Η σκιά του γίγαντα ήταν τεράστια και δύσκολα κάτι παρεμφερές μπορούσε να αναπτυχθεί κάτω από αυτήν. Η Ferrari επισκίαζε το χώρο των σπορ αυτοκινήτων στην Ιταλία και όποιος ήθελε να την ανταγωνιστεί έπρεπε να πασχίσει πολύ.

Οι αδελφοί Maserati, Alfieri, Bindo, Carlo, Ettore και Ernesto, το τόλμησαν και το εγχείρημά τους αποδίδει καρπούς έως και τις μέρες μας. Στην πλατεία Maggiore, στη γενέτειρα τους τη Bologna, δέσποζε το άγαλμα του Ποσειδώνα με την τρίαινά του σε πρωτεύουσα θέση. Η τρίαινα αυτή αντιπροσώπευε τη δύναμη, αλλά και σθένος του Θεού που την κρατούσε. Με αυτή τη λογική έγινε το σύμβολο της εταιρίας και από τότε στολίζει το καπό των ιταλικών αυτών αυτοκινήτων.

Οι πρώτες Maserati κατασκευάστηκαν για αγώνες, ενώ η πρώτη απόπειρα κατασκευής επιβατικού έγινε το 1947 με το μοντέλο Α6, αλλά ελάχιστα κατασκευάστηκαν κι από αυτά τα περισσότερα κατέληξαν σε αγωνιστική χρήση. Έπρεπε να περάσουν δέκα ολόκληρα χρόνια, οπότε και στην έκθεση της Γενεύης, το 1957, παρουσιάστηκε η Maserati 3500GT. Αρχικά γνωστή ως Tipo 101, η  3500GT  ήταν το πρώτο αμιγώς επιβατικό αυτοκίνητο της φίρμας και ήταν αυτό που άλλαξε την εικόνα της εταιρίας, από αγωνιστικής σε κατασκευάστριας αυτοκινήτων δρόμου. Σε όλες τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες κάποια χρoνιά ή κάποιο μοντέλο απετέλεσε το ορόσημο της πορείας τους. Για τη Maserati αυτό ήταν η 3500GT.

Η Maserati αποσύρθηκε οριστικά από τους αγώνες το 1957 ύστερα από ένα τραγικό συμβάν κατά τη διάρκεια του Mille Miglia της χρονιάς εκείνης: Μια Ferrari βγήκε από το δρόμο κοντά στο χωριό Guidizzolo, σκοτώνοντας τον οδηγό, συνοδηγό, αλλά και δέκα θεατές μεταξύ των οποίων πέντε παιδιά. Για το δυστύχημα αυτό, ο Enzo Ferrari βρέθηκε στα δικαστήρια κατηγορούμενος για μαζικές ανθρωποκτονίες με τη δίκη να διαρκεί μέχρι το 1961, πριν τελικά απαλλαγεί των κατηγοριών. Ιδιοκτήτης της εταιρίας Maserati από το 1937 ήταν ο Adolfo Orsi, ο οποίος είχε μεταφέρει και την έδρα της από την Bologna στη Modena. «Πατέρας» του αυτοκινήτου όμως, θεωρείται ο αρχιμηχανικός της Maserati, Giulio Alfieri.

Μεταξύ του 1957 και του 1964, ημερομηνίες που σηματοδοτούν την αρχή και το τέλος της παραγωγής της  3500GT, κατασκευάστηκαν 2.226 κομμάτια σε εκδόσεις κουπέ και κάμπριο. Τα πρώτα δύο πρωτότυπα εκτέθηκαν δίπλα δίπλα στο Σαλόνι της Γενεύης και ήταν σχεδιασμένα διά χειρός Carrozzeria Touring Milano και Carrozzeria Allemano αντίστοιχα. Ο σχεδιασμός της Touring επεκράτησε και με ελάχιστες βελτιώσεις και τροποποιήσεις μπήκε στην παραγωγή. Το ευρύχωρο 4θέσιο αλουμινένιο αμάξωμα κατασκευαζόταν στο Μιλάνο, ακλουθώντας την μέθοδο Superleggera της Touring για την ελαχιστοποίηση του βάρους του .

Πολιτικό μοτέρ
Ο εν σειρά 6κύλινδρος κινητήρας, ολοκαίνουργιος σε σχεδιασμό και κατασκευή, με δύο εκκεντροφόρους επί κεφαλής και δύο μπουζί ανά κύλινδρο, ήταν ο πρώτος κινητήρας που κατασκεύασε η Maserati, ειδικά για αποκλειστική χρήση σε αυτοκίνητα παραγωγής. Με τρία διπλά 42άρια καρμπιρατέρ της Weber, το μοτέρ έβγαζε 230 ίππους και είχε εξαιρετική ροπή. Μέσω ενός κιβωτίου ZF, αρχικά τεσσάρων ταχυτήτων, η κίνηση περνούσε φυσικά στους πίσω τροχούς και η τελική ταχύτητα ξεπερνούσε τα 210 km/h. Από το 1960, το κιβώτιο έγινε 5τάχυτο, ενώ κατόπιν παραγγελίας μπορούσε να φορέσει και αυτόματο τριών ταχυτήτων. Το αυτοκίνητο πάταγε πάνω σε 16άρες ζάντες της Borani και λάστιχα ήταν Cinturato Pirelli. Το σασί ήταν σωληνωτό με εγκάρσιες ενισχύσεις από ατσάλι υψηλής αντοχής και συνέβαλε στο βάρος του αυτοκινήτου που όμως δεν ξεπερνούσε τα 1.400 κιλά.

Όλα τα εξαρτήματα ήταν ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει η βιομηχανία την εποχή εκείνη. Ο πίσω άξονας από τη Salisbury, τα φρένα από την Girling, οι αναρτήσεις από την Alford & Adler, ο συμπλέκτης Borg & Beck και πάει λέγοντας. Από το 1959, τα στάνταρτ εμπρός ταμπούρα, κατόπιν παραγγελίας, αντικαθίσταντο με δισκόφρενα και, από το 1961, η τροφοδοσία άλλαξε από καρμπιρατέρ σε ψεκασμό και μάλιστα άμεσο της Lucas, ανεβάζοντας και λίγο ακόμα την ισχύ στους 235 PS. To 1962, η 3500GT φόρεσε δίσκους και στον πίσω άξονα.

Το χαμηλό αμάξωμα εντυπωσίαζε με τις γραμμές του, γνήσιο δείγμα ιταλικής σχεδίασης, ενώ το ελαφρά φουσκωμένο καπό με τη μάσκα και την τρίαινα να περιβάλλονται από δύο ή τέσσερεις προβολείς, έδιναν στο αυτοκίνητο επιθετική όψη. Τα αγωνιστικά γονίδια δεν ήταν δυνατόν να εξαλειφθούν! Οι επιδόσεις, αλλά και το κράτημα ήταν σε επίπεδο πέραν σχολιασμού.

Το εσωτερικό των αυτοκινήτων ήταν η επιτομή της πολυτέλειας, με δερμάτινα καθίσματα και όργανα ελέγχου της Jaeger-LeCoultre, τα οποία ήταν έντεχνα τοποθετημένα πίσω από το μεγάλο ξύλινο τριάκτινο τιμόνι.

Το 1960 επίσης, παρουσιάστηκε και η κάμπριο εκδοχή της 3500GT, σε σχέδια της Carrozzeria Vignale και με την ονομασία 3500GT Convertible ή απλά spyder. Η διαφορά από την κουπέ είχε να κάνει με το ελαφρά κοντύτερο σασί. Για την ενίσχυση όμως του αμαξώματος, το αλουμίνιο αντικαταστάθηκε από ατσάλι εκτός από το καπό της μηχανής και του πορτμπαγκάζ, τα οποία παρέμειναν αλουμινένια. Οι διαφορές στις επιδόσεις ήταν αμελητέες, αφού η δύναμη του κινητήρα επαρκούσε και με το παραπάνω για να κινήσει και τα δύο αυτοκίνητα. Στην ανοιχτή έκδοση είχε προβλεφτεί ειδικός χώρος πίσω από τα πίσω καθίσματα, όπου αποθηκευόταν η πάνινη οροφή χωρίς και διαταράσσονται οι σχεδιαστικές γραμμές του αυτοκινήτου.

Στη διάρκεια της ζωής του αυτοκινήτου, αρκετοί άλλοι γνωστοί οίκοι κατασκεύασαν εκδόσεις της  3500GT, αλλά σε μικρούς αριθμούς -από ένα έως τέσσερα το πολύ κομμάτια. Ο Zagato, η Carrozzeria Boneschi, ο Pietro Frua, αλλά και ο Bertone ήταν ανάμεσα σε αυτούς.

After Sales Service & Customer Care
Ο αρχικός σκοπός του αυτοκινήτου , όπως η Maserati τον προσδιόριζε, ήταν η δημιουργία ενός γρήγορου GT το οποίο θα ήταν συναρπαστικό στην οδήγηση, αλλά παράλληλα άνετο και πρακτικό για καθημερινή χρήση. Η Maserati επέδειξε εξαιρετική προσοχή για τους πελάτες της και ήταν πρωτοπόρος στη δημιουργία της φροντίδας ύστερα από την πώληση. Το after sales service της Maserati δεν περιοριζόταν μόνο στον τομέα του αυτοκινήτου, αλλά επεκτεινόταν και στις ανάγκες του οδηγού, ενισχύοντας τα μέγιστα την εικόνα της εταιρείας. Όπως προείπαμε, ο ανταγωνισμός με τη Ferrari ήταν πολύ μεγάλος και δύσκολος.

Ένα τέτοιο αυτοκίνητο δύσκολα το έβλεπε κάποιος στο δρόμο στα χέρια «ταπεινών θνητών». Διάσημοι του χώρου της μουσικής και του θεάματος ήταν ανάμεσα στους ευτυχείς ιδιοκτήτες. Βλέπετε τότε οι αθλητές, γενικά, δεν συμπεριλαμβάνονταν ακόμα στο χώρο των υψηλά αμειβόμενων επαγγελματιών και ως εκ τούτου απουσίαζαν από τη λίστα. Ξεχωρίζουν ο πρίγκιπας Rainier του Μονακό, ο τενόρος Giuseppe di Stefano, οι ηθοποιοί Tony Curtis, Rocκ Hudson, Alberto Sordi και Antony Queen, αλλά και ένας οδηγός αγώνων της εποχής ο Franco Cornacchia, ο οποίος αργότερα έγινε και αντιπρόσωπος της φίρμας στο Milano. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος συχνά πυκνά οδηγούσε την 3500GT από το Milano στη Modena στην Autostrada del Sole, δημιουργώντας ένα ρεκόρ από διόδια σε διόδια σε 39’, δηλαδή μέση ταχύτητα 160 km/h. Προφανώς την εποχή εκείνη τα ραντάρ ήταν ανύπαρκτο είδος ελέγχου της αστυνομίας.

Στο Ελληνικό Μουσείο Aυτοκινήτου, μπορείτε να δείτε από κοντά μία εξαιρετικά αποκατεστημένη 3500GT, μία από τις ελάχιστες που κατασκευάστηκαν δεξιοτίμονες, με προορισμό την αγορά της Ηνωμένου Βασιλείου.

H Maserati 3500GT με μια ματιά
Περίοδος παραγωγής 1957-1964
Κωδική ονομασία Tipo AM101
Παραγωγή 2.226 αυτοκίνητα (κουπέ και κάμπριο)
Αμάξωμα Κουπέ, 2+2
ΠΛΑΙΣΙΟ
Σασί Σωληνωτό από αλουμίνιο
Αμάξωμα Ανεξάρτητο από αλουμίνιο ή συνδυασμός ατσαλιού αλουμινίου
Ανάρτηση εμπρός Διπλά ψαλίδια, ελικοειδή ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ της Girling
Ανάρτηση πίσω Διαμήκη ημιελλειπτικά φύλλα σούστας, υδραυλικά τηλεσκοπικά αμορτισέρ της Girling
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τοποθέτηση/Κίνηση Εμπρός/στους πίσω τροχούς
Υλικό Αλουμινένιο μπλοκ και κεφαλή
Τύπος Ατμοσφαιρικός
Κύλινδροι Έξι σε σειρά
Διάμετρος x διαδρομή 86 x 100 mm
Χωρητικότητα 3.485 cc
Σχέση συμπίεσης 8:1
Χρονισμός Δύο βαλβίδες στον κύλινδρο, δύο εκκεντροφόροι επικεφαλής με καδένα
Τροφοδοσία Τρία διπλά καρμπιρατέρ 42 DCOE Weber, δύο αντλίες
Ανάφλεξη Μηχανική της Megneti-Marelli με δύο μπουζί/κύλινδρο, πολλαπλασιαστής
Λίπανση Αντλία λαδιού
Ψύξη Υγρόψυκτο και κεντρόφυγη αντλία
Ισχύς 230 PS @ 5.500 rpm (net)
Ροπή 32,0 kgm @ 3.500 rpm (net)
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Κιβώτιο ZF S4-17, χειροκίνητο 4+1 σχέσεων (5+1 to 1960 ή 3τάχυτο αυτόματο)
Συμπλέκτης Ξηρός μονόδισκος
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ- ΦΡΕΝΑ
Φρένα εμπρός Υδραυλικά υποβηθούμενα ταμπούρα 305 mm της Girling (δισκόφρενα από το 1960)
Φρένα πίσω Υδραυλικά υποβηθούμενα ταμπούρα 305 mm της Girling (δισκόφρενα από το 1962)
Τιμόνι Ατέρμονας κοχλίας
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΒΑΡΗ
Διαστάσεις 4.780x1.760x1.300 mm
Μεταξόνιο  2.600 mm
Μετατρόχιο εμπρός/πίσω 1.390/1.360 mm
Πορτμπαγκάζ 500 lt
Ρεζερβουάρ 75 lt
Βάρος 1.300 kg (κενό υγρών)/1.420 kg (χωρίς οδηγό)
Ζάντες εμπρός/πίσω 5,5Jx16”
Λάστιχα εμπρός/πίσω Cinturato Pirelli 6.50x15"
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 7,5”
0-160 km/h 18,1”
0-200 km/h 39,9”
0-400 m 15,5” @ 149 km/h
0-1.000 m 28”
Τελική ταχύτητα 220 km/h
Κατανάλωση 14,3 lt/100 km
Αυτονομία 524 km
ΤΙΜΗ
Τιμή σήμερα €170.000-€230.000