Mε έναν από τους πλέον ιστορικούς αγώνες συνεχίζεται την Κυριακή το πρωτάθλημα της F1. Η πίστα της Monza στην Ιταλία, φιλοξένησε το πρώτο της Gran Prix το 1950, ενώ παραδοσιακά θεωρείται το σπίτι της Ferrari, εκεί όπου η Scuderia έχει μετρήσει 18 νίκες, με την τελευταία να είναι αυτή του Alonso το 2010. 
 

Εκτοτε, η Ferrari δεν μπόρεσε να ανέβει στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου στη Monza και οι χιλιάδες φίλοι της που κατακλύζουν τις κερκίδες της ιστορικής πίστας, ελπίζουν φέτος κάτι καλύτερο είτε δια χειρός Vettel, είτε δια χειρός Raikkonen.

 

Βέβαια οι δύο της Mercedes και οι άλλοι δύο της Red Bull ουδόλως καταλαβαίνουν από «έδρες» και «σπίτια» και είναι βέβαιο ότι θα «πυροβολήσουν» ο καθένας για τους δικούς του λόγους με σκοπό τη νίκη.

Βέβαιο επίσης είναι πως όσο κόκκινες και αν είναι οι εξέδρες, έξτρα άλογα δεν δίνουν στις Ferrari, την ώρα που συναισθηματικά, όπως και να το κάνουμε, οι οδηγοί τους θα είναι φορτισμένοι. Χώρια που και οι δύο είναι τσαντισμένοι και με τον Verstappen για όσα έγιναν στο Spa... 

Προσωπικά δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα γίνει, αν δούμε μια... copy-paste φάση στην πρώτη στροφή της Monza με αυτή στο Spa. Μάλλον οι τιφόζι θα μπουν στο... γήπεδο!

 

 

Η πίστα της Monza βρίσκεται στα ΒΑ του Μιλάνο. Όντας μια από τις πλέον γρήγορες, με μεγάλες ευθείες αλλά και με απαιτητικές στροφές, απαιτεί μεγάλη ιπποδύναμη αλλά και εξαιρετικό στήσιμο του μονοθεσίου. Φρένα, λάστιχα και κινητήρες καταπονούνται ιδιαίτερα. Οι εργασίες κατασκευής της ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1922 όταν οι  Vincenzo Lancia και Felice Nazzaro έβαλαν τον θεμέλιο λίθο και ολοκληρώθηκαν στα τέλη Ιουλίου της ίδια χρονιάς. Εκείνη την εποχή ήταν μόλις η τρίτη πίστα αγώνων στον κόσμο μετά το Brooklands και την Indianapolis.

 

Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 1922 και νικητής ήταν ο Pietro Bordino με Fiat. Μια εβδομάδα αργότερα διεξήχθη το πρώτο ιταλικό GP με τον Bordino να παίρνει και πάλι τη νίκη. Ωστόσο χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να φιλοξενήσει αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Formula 1 και αυτό έγινε στις  3 Σεπτεμβρίου 1950 με νικητή Giuseppe Farina με Alfa Romeo 158.

 

Είναι φυσικό, σε όλα αυτά τα χρόνια να έχουν υπάρξει πολλά γεγονότα που έχουν σημαδέψει τη ιστορία της πίστας. Το 1928 για παράδειγμα ο Emilio Materassi σκοτώθηκε σε ένα δυστύχημα, στο οποίο βρήκαν το θάνατο και 27 θεατές. Πέντε χρόνια μετά, το 1933, μέσα σε ένα αγωνιστικό Σαββατοκύριακο έχασαν τη ζωή τους οι Giuseppe Campari, Baconin Borzacchini και Stanislas Czaykowski.

 

Μια από τις πιο διάσημες στροφές της πίστας, η Ascari, πήρε το όνομά της διότι σε αυτήν το 1955 βρήκε τραγικό θάνατο ο Alberto Ascari δοκιμάζοντας μια Ferrari.

 

Το 1961 ο Wolfgang von Trips που διεκδικούσε τον τίτλο από τον Phil Hill ο οποίoς και τελικά τον κατέκτησε, έπεσε πάνω στους θεατές, μετά από σύγκρουση που είχε με τον Jim Clark. Ο απολογισμός ήταν τραγικός καθώς σκοτώθηκαν ο Γερμανός πιλότος και 14 θεατές.

 

Το 1970 ένας ακόμη μεγάλος πιλότος βρήκε τραγικό θάνατο σε μια εξίσου διάσημη στροφή της Monza, την Parabolica. Ο Αυστριακός Jochen Rindt στις κατατακτήριες δοκιμές έχασε τον έλεγχο της Lotus  και έπεσε πάνω στον τοίχο. Ο Rindt εκείνη τη χρονιά  στέφθηκε μετά θάνατον Παγκόσμιος Πρωταθλητής χάρη στους βαθμούς που είχε συγκέντρωσε έως τότε.

 

Ο τελευταίος (και ευχόμαστε πραγματικά να είναι ο τελευταίος) πιλότος που έχασε τη ζωή του στη Monza είναι ο Σουηδός  Ronnie Peterson, σε ένα ατύχημα που έγινε δευτερόλεπτα μετά την εκκίνηση.

 

 

Το 2003, ο Michael Schumacher σημείωσε το ρεκόρ... ταχύτερου αγώνα, αφού ολοκλήρωσε τους 53 γύρους σε 1 ώρα 14'19"838 με μέση ωριαία ταχύτητα 247,585 km/h. Δύο χρόνια μετά, ο Kimi Raikkonen οδηγώντας τη  McLaren MP4-20 σημείωσε τη μεγαλύτερη τελική ταχύτητα στην ιστορία της F1:  370,1 km/h. Να σημειώσουμε πως και πέρυσι o Kimi σημείωσε την υψηλότερη τελική ταχύτητα με 358,3 km/h.

Στον περυσινό αγώνα επίσης η Red Bull σημέιωσε και το ταχύτερο πιτ-στοπ με 2,1" στον Kvyat.