Το 1955, η τορινέζικη φίρμα, στενάζοντας υπό το βάρος των τεράστιων επενδύσεων στους αγώνες που την υποχρέωσαν στην απομάκρυνσή της από αυτούς, ξαναβρήκε την ισορροπία της σχεδιάζοντας μοντέρνα και πιο «ήμερα» μοντέλα.

Ωστόσο, παραμένοντας πιστή στο νεωτερικό πνεύμα του ιδρυτή της Vincenzo Lancia, τα αυτοκίνητα αυτά σαφώς και δεν ήταν μπανάλ. Έτσι, η καινούργια μπερλίνα της φίρμας, η Fulvia, της οποίας οι «αδέξιες» και χωρίς χάρη γραμμές δίχασαν μέχρι και αυτούς τους lancisti, ενσωμάτωνε πολύ προσωπικές τεχνικές λύσεις, συνδυάζοντας εμπρός κίνηση και το πολύ στενό μοτέρ V4 του Zaccone Mina –με γωνία σχεδόν 13 μοιρών.

À la carte
Όπως συνήθως συνέβαινε με τους Ιταλούς σε ανάλογες περιπτώσεις, η μελέτη ενός κουπέ με βάση τη Fulvia μπήκε γρήγορα στα σκαριά, με το αυτοκίνητο να παρουσιάζεται στη Σαλόνι της Γενεύης το 1965. Κι αυτή τη φορά, η παρουσία υπό το όνομα Fulvia έκανε πάταγο, καταγράφοντας ενθουσιώδη υποδοχή.
 
Η σιλουέτα της, σχεδιασμένη in-house και υπό την εποπτεία του Piero Castagnero, πατούσε σε ένα σασί με μεταξόνιο κοντύτερο κατά 15 πόντους από αυτό της μπερλίνας. Με φίνο ρύγχος και «κομμένη» κάθετα ουρά, η Fulvia Coupé παρουσιαζόταν με ιδανική ισορροπία και ενσωμάτωνε τέλεια τον κλωβό επιβατών, στηριζόμενο σε φίνες κολόνες. Η κοψιά της πίσω τόνιζε τα φτερά, ενώ κάτω από το καπό κρυβόταν ένα πορτμπαγκάζ με τίμια χωρητικότητα για κουπέ. Η καμπίνα ευήλια και ραφινάτη, διέθετε χώρο για να φιλοξενεί κατ’ ουσίαν δύο.

 Με φροντισμένο φινίρισμα, η Fulvia Coupé γνώρισε μεγάλη επιτυχία μεταξύ του γυναικείου φύλου, αλλά από την άλλη δεν άφησε αδιάφορους και τους κυρίους. Αυτοί οι τελευταίοι, εντυπωσιασμένοι από τα δυναμικά χαρακτηριστικά και το δυνατό φρενάρισμα που εξασφάλιζαν τα τέσσερα δισκόφρενα της Dunlop, προέβαλαν ενστάσεις για την έλλειψη δύναμης από το μοτέρ. Αρχικά με 1.216 cc και αργότερα, από το 1967, με 1.231 cc, το μοτέρ απέδιδε 82 άλογα. Το κλειδί της επιτυχίας όμως ήταν οι τρεις λέξεις που όριζαν το πάτημά της: Ζύγισμα, ελαφράδα και εμπρός κίνηση... Αντί η Fulvia Coupé να είναι το πιο ισχυρό κουπέ της κλάσης του, ήταν το πιο αποτελεσματικό στην εποχή του.

Η Lancia, πάντα τείνοντας ευήκοα ώτα προς την πελατεία της, αντέδρασε άμεσα, λανσάροντας το 1966 την HF -για το High Fidelity, όνομα ενός κλαμπ παθιασμένων με τις σπορ Lancia. Το μοτέρ των 1.216 cc με το απαραίτητο tuning πήρε την ανιούσα σε ισχύ. Έτσι, η Coupé Fulvia HF, εκτός από τα κόκκινα «ρούχα» της με την μπλε και κίτρινη ρίγα, ξεχώριζε πλέον και για την ισχύ που είχε ανέβει στα 90 άλογα, με ταυτόχρονη θεαματική μείωση του βάρους κατά 125 kg.

Από το σημείο αυτό και πέρα ξεκινά η εποποιία των αγώνων, ενώ ταυτόχρονα οι πολιτικές εκδόσεις δεν σταματούν να εξελίσσονται, αρχικά με 1.300άρια μπλοκ και στη συνέχεια με 1.600 που προσφέρουν περισσότερη ελαστικότητα, άνεση και ευχαρίστηση στην οδήγηση.

Σε όλη τη μακρά καριέρα της που κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ έντεκα χρόνια, η Fulvia κατάφερε να διατηρήσει τη διπλή προσωπικότητά της, ντελικάτη από τη μία άγρια από την άλλη, χωρίς κάποια από τις δύο να υπερισχύσει έναντι της άλλης.

Στο χρηματιστήριο των κλασικών αυτοκινήτων μια Fulvia Coupé, από τα πρώτα μοντέλα του 1965 με το μοτέρ των 80 PS, στοιχίζει περίπου €27.000. Και μια HF πρώτης γενιάς του 1966 ανεβαίνει στα 45 χιλιάρικα. Αλλά αν θα επιλέγατε μια 1.3HF του 1968 θα έπρεπε να εκταμιεύσετε 65 χιλιάδες, ενώ για μια αγωνιστική Rallye 1.6HF "Fanalone" (αυτή με τα μεγάλα εσωτερικά εμπρός φανάρια) που την ξεχωρίζετε εύκολα από τις μικρές τριγωνικές τρύπες ανάμεσα σε φανάρια και μάσκα, τότε η τιμή απογειώνεται στις 170.000 ευρώ. Φυσικά, σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις μιλάμε για αυτοκίνητα σε κατάσταση «concours».

H Fulvia Coupé με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε V
Χωρητικότητα 1.216, 1.298, 1.584 cc
Ισχύς Από 85 έως 115 PS
Τελική ταχύτητα 160-180 km/h
Παραγωγή 139.797 αυτοκίνητα (1965-1976)
Τιμή σήμερα €27.000 έως €65.000

[Πηγή φωτογραφιών bwgarage.com]