Τολμηρή χάρη στο επίπεδο δικύλινδρο μοτέρ με τη χαμηλή κατανάλωση και νεωτερική χάρη στην αεροδυναμική καρότσα, η Dyna 54 είχε τις επιδόσεις και τους χώρους ενός μεγάλου αυτοκινήτου, αλλά με τη κατανάλωση ενός μικρού.

Με γοητευτική σιλουέτα θα μπορούσε να δελεάσει ένα μεγάλο κοινό αν ανάμεσά τους δεν στεκόταν η καπριτσιόζικη φήμη της. Με φανατικούς φίλους και άσπονδους εχθρούς, κατέληξε σε μια ιδιαίτερα δημοφιλή αυτοκινητική φιγούρα στα χρόνια του ’50. Δυστυχώς όμως η μόδα προσπέρασε γρήγορα τη μη τυπική μορφή της και, μέσα στο 1958, οι πωλήσεις έπεσαν κατά 30%. Έτσι η Panhard ενώ είχε την πρόθεση να το αντικαταστήσει με ένα καινούργιο μοντέλο, η έλλειψη κεφαλαίων κούρεψε τις φιλοδοξίες της.

Πλαστική χειρουργική
Η Panhard προχώρησε το 1959 στη λύση «ψευτο-νεωτερισμός». Δηλαδή, πάνω στην πλατφόρμα της Dyna 54 επανασχεδίασαν το εμπρός και το πίσω μέρος, και τους έβαλαν νέα φανάρια με μεγάλα «βλέφαρα». Το αυτοκίνητο, λίγο μπαρόκ με τα χρώμια που το περιτριγύριζαν, απέκτησε μια εσάνς μοντερνισμού με την πεπλετυσμένη σιλουέτα του. Για να αποδώσουν και ονοματολογικά την ανανέωση στο αυτοκίνητο, το «Dyna» εγκαταλείφθηκε και υιοθετήθηκε το «PL» (από το Panhard και Levassor) και ο αριθμός 17 (από το άθροισμα των ατού του αυτοκινήτου: Πέντε φορολογήσιμοι ίπποι [5CV], έξι θέσεις, 6 lt/100 km).

Η επιλογή αυτή αντανακλούσε τις φιλοδοξίες του αυτοκινήτου. Ο επίπεδος δικύλινδρος έδινε ασυνήθιστα καλές επιδόσεις για τα 850 κυβικά του, και έκαιγε σαν καντήλι. Στις καλές επιδόσεις συνηγορούσαν το μικρό βάρος (805 kg) και η κορυφαία αεροδυναμική που λέγεται ότι ήταν Cd 0,26. Επιπλέον, η καρότσα της PL17 έκρυβε πίσω από τη ρευστή σχεδίασή της ένα σαλόνι που φιλοξενούσε με άνεση έξι άτομα. Αλλά και τις αποσκευές τους σε ένα τεράστιο πορτμπαγκάζ 527 lt που μεγάλωνε ακόμη περισσότερο με το αφαιρούμενο πίσω κάθισμα. Άνετη αλλά και ζωντανή, αυτό που απέμενε ήταν ό,τι είχε κάποιος υπόψη του για την Panhard: Θορυβώδης και τρεμάμενη, αναγνωρίσιμη από την οικεία και καθόλου ευχάριστη χροιά του flat-twin. Κινητήρας που απέδιδε 42 ίππους στο στάνταρ μοντέλο και 50 στην Tigre. Το 1963, το μοτέρ κατέβηκε σε χωρητικότητα από 851 στα 848 cc, αλλά ι ισχύς ανέβηκε στους 50 και 64 PS αντίστοιχα.

Η Panhard PL17 όμως, σε πείσμα των πολλών πλεονεκτημάτων της, δεν μπόρεσε να αντιτάξει επί μακρόν άμυνα απέναντι σε έναν πιο συναινετικό ανταγωνισμό. Ύστερα από ένα συμπαθητικό ξεκίνημα, οι πωλήσεις της PL17 ξεφούσκωσαν και το 1965, με την εξαγορά της Panhard από τη Citroën, εξαφανίστηκε από τους καταλόγους 

Η Panhard PL17 με μια ματιά
Κινητήρας δικύλινδρος, επίπεδος, αερόψυκτος
Κυβισμός 851 cc (848 cc από το 1963)
Ισχύς 42 και 50 PS (Tigre), 50 και 63 (Tigre) από το 1963 
Τελική ταχύτητα 130 και 145 km/h (Tigre)
Παραγωγή 130.000 αυτοκίνητα
Τιμή σήμερα 1.000- 6.000 ευρώ