Τον καιρό εκείνο τον παλιό, που έλεγε και το τραγούδι στην οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, ο λόγος σχεδιασμού και παραγωγής αυτοκινήτων δεν ήταν αποκλειστικά και μόνο ή εμπορική επιτυχία.

Εταιρίες, όπως η Ferrari, η Lotus και άλλες, ζούσαν και ανέπνεαν για τους αγώνες και η φήμη τους βασιζόταν στης επιτυχίες σε αυτό ακριβώς το πεδίο.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η Ferrari πρωτοστατούσε στο πρωτάθλημα Formula 2 και η παρουσίαση ενός νέου κινητήρα για τα μονοθέσιά της ήταν επιτακτική.

Με σκοπό λοιπόν την κατασκευή συγκεκριμένου αριθμού αυτοκινήτων για την πιστοποίηση του κινητήρα V6 και τη χρήση του στους αγώνες F2 από τη Ferrari, στην Έκθεση του Τορίνο το 1966, παρουσιάστηκε το Fiat Dino Spider και ένα χρόνο αργότερα, στην έκθεση της Γενεύης έκανε ντεμπούτο και η κουπέ εκδοχή του.

Το Fiat Dino Spider και Coupé λοιπόν ήταν ο τροφοδότης κινητήρων της Ferrari Dino 206/246 GT και GTS, όπου S για το Spider. Βέβαια στο σημείο αυτό χρειάζεται να τονίσουμε ότι η Dino από τη Ferrari ήταν κεντρομήχανη και προάγγελος των κατοπινών κεντρομήχανων Ferrari.

Κόλπα του μάρκετινγκ
Τα πρώτα Fiat Dino, ήταν εφοδιασμένα με δίλιτρο αλουμινένιο κινητήρα, τοποθετημένο εμπρός, που απέδιδε 160 ίππους και έστελνε την κίνηση στους πίσω τροχούς φυσικά, μέσω ενός 5τάχυτου κιβωτίου ταχυτήτων. Το ίδιο ακριβώς σύνολο κινούσε και τη Ferrari Dino 206 GT της αντίστοιχης περιόδου. Η Ferrari ισχυριζόταν ότι ο κινητήρας του πρωτοτύπου Dino 206 GT έβγαζε 180 ίππους, πράγμα αναληθές, αφού και οι δύο κινητήρες κατασκευάζονταν από τους τεχνικούς της FIAT στο Τορίνο και ήταν πανομοιότυποι. Ο ισχυρισμός για διαφορετικούς κινητήρες Ferrari/Fiat ήταν απλώς ένα κόλπο του μάρκετινγκ, έμπνευσης του Enzo Ferrari.

Το δίλιτρο μοτέρ του Fiat Dino ήταν ουσιαστικά μια μετατροπή του κινητήρα του αγωνιστικού Dino 196 για χρήση στο δρόμο. Τη μελέτη γι’ αυτό ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Aurelio Lampredi, μηχανικός στον οποίο η Ferrai και περισσότερο η Fiat οφείλει πολλά για τους σπουδαίους κινητήρες της.  

Σε μια συνέντευξή του στις αρχές του 1980, ο Lampredi, αναφερόμενος στο πρότζεκτ Dino, είπε ότι το σχέδιο της Ferrari δεν εξελίχτηκε όπως οι άνθρωποί της περίμεναν. Το τότε διευθυντήριο της Fiat επέμεινε ή γραμμή παραγωγής να παραμείνει στη Fiat που θα εξασφάλιζε τον απαραίτητο βιομηχανικό ρυθμό για να μην δημιουργηθούν κενά στην προμήθεια των κινητήρων.

Λιγότερο αποκλειστικό, πιο σύγχρονο
Λίγο αργότερα, το μοτέρ μεγάλωσε στα 2.4 lt, από αλουμινένιο έγινε χυτοσιδηρό και η απόδοσή του έφτασε τους 180 PS. Με την αλλαγή του μοτέρ ήρθε και η αλλαγή στην πίσω ανάρτηση, όπου ο άκαμπτος άξονας με ημιελλειπτικά φύλλα σούστας αντικαταστάθηκε από ένα εξελιγμένο ανεξάρτητο σύνολο, ίδιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε και στα πολυτελή Fiat 130, καθιστώντας το κράτημα υποδειγματικό.

Τα φρένα της Girling ήταν ίδια με αυτά που φορούσαν οι Lamborghini Miura και οι De Tomaso Pantera, ενώ το κιβώτιο ταχυτήτων της ZF ήταν αυτό που χρησιμοποιούσε και η Aston Martin. Το σύστημα ανάφλεξης είχε εξελιχθεί από τη Magneti Marelli το 1968, ειδικά για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του πολύστροφου κινητήρα V6 του Dino. Γι αυτό το λόγο και το σύστημα αυτό ονομάστηκε Dinoplex. Η τροφοδοσία γινόταν μέσω τριών καρμπιρατέρ Weber τύπου 40DCNF12. Επρόκειτο σαφώς για μία πολεμική μηχανή με εντυπωσιακές επιδόσεις για την εποχή: Τα 0-100 km/h έρχονταν σε κάτω από οκτώ δευτερόλεπτα και η τελική πλησίαζε τα 220 km/h.

Τα Fiat Dino έχουν και αγωνιστική ιστορία, με τις περισσότερες συμμετοχές τους να αναφέρονται στο Le Mans.

Όσον αφορά το αμάξωμα, δύο τύποι κατασκευάστηκαν από τη Fiat. Το Spider, σχεδιασμένο από τον Pininfarina και το Coupé, σχεδιασμένο από τον Bertone. Τα πιο κοινά Dino, με το δίλιτρο κινητήρα, κατασκευάζονταν από τη Fiat, ενώ τα 2.4lt κατασκευαζόντουσαν από τη Ferrari, δίπλα στις Ferrari Dino 246. Πρακτικά, αν εξαιρέσει κάποιος την ονομασία στο καπό, τα Fiat Dino 246 spider, ήταν όσο Ferrari ήταν και οι 246 Ferrari Dino S.

Σπάνιο
Μόνο 424 από αυτά τα εξώκοσμα FIAT βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής. Το «δικό μας » Fiat είναι μοντέλο παραγωγής 1970, δηλαδή δεύτερης γενιάς και 2.4, και όπως όλα τα αυτοκίνητα του Μουσείου είναι σε αρίστη κατάσταση.

Το εσωτερικό του αποπνέει πολυτέλεια με ξύλο στο ταμπλό και δέρμα στα καθίσματα, και εντυπωσιακό σχεδιασμό οργάνων, όσο για το εξωτερικό σουλούπι του, δια χειρός Pininfarina, δεν αφήνουν ασυγκίνητο κανένα βλέμμα. Οι μεγάλες πόρτες επιτρέπουν την εύκολη είσοδο και στο πίσω κάθισμα, ενώ αν οι απαιτήσεις δεν είναι μεγάλες, το πορτμπαγκάζ ικανοποιεί τις ανάγκες ενός εκδρομικού Σαββατοκύριακου.

Σήμερα, η τιμή των Fiat Dino έχουν εκτοξευθεί, καθώς πολλοί ανακάλυψαν ότι αποτελούν σπάνια συλλεκτικά κομμάτια, με ένα αυτοκίνητο σε καλή κατάσταση να φτάνει τα €100.000.

Tο Fiat Dino Spider 2400 σε αριθμούς
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος 135 G. 000.
Θέση Εμπρός
Κύλινδροι/διάταξη V6
Κυβισμός 2.418 cc
Eκκεντροφόροι 2 επικεφαλής
Διάμετρος x διαδρομή 92,5 x 60
Συμπίεση 9:1
Ισχύς 180 PS/6.600 rpm
Ανάφλεξη Ηλεκτρονική
Τροφοδοσία 3x2 καρμπιρατέρ Weber τύπου 40 DCNF12, ηλεκτρική αντλία βενζίνης

ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Άξονας με σταυρό
Συμπλέκτης Υδραυλικός υγρός μονόδισκος
Κιβώτιο 5τάχυτο, πλήρως συγχρονισμένο
Διαφορικό Περιορισμένης ολίσθησης

ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός Διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική ράβδος
Πίσω Τεσσάρων συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος

ΤΡΟΧΟΙ
Ζάντες Ελαφρού κράματος
Λάστιχα 205/70 VR14

ΦΡΕΝΑ
Δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς με υδραυλική υποβοήθηση, μηχανικό χειρόφρενο στους πίσω τροχούς

ΤΙΜΟΝΙ
Με ατέρμονα κοχλία, κύκλος στροφής 12,4 m

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
12βολτο, εναλλάκτης 77 Α, μπαταρίας 77 Ah

ΑΜΑΞΩΜΑ
Αυτοφερόμενο

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΒΑΡΗ
Διαστάσεις 4.134 x 1.710 x 1.270
Βάρος 1.270 kg
Ωφέλιμο φορτίο 240 kg

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Τελική ταχύτητα 210 km/h
Κατανάλωση 15,8 lt/100 km