ξεκίνησε το 1953 και δημιούργησε τη δόξα, αλλά και την περιουσία της βρετανικής φίρμας.

Με αδρές γραμμές και απλά μηχανικά μέρη, μια μεζούρα αγριάδα και καλή τιμή, η συνταγή τα κατάφερε μια χαρά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού. Το 1967 όμως οι πωλήσεις των TR άρχισαν να κομπιάζουν, παρά την έλευση του νέου TR5. Παραδοξότητα για την αμερικανική αγορά καθώς ήταν το πρώτο μοντέλο της γκάμας με 6κύλινδρο μοτέρ. Έμοιαζε όμως πολύ με το 4κύλινδρο TR4, γεγονός που δεν καλοφάνηκε στην αμερικανική αγορά που αντιπροσώπευε το 80% των πωλήσεων.

Κατεπειγόντως, η Triumph ξαναμελέτησε το πρότζεκτ και λανσάρισε το TR6, μόλις 18 μήνες ύστερα από την πρεμιέρα του TR5. Λόγω του περιορισμένου χρόνου αλλά και των διαθέσιμων πόρων, δεν ήταν παρά το προηγούμενο μοντέλο ρετουσαρισμένο. To TR6 μάκρυνε λίγο και έχασε τις αισθησιακές κούρμπες των προγενέστερων TR. Μαζί έχασε και την αίγλη του στα μάτια των παθιασμένων. Από την άλλη όμως, έκανε πετυχημένη είσοδο στην αμερικανική αγορά, που ήταν άλλωστε και το επιχειρηματικό ζητούμενο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τα 94.619 αυτοκίνητα που κατασκεύασε η Triumph μόλις 8.370 TR6 πουλήθηκαν στη Βρετανία.



Με ξεχωριστό σασί, σφιχτές αναρτήσεις και πισωκίνητο ταμπεραμέντο, το TR6 ενεγράφη και αυτό στα παραδοσιακά βρετανικά ρόουντστερ. Το 6κύλινδρο μοτέρ με μηχανικό ψεκασμό της Lucas έβγαζε 150 άλογα, ήταν ζωντανό με δυνατές επιταχύνσεις και καλή τελική, δεδομένης της κακής αεροδυναμικής. Η μελωδία από τις διπλές εξατμίσεις ήταν δώρο για τον οδηγό του.  Στην καμπίνα, το ταμπλό με ξύλινη επένδυση και μικρά στρογγυλά καντράν τόνιζε το σπορ ταμπεραμέντο του. Αργότερα, η Triumph κατέβασε την ισχύ του 2,5λιτρου μοτέρ στα 126 άλογα για να γίνει το αυτοκίνητο πιο ευκολοδήγητο. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι τα «αμερικανικά» TR6 τροφοδοτούνταν με καρμπιρατέρ, εξ ου και πιο αξιόπιστα και έβγαζαν 104 (’69-’71), 106 (’72-’74) και 101 άλογα.

Ένα ακόμη αξιοπρόσεκτο στοιχείο ήταν η έξτρα μονάδα overdrive που μπορούσε να παραγγείλεις με το 4άρι χειροκίνητο σασμάν. Ένα στοιχείο ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο διότι έδινε στον οδηγό τη δυνατότητα για «κόντεμα» των σχέσεων για σπορ οδήγηση. Το ηλεκτρικό overdrive επενεργούσε στην 2η, 3η και 4η αρχικά, ενώ αργότερα μόνο στην 3η και στην 4η, λόγω των αλλεπάλληλων βλαβών του κιβωτίου στη 2η και με πολλές στροφές.



Το TR6 ήταν απαιτητικό και κουραστικό στη σπορ οδήγηση, αλλά η ψυχή του, τo 6κύλινδρο μοτέρ έβγαζε εθιστικό ήχο, αλλά και παροιμιώδη ελαστικότητα που σου επέτρεπε να ρολάρεις ευχάριστα με τα μαλλιά σου να ανεμίζουν. Ήταν το τελευταίο TR αντάξιο του ονόματός του και η τελευταία εκδοχή του απόλυτου ρόουντστερ, πριν την καταδίκη του από τις σύγχρονες απαιτήσεις για ασφάλεια.

Στο χρηματιστήριο των κλασικών αυτοκινήτων, η τιμή του TR6 δεν επηρεάζεται από τη χρονιά κατασκευής του κι ένα αυτοκίνητο, οποιασδήποτε περιόδου της 8ετίας 1968-1976 κοστίζει 29-30.000 ευρώ. Εννοείται ότι αυτή η τιμή αφορά κομμάτι που βρίσκεται σε condition 1. Τα επίσης καλά κομμάτια, άξια να επιδειχτούν σε ένα εθνικό Concour (condition 2) πέφτουν κάτω από τα 20 χιλιάρικα, ενώ εκείνα που χρειάζονται πιο σοβαρή επένδυση στην αποκατάστασή του κάτω και από δέκα. Είναι προφανές από τις τιμές αυτές ότι το TR6 είναι, ακόμη, μικρής συλλεκτικής αξίας.

Το TR6 με μια ματιά
Κινητήρας 6κύλινδρος σε σειρά
Κυβισμός 2.498 cc
Ισχύς 150 (126) PS
Τελική ταχύτητα 180-190 km/h
Παραγωγή 94.619 αυτοκίνητα (1968-1976)
Τιμή σήμερα €29.000-€30.000