Η υιοθέτηση της κινούμενης παραγωγής ενός αυτοκινήτου στο σύνολό του, εν προκειμένω στο Ford Model T. ήταν ένας επαναστατικός βιομηχανικός νεωτερισμός. Μια βιομηχανική μέθοδος που μείωσε το χρόνο κατασκευής μιας μονάδας από 12+ ώρες αρχικά σε δύο ώρες και 30 λεπτά, και στη συνέχεια σε 1,5 ώρα.

Το Model T της Ford, το οποίο λανσαρίστηκε το 1908, ήταν απλό, ανθεκτικό και σχετικά φθηνό -αλλά όχι αρκετά φθηνό για το Μπλε Οβάλ, που ήταν αποφασισμένο να κατασκευάζει «αυτοκίνητα για όλον τον κόσμο».

«Όταν περνάω από κάπου», είχε πει ο Henry Ford, «σχεδόν όλοι θα έχουν κι από ένα». Για να μειώσει λοιπόν την τιμή των αυτοκινήτων του, ο Ford πίστευε ότι θα έπρεπε απλώς να βρει έναν τρόπο να τα κατασκευάζει πιο αποδοτικά.

Ο Ford προσπαθούσε για χρόνια να βελτιώσει την παραγωγικότητα των εργοστασίων του. Οι εργαζόμενοι που κατασκεύαζαν τα Model N (τον προκάτοχο του Model Τ) τακτοποιούσαν τα εξαρτήματά του στη σειρά στο πάτωμα, τοποθετούσαν το υπό κατασκευή αυτοκίνητο σε κατρακύλια και το έσερναν στη γραμμή καθ’ όλη τη διάρκεια της συναρμολόγησης.

Αργότερα, η διαδικασία εξορθολογισμού έγινε πιο εξελιγμένη. Η Ford χώρισε τη συναρμολόγηση του Model T σε 84 διακριτά βήματα και εκπαίδευσε τον καθένα από τους εργαζόμενους να κάνει μόνο ένα. Επίσης, προσέλαβε τον Frederick Taylor, ειδικό στη μελέτης κίνησης, για να καταστήσει αυτές τις εργασίες ακόμη πιο αποδοτικές. Εν τω μεταξύ, κατασκεύαζε τους κινητήρες που θα μπορούσαν τα εξαρτήματά τους να συναρμολογηθούν αυτόματα και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θα μπορούσε να το κάνει ακόμη και ο ταχύτερος εργαζόμενος.

Το σημαντικότερο κομμάτι σε αυτή τη σταυροφορία για την αποδοτικότητα όμως ήταν η κινητή γραμμή συναρμολόγησης, τον Απρίλιο του 1913. Εμπνευσμένη από τις μεθόδους παραγωγής συνεχούς ροής που χρησιμοποιούνταν από τους αλευρόμυλους, τα ζυθοποιεία, τα κονσερβοποιεία και τα βιομηχανικά αρτοποιεία, μαζί με το διαμελισμό των σφαγίων ζώων στις εγκαταστάσεις συσκευασίας κρέατος του Chicago, η Ford εγκατέστησε κινούμενες γραμμές για τα κομμάτια της διαδικασίας κατασκευής: Για παράδειγμα, εργαζόμενοι που κατασκεύαζαν κινητήρες και κιβώτια ταχυτήτων τροφοδοτώντας τη γραμμή παραγωγής με σχοινί και τροχαλίες, η διαδικασία αυτή βελτιώθηκε με μηχανοποιημένους ιμάντες μεταφοράς. Τον Δεκέμβριο του 1913, ο Ford αποκάλυψε το αριστούργημά του. Τη δική του pièce de résistance στην αυτοκινητοβιομηχανία: Την κινητή γραμμή συναρμολόγησης πλαισίων.

Τον Φεβρουάριο του 1914, ο Ford έκανε την αποκάλυψή του πράξη, προσθέτοντας στην υφιστάμενη κινητή γραμμή παραγωγής ένα μηχανοποιημένο ιμάντα μεταφοράς πλαισίων που κινείτο με ταχύτητα 1,8 m ανά λεπτό. Καθώς ο ρυθμός επιταχύνθηκε, η Ford κατασκεύαζε ολοένα και περισσότερα αυτοκίνητα και στις 4 Ιουνίου 1924 το 10.000.000στό Model Τ άφηνε πίσω του τη γραμμή συναρμολόγησης στο Highland Park.

Πριν από την εν σειρά παραγωγή, οι εργάτες της Ford χρειάζονταν πάνω από 12 ώρες για να ολοκληρώσουν την κατασκευή ενός Model T. Όταν η γραμμή παραγωγής άρχισε να λειτουργεί ολοκληρωμένα, η διαδικασία χρειαζόταν μόλις 93 λεπτά! Τελικά, όπως αναφέρει η Υπηρεσία Απογραφής, από τη γραμμή παραγωγής έφτασε να βγαίνει ένα Model T κάθε 24 δευτερόλεπτα! Και η Ford κατασκεύασε συνολικά 15 εκατομμύρια τέτοια μοντέλα -ένα απίθανο ρεκόρ, που παρέμεινε επί δεκαετίες μέχρι να το σπάσει το VW Beetle.

Μολονότι το Model T δεν μπόρεσε να σταθεί στην αγορά για πολύ ακόμη, καθώς οι πελάτες στα μέσα στο ’20 ήθελαν και φθηνό αυτοκίνητο και φορτωμένο με τα φρου φρου που το Model T περιφρονούσε, ήταν αυτό που εισήγαγε την εποχή του «αυτοκινήτου για τον καθένα».