
Dino 308GT4 1974-1980, μια ιστορία συμβιβασμού
Με χαρακτηριστική σιλουέτα γεμάτη ακμές και γωνίες, η Dino 308GT4 δεν συνάντησε ποτέ το κοινό της, παρότι διέθετε αξίες οικείες σε κάθε Ferrari.


Η Dino 308GT4 ήταν το πρώτο πραγματικά νεωτερικό αυτοκίνητο που λάνσαρε το Maranello ύστερα από την ανάληψη του ελέγχου της Ferrari από τη FIAT, το 1969.
Επιπλέον σηματοδότησε μια ρήξη σαφώς πιο σημαντική για την ιστορία της φίρμας απ’ ό,τι η προκάλεσε η «ανοίκεια» σιλουέτα της με την υπογραφή του Bertone. Βλέπετε, η επιλογή αυτή αποτέλεσε μια εξαίρεση στο κανόνα που ήθελε για στιλίστα του Cavalino Rampante τον Pininfarina, παραδοσιακά σχεδιαστή των Ferrari επί δύο δεκαετίες. Με αυτή την κίνηση, η FIAT δήλωνε τη βούλησή της να παίξει ένα ρόλο πιο αποφασιστικό, επιβάλλοντας το στιλίστα «της».
Η συνεργασία όμως Ferrari-Bertone δεν ευδοκίμησε και έμεινε χωρίς μέλλον. «Ευτυχώς», θα μπορούσαν να πουν κάποιοι και μάλιστα με φωνή… τρανταχτή και με επιφώνημα ανακούφισης στο τέλος.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορούμε παρά να απαριθμήσουμε τις πρωτιές που εισήγαγε η 308GT4 για το Maranello. Και πρώτα απ 'όλα, ότι ήταν το πρώτο κουπέ 2+2 της φίρμας που φόρεσε μοτέρ V8 στο κέντρο, αρχιτεκτονική που σύντομα θα αποτελούσε τον όγκο των πωλήσεων της εταιρείας.
Η 308GT4 ήταν τότε η μόνη (και μοναδική) Ferrari παραγωγής που σχεδιάστηκε από τον Bertone, και συγκεκριμένα από τον Marcello Gandini που εργαζόταν τότε στην καροτσερία. Και να σημειώσουμε ότι το πρώτο πρωτότυπο της 308GT4 που παρουσιάστηκε στον Ferrari δεν ήταν άλλο από το πρώτο κυλιόμενο πρωτότυπο της Urraco (σχεδιασμένη επίσης από τον Marcello Gandini) που προτάθηκε στη Lamborghini το 1970 και το είχε αρνηθεί ο Ferruccio Lamborghini.
Έκπληξη και απογοήτευση
Η γωνιώδης σιλουέτα της GT4 προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Αν και το αμάξωμα υπάκουγε στην αισθητική κουλτούρα του Τορινέζου στιλίστα δεν ήταν ούτε ανώνυμο ούτε αδιάφορο, αλλά και ούτε έκρυβε κάτω από τις λαμαρίνες λιγότερο προηγμένη τεχνολογία.
To σασί της, σωληνωτό χωροδικτύωμα, βασιζόταν σε αυτό της Dino 246, αλλά με μεταξόνιο μεγαλωμένο στα 2,55 m, προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για τις πίσω θέσεις. Η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη με διπλά ψαλίδια γύρω γύρω, ομόκεντρα στα ελατήρια τηλεσκοπικά αμορτισέρ και αντιστρεπτικές ράβδους.
Η Ferrari για να πετύχει τη μάξιμουμ απόδοση του αυτοκινήτου στον δρόμο χρησιμοποίησε την εμπειρία του Niki Lauda στο στήσιμο του αυτοκινήτου.
Ο Bertone, μέσα σε 4,3 m, πέτυχε να στεγάσει ένα μοτέρ στο κέντρο, εγκάρσια τοποθετημένο, ένα μικρό πορτμπαγκάζ και κυρίως τέσσερις θέσεις. Ο άλλος μεγάλος νεωτερισμός ήταν ο κινητήρας V8 των τριών λίτρων, εξ ολοκλήρου αλουμινένιος, δυνατός και σφόδρα ελαστικός, που έδινε στο αυτοκίνητο επιδόσεις πρώτης γραμμής. Τα δυναμικά χαρακτηριστικά της 308GT4 συμπληρώνονταν από εξαιρετικό κράτημα χάρη και στην κεντρική τοποθέτηση του μοτέρ.
Ισορροπημένη, καθησυχαστική στον δρόμο, αλλά και γεμάτη ζωντάνια, η Dino 308GT4 γέμιζε ικανοποίηση τους χρήστες της, έστω κι αν η ποιότητα στην καμπίνα δεν ήταν αντάξια της τιμής της. Ο αριθμός των χρηστών αυτών όμως ήταν ισχνός, καθώς δεν φαίνεται να ίδρωνε το αυτί των Ferraristi από τις χάρες και τη νεωτερικότητά της. Έτσι οι πωλήσεις καταβαραθρώθηκαν το 1976. Για να της κάνει εμπορική τεχνητή αναπνοή, το Maranello άλλαξε τα σήματα Dino με αυτά της Ferrari και την έκανε πιο επιθετική, με πιο φαρδιά μάσκα, μαύρα ματ τελειώματα χαμηλά στην καρότσα και δύο διπλές εξατμίσεις.
Παρά τις αλλαγές αυτές, η τάση δεν άλλαξε και ειδικά στην αμερικανική αγορά από την οποία οι Ιταλοί περίμεναν πολλά, το αυτοκίνητο γνώρισε παταγώδη εμπορική αποτυχία. Η αγωνία της 308GT4 κράτησε ακόμα τρία χρόνια με την πορεία της να φθίνει αργά και βασανιστικά.
Την άνοιξη του 1980, η Ferrari αποφάσισε να διακόψει την παραγωγή της, απότοκο και της γενικότερης αβεβαιότητας στην εταιρεία.
Να σημειώσουμε ότι το αυτοκίνητο λανσαρίστηκε και ως 208GT4 μόνο για την ιταλική αγορά για φορολογικούς λόγους. Στα αυτοκίνητα πάνω από δύο λίτρα στην Ιταλία, τότε, διπλασιαζόταν ο ΦΠΑ -από 19% σε 38%. Ο V8 της 208 GT4 ήταν το ίδιο μπλοκ με το 3λιτρο, αλλά με μικρότερη διάμετρο κυλίνδρων, και ήταν ο μικρότερος V8 στον κόσμο σε αυτοκίνητο παραγωγής. Και απέδιδε 170 άλογα. Τότε μάλιστα, υπήρχε και δίλιτρη Maserati Μerak για τους ίδιους ακριβώς λόγους, αλλά και για εγχώρια αντίπραξη στη Ferrari.
Σήμερα, στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου, η Dino 308GT4 θα λέγαμε ότι είναι ένα προσιτό κομμάτι. Με την πρώτη σειρά με τα σήματα της Dino να στοιχίζει κοντά στις 100 χιλιάδες το αυτοκίνητο σε κατάσταση Concours. Ενώ ένα κομμάτι σε καλή κατάσταση να μην ξεπερνά τις 50 χιλιάδες ευρώ.
Τα αυτοκίνητα με σήματα της Ferrari δεν μεταβάλλουν την τιμή τους. Μια απειροελάχιστη αύξηση μπορεί να υπάρξει για τα μοντέλα της τελευταίας χρονιά της παραγωγής. [upd τιμών 10/4/2025]
Η Dino 308GT4 με μια ματιά
Κινητήρας V8
Κυβισμός 2.962 cc
Ισχύς 255 PS
Τελική ταχύτητα 250 km/h
Παραγωγή 2.826 αυτοκίνητα (1974-1980)
Τιμή σήμερα €35.000-€99.000 (αποδεκτή κατάσταση έως Concours) [upd τιμών 10/4/2025]