Στην αυγή της δεκαετίας του ’50, τα πρώτα SAΑB, προσαρμοσμένα στο πολικό κλίμα με την κίνησή τους εμπρός, γνώριζαν μεγάλη επιτυχία στη Σκανδιναβία.

Σκληροτράχηλα στη λεπτομέρειά τους ήταν επίσης σβέλτα χάρη στο μικρό δίχρονο μοτέρ τους. Αυτό το μηχανολογικό δυναμικό ήταν που ενέπνευσε τον Rolf Melde, ένα μηχανικό παθιασμένο με τη SAAB, για ένα πρότζεκτ ενός «σπορ» μοντέλου. O Sixten Sason (Karl-Erik Sixten Andersson), ο ιστορικά αναφερόμενος ως πρώτος σχεδιαστής της SAAB, δούλεψε το αλουμινένιο υποπλαίσιο και πάτωμα και την καροσερί από φάιμπεργκλας για να φτιαχτεί το πρώτο Sonett.

Κατασκευασμένο σχεδόν μυστικά και στον ελεύθερο χρόνο μιας ομάδας εργαζομένων περί τον Melde και τον Sason, το πρώτο Sonett (så nått, στα σουηδικά «τόσο όμορφο») ολοκληρώθηκε το 1956. Αν και το μικρό και πολύ σπορ ρόουντστερ προκάλεσε αίσθηση, καταρρίπτοντας τα ρεκόρ ταχύτητας στην κατηγορία του κυβισμού του, η SAAB δεν ενδιαφέρθηκε. Βλέπετε, οι ντίλερ στις ΗΠΑ μουρμούριζαν για κάτι περισσότερο, αλλά την ταφόπλακα στο πρότζεκτ έβαλαν οι αλλαγές στους τεχνικούς κανονισμούς των αγώνων που έθεταν το Sonett εκτός νυμφώνος. Έτσι, κατασκευάστηκαν μέχρι το 1967 μόνο έξι πρωτότυπα.

Σε δεύτερο χρόνο
Το 1964, ανήσυχη προκειμένου να ενδυναμώσει την εικόνα της στις ΗΠΑ, η σουηδική κατασκευάστρια εταιρεία ενεργοποίησε και πάλι το πρότζεκτ «Sonett». Με βάση την αρχική αρχιτεκτονική, το Sonett ΙΙ παρουσιάστηκε αυτή τη φορά με τη σιλουέτα ενός μοντέρνου κουπέ (εμπρός κίνηση, καροσερί από φάιμπεργκλας), σε σχέδιο υπογεγραμμένο από το στιλίστα Björn Larlström. Μια πολύ προσωπική δημιουργία που συνδύαζε περίεργα ένα αιχμηρό εμπρός μέρος με ένα στρογγυλεμένο πίσω, σε ένα σύνολο πολύ κόμπακτ, που ήταν πιο πρωτότυπο από γοητευτικό. Το πίσω μέρος επίσης κόμπακτ, φιλοξενούσε το ρεζερβουάρ, τη ρεζέρβα κι ένα πολύ μικρό πορτμπαγκάζ, μόλις προσβάσιμο.

Κάτω από το καπό, βολεύτηκε ένας δίχρονος, 3κύλινδρος κινητήρας με 60 άλογα, μοτέρ που δεν απαγόρευε στο Sonett να έχει σπορ φιλοδοξίες: 0-100 km/h σε 12,5” και διαβολεμένα μανιτζέβελο. Στην καμπίνα, το βολάν με τα τρία μπράτσα βρισκόταν εμπρός από τέσσερα μικρά στρογγυλά όργανα, ενώ ο εξοπλισμός ακολουθούσε τον ίδιο μινιμαλιστικό δρόμο με το μέγεθός της.

Απαιτητικό με αυτό το μοτέρ με τα τρία καρμπιρατέρ, το 1967 η SAAB πέρασε σε μια πιο συμβατική επιλογή, υιοθετώντας το μοτέρ V4 της Ford, το ίδιο που βρισκόταν κάτω από το καπό του Taunus. «Κρεμασμένος» στο αυτοκίνητο όπως σε ένα αγωνιστικό, το καπό άνοιγε σε σύνολο μαζί με τα φτερά, επιτρέποντας την εύκολη πρόσβαση. Ο νέος κινητήρας αν και δεν έφερνε κανένα κέρδος στις επιδόσεις (παρά τα 1.500 κυβικά του) αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολος στην καθημερινή συμβίωση.

Αναγνωρίσιμο από το πομπέ καπό του, το Sonett V4, λιγότερο υστερικό από το δίχρονο, αλλά πάντα τυπικά σπορ με το λιλιπούτειο εσωτερικό του, δεν γνώρισε την αναμενόμενη επιτυχία ανάμεσα στη δυνητική ειδική πελατεία του. Η SAAB, υπό την πίεση και πάλι των Αμερικανών ντίλερ που θα ήθελαν μαζί κι ένα facelift, θα έπρεπε να περιμένει να έρθει το Sonett IIΙ, διά χειρός του Ιταλού στιλίστα Sergio Coggiola, για να απογειωθούν επιτέλους οι πωλήσεις. Οπότε και μέσα στα προσεχή τέσσερα χρόνια, από 1970 μέχρι το 1974, πούλησε περισσότερα από 8.000 αυτοκίνητα.

To Sonett II με μια ματιά
Κινητήρας 3κύλινδρος δίχρονος και Ford V4
Χωρητικότητα 841 cc και 1.498 cc
Ισχύς 60 και 65 PS
Επιτάχυνση 0-100 km/h 12,5”
Τελική ταχύτητα 150 και 160 km/h
Παραγωγή 258 και 1.868 αυτοκίνητα (1996-1970)
Τιμή σήμερα €28.000 και €23.500