Η Ferrari 288 GTO γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Το εργοστάσιο του Maranello την εξέλιξε πάνω στη βάση της 308 GTB. Αλλά της έδωσε έναν επικό διτούρμπινο V8, την δεύτερη εξέλιξη του οποίου είδαμε και στην Ferrari F40.

Το “O” σημαίνει Omologata, καθώς το αυτοκίνητο είχε δημιουργηθεί για να πάρει έγκριση τύπου ως αγωνιστικό για τους αγώνες GT αλλά κυρίως για το Group B. Ταυτόχρονα, δημιουργείτο και μια σύνδεση με το ένδοξο παρελθόν και την θρυλική Ferrari 250 GTO.

Ενώ το περίγραμμα παραμένει σχεδόν ίδιο με αυτό της 308, οι πινελιές του Pininfarina έχουν προσθέσει αγριάδα και πάθος. Χάρη στην συνδυασμένη χρήση ανθρακονημάτων και ενισχυμένων με Kevlar πάνελ από fiber glass, το βάρος ήταν μειωμένο. Ο κινητήρας ήταν ένας V8 2.9, με απόδοση 400 ίππων. Ήταν φυσικά τοποθετημένος στο κέντρο, κατά μήκος και η κίνηση μεταφέρονταν στους πίσω τροχούς με ένα πεντάρι χειροκίνητο κιβώτιο, «δανεικό» από τα μονοθέσια F1 της εποχής. Την ίδια προέλευση είχαν και κάποια τμήματα της ανάρτησης, καθώς και τα φρένα.

Τελικά το Group B καταργήθηκε και το αυτοκίνητο δεν έτρεξε ποτέ, αλλά η Ferrari είχε κατασκευάσει 272 αυτοκίνητα, που έμειναν πολύτιμη κληρονομιά στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό.

Η 288 GTO είναι σημαντικό μοντέλο όχι μόνο για την Ferrari αλλά για την αυτοκίνηση γενικότερα. Δημιούργησε την κατηγορία αυτών που σήμερα ονομάζουμε hypercars. Με αυτήν έγινε η αρχή, ακολούθησαν οι F40, F50, η Enzo και σήμερα η LaFerrari. Αν και η αρχική παραγωγή προέβλεπε μόνο τα 200 κομμάτια της ομολογκασιόν, τελικά το εργοστάσιο πείστηκε να κατασκευάσει άλλα 72, για πελάτες που την είδαν, ξετρελάθηκαν και ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν όσο όσο. Ένας από αυτούς ήταν και ο Niki Lauda. Και πάλι όμως είναι εξαιρετικά σπάνια, σε σύγκριση με τις 1.311 F40 και τις 399 F50.

Αν και αυτό που κάνει πραγματικά πολύτιμη την 288 GTO, είναι το γεγονός ότι ήταν το τελευταίο και το κορυφαίο αυτοκίνητο που δημιουργήθηκε όταν ακόμη ο Enzo ήταν ζωντανός και ελάμβανε εκείνος τις αποφάσεις.

Πηγή Petrolicious