Η Bora αποτελεί για τη Maserati το πρωτοπόρο GT με μοτέρ κεντρικά τοποθετημένο. Αλλά είναι ταυτόχρονα και το πρώτο μοντέλο που σχεδιάστηκε από το ατελιέ της Italdesign.

Την ώρα που η Lamborghini βάφτιζε τα αυτοκίνητά της με ονόματα μαινόμενων ταύρων της αρένας, η Maserati έδινε στα δικά της ονόματα ανέμων, ως διαπιστευτήρια ταχύτητας και ελευθερίας,

Έτσι και η Bora, με όνομα ανέμου που φυσά στην περιοχή της Τεργέστης στη βόρεια Ιταλία, ήλθε να σταθεί ύστερα από τις Maserati με ονόματα ανέμων της Σαχάρας, τη Mistral και την Ghibli.

Υπό το βλέμμα της Citroën
Παρά το όνομά της, η Bora ήταν ο φορέας της μεγάλης ρήξης στην ιστορία των μεγάλων GT της εταιρείας με σήμα την Τρίαινα. Στο σημείο αυτό χρειάζεται να αναφέρουμε, ότι ύστερα από το 1968, έτος που συνάφθηκε η συμφωνία εξαγοράς από τη Citroën, η μοντενέζικη φίρμα απολάμβανε μιας σχετικής οικονομικής σταθερότητας. Κατάσταση που εν πολλοίς οφείλεται στη μεγάλη παραγγελία κατασκευής μπλοκ για μοτέρ V6 που παρήγγειλε η μητρική εταιρεία για τις Citroën SM.

Μέχρι τότε η Maserati ήταν περισσότερο γνωστή για τις μεγάλες, περασμένες επιτυχίες της στους αγώνες παρά για τις οικονομικές επιδόσεις της.

Με την ασφάλεια αυτή λοιπόν αποφάσισε πως είχε έρθει ο καιρός και ότι πια είχε τα μέσα να σχεδιάσει ένα GT με μοτέρ στο κέντρο.

Kαι για να το ντύσει με ένα «ρούχο» αντάξιο της τεχνολογίας που θα χρησιμοποιούσε απευθύνθηκε στον Giorgio Giugiaro. Ο νεαρός τότε στιλίστας μόλις είχε φύγει από το ατελιέ του Bertone και είχε ανοίξει το δικό του, την Italdesign. Ο Giugiaro χρησιμοποιώντας κόμπακτ και γεωμετρικές φόρμες δημιούργησε ένα αυτοκίνητο αυστηρό, αλλά και με κάτι το κτηνώδες στην κοψιά του.

Από την άλλη όμως, η Bora ηρεμούσε στο προφίλ της, καθώς το πίσω κρύσταλλο με την ουρά αποτελούσαν το ένα την τέλεια συνέχεια του άλλου.

Νεοτερισμός μέσα έξω
Η νεωτερική εικόνα της Maserati Bora υποστηριζόταν από μια αντίστοιχη νεωτερική τεχνολογία κάτω από τις σμιλεμένες λαμαρίνες: Υιοθετούσε το υδραυλικό σύστημα της Citroen DS που ήλεγχε τα φρένα, αλλά υποστήριζε ακόμη με την πίεσή του τη ρύθμιση του ύψους στα καθίσματα, του τιμονιού και του βάθους της πενταλιέρας.

Ο 4,7λιτρος κινητήρας V8 με σαφείς καταβολές από τους αγώνες ήταν φτιαγμένος εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο και το δυνατό χαρτί της Bora. Λίγο πιο αδύναμος από τους αντίστοιχους V12 της Ferrari και της Lamborghini, αποδεικνυόταν πιο ελαστικός, προσφέροντας σε όλο το εύρος των στροφών δυνατό τράβηγμα που δεν υπήρχε όμοιό του.

Οι δυνατές επιδόσεις της Bora υποστηρίζονταν από μια ακριβέστατη οδική συμπεριφορά στους στριφτερούς δρόμους, αλλά και από κάποια αστάθεια στον αυτοκινητόδρομο και για ταχύτητες πάνω από 250 km/h. 

Ίσως λίγο πιο «ήμερη» και λιγότερο προκλητική από τους αντιπάλους της, η Maserati Bora γνώρισε μια πρόσκαιρη εμπορική επιτυχία με το λανσάρισμά της και ύστερα προσγειώθηκε ανώμαλα, με καμιά 30ριά πωλήσεις ετησίως μέχρι να κοπάσει να φυσά το 1979. 

Η Maserati Bora με μια ματιά
Κινητήρας 8 κύλινδροi σε V
Κυβισμός 4.719 κ.εκ. (4,9 lt από το 1973)
Ισχύς 310 PS (330 PS από το 1973)
Τελική ταχύτητα 260 km/h
Παραγωγή 571 αυτοκίνητα (1971-1979)
Τιμή σήμερα €25.000-€100.000

Μπορείτε να δείτε από κοντά μια Maserati Bora στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου.