Η νέα κατηγορία των Personal Luxury Cars ήρθαν για να τροφοδοτήσουν από τη μια και να κορέσουν από την άλλη την οργή της δεκαετίας του ’60. 

Μια κατηγορία που, παράλληλα με την εμφάνιση και τις επιδόσεις, πρόβαλε την άνεση και την πολυτέλεια σε καθημερινή χρήση. 

Μια κατηγορία αυτοκινήτων που πιονέροι της ήταν από τη δεκαετία του ’50 το Ford Thunderbird και λίγο αργότερα, από το 1963, το Studebaker Avanti.

Η Oldsmobile θέλησε κι αυτή να φτιάξει το δικό της με ελάχιστο χρόνο καθυστέρησης. Η ελπίδες και τα σχέδιά της όμως προσέκρουσαν στο τείχος του διευθυντηρίου της General Motors που, εκεί στα μέσα του ’60, προέκρινε την ιδέα για την κατασκευή ενός μικρότερου μοντέλου. Η επιμονή από την πλευρά της Oldsmobile απέδωσε και τελικά η GM έδωσε την έγκριση για ένα προσωπικό σπορ αυτοκίνητο.

Στόχος ήταν το λανσάρισμά του το 1966, αλλά με τον περιορισμό να είναι στημένο πάνω στο σασί Ε-body που μοιράζονταν οι Buick Riviera και Cadillac Eldorado για λόγους οικονομίας. Ένα σασί σημαντικά μεγαλύτερο από αυτό που είχε οραματιστεί ο North. Μάταια η Oldsmobile και ο επικεφαλής σχεδιαστής Bill Mitchell προσπάθησαν να πείσουν για το μικρότερο A-body. Οι προσπάθειές τους έπεσαν στο κενό επίσης για λόγους κόστους. Έτσι, καθώς η Toronado θα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη απ’ ό,τι ήλπιζαν οι εμπνευστές της, τουλάχιστον έπρεπε να ενσωματώνει τεχνολογία αιχμής.

Η Oldsmobile Toronado θα γινόταν όμως και το πρώτο αμερικανικό αυτοκίνητο παραγωγής με εμπρός κίνηση, κάτι που είχε να γίνει από την Cord 812 του 1937. Έτσι, και ως φόρος τιμής σε εκείνο το αυτοκίνητο, οι σχεδιαστές της Oldsmobile φόρτωσαν την Toronado 1966 με σχεδιαστικές γραμμές που αναπολούσαν αυτή την Cord.

Η εταιρεία εργαζόταν πάνω στην εμπρός κίνηση ήδη από το 1958 με επικεφαλής μηχανικό τον John Beltz. Το δύσκολο ζητούμενο ήταν να χωρέσουν τη νέα, προσθιοκίνητη διάταξη σε ένα μηχανοστάσιο που δεν θα διέφερε σε διαστάσεις από το αντίστοιχο ενός κλασικού πισωκίνητου με τον κινητήρα εμπρός. Προφανώς λοιπόν επελέγη η διαμήκης τοποθέτηση του μοτέρ σε ένα πακέτο που ονομάστηκε για τα χωροταξικά χαρακτηριστικά του UPP -Unitized Power Package.

Αντίθετα όμως με τα ευρωπαϊκά προσθιοκίνητα αυτοκίνητα, όπως το BMC MΙΝΙ ή η Citroën Traction Avant, οι κατευθυντήριοι και κινητήριοι τροχοί της Toronado θα είχαν να διαχειριστούν τεράστια ποσά ισχύος και ροπής, βάζοντάς τα της προκοπής στην άσφαλτο. Κάτι που οι μηχανολόγοι της GM δεν το είχαν ξανακάνει, οπότε για την περίπτωση οι δοκιμές στο δρόμο ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο μίλια. Το αποτέλεσμα τελικά δούλεψε τόσο καλά, σε σημείο που τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα GMC χρησιμοποίησαν μια κατ’ ουσίαν μια χωρίς μετατροπές έκδοση του συνόλου κινητήρα/κιβωτίου της Toronado.

Στο δρόμο, οι οδηγοί-δοκιμαστές διαπίστωσαν ότι η Toro κρατούσε τόσο καλά για αυτοκίνητο αυτού του μεγέθους, οπότε η τοποθέτηση του μεγάλου μοτέρ V8 με τις 425 κυβικές ίντσες (6.964 cc) ήταν θέμα χρόνου. Ένα μοτέρ 390 ίππων και 65,6 kgm που μπορούσε να κάνει την Toro των δύο τόνων να πιάνει στην ευθεία σχεδόν τα 220 km/h.

Το πάτημα της Toronado στο δρόμο φρόντιζαν ράβδοι στρέψης (το πρώτο αυτοκίνητο της GM με τέτοιες) και διπλά ανισομεγέθη ψαλίδια. Για πίσω υπήρχε φυσικά άκαμπτος άξονας με ένα ημί-ελλειπτικό φύλλο σούστας σε κάθε πλευρά και με την ασυνήθιστη εφαρμογή διπλών αμορτισέρ –ένα κάθετο κι ένα οριζόντιο). Μόνο τα φρένα δεν συμβάδιζαν με το πακέτο, κάτι που επανεξετάστηκε και διορθώθηκε με την υιοθέτηση δισκοφρένων (έξτρα) το 1967.

Η Oldsmobile Toronado, παρότι αμερικανική και ως εκ τούτου «άγνωστη» στην Ευρώπη βρίσκεται σε κάθε λίστα παθιασμένου με το αυτοκίνητο, κατά συνέπεια και στη δική μας. Ένα αυτοκίνητο, με στιβαρά μηχανικά μέρη, μεγάλη δύναμη και φανταστικό στιλ.

Σήμερα, στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου, μια Oldsmobile Toronado σε άψογη κατάσταση, ένα αυτοκίνητο «Concours» με άλλα λόγια στοιχίζει περίπου 37.000 ευρώ.

H Toronado με μια ματιά
Κινητήρας 8 κύλινδροι σε V
Κυβισμός 6.964 cc
Ισχύς 390 PS
Τελική ταχύτητα 217 km/h
Αυτοκίνητα 40.963
Τιμή 1966 $4.585
Τιμή σήμερα €37.000