Κατασκευασμένη πάνω απ’ όλα για να φορέσει τα χρώματα της Scuderia στις αγωνιστικές διοργανώσεις για τη σεζόν του 1962, η πανέμορφη αλλά και «ανδροπρεπής» 250 GTO χρειάστηκε να συνοδευτεί από μια έκδοση πιο ταιριαστή για χρήση στο δρόμο.

Βασισμένη πάνω στο σασί της GTO, η Lusso (για το «luxe») πατούσε σε πιο κοντό μεταξόνιο (2,4 m), αλλά ανταποκρινόταν στέρεα στις σπορ αξιώσεις του οδηγού της. Ισχυρός και ελαστικός, ο 12κύλινδρος 3λιτρος κινητήρας με 250 άλογα της έδινε καλές επιδόσεις και προσέφερε μεστές και τονωτικές επιταχύνσεις παρά το αρκετά μεγάλο βάρος του αυτοκινήτου. Μόνο η ασύνετη κλιμάκωση του σασμάν και η έλλειψη 5ης ταχύτητας άμβλυναν ελαφρά την ευχαρίστηση της οδήγησης. Το αυτοκίνητο αναλάμβαναν να σταματούν τέσσερα υδραυλικά δισκόφρενα, ενώ η ανάρτηση ήταν η κλασική μοντενέζικη της εποχής, με διπλά ψαλίδια στον εμπρός άξονα και άκαμπτο άξονα πίσω.

Ακριβής και ταχύτατη, φιγουράριζε ως ένα από τα μεγάλα GT του καιρού της, πετυχαίνοντας επιδόσεις πρώτης γραμμής συνδυασμένες με αποτελεσματική συμπεριφορά στους γρήγορους δρόμους. Συχνά αποκαλούμενη «Berlinetta Pinifarina», το αυτοκίνητο θα παρέμενε για χρόνια το αγαπημένο του Enzo Ferrari

Το έσχατο μπουκέτο
Η Lusso ήταν μια ακαταμάχητη σαγηνεύτρα με το καπό της που σχημάτιζε στην άκρη του ένα «V», τις τέλειες συμμετρίες της και το μικρό καπό του πορτμπαγκάζ που τελείωνε σε ένα διακριτικό αεροδυναμικό χείλος. Επιφάνεια εμπνευσμένη από την 250GTO και πρεμιέρα για ένα αυτοκίνητο δρόμου της Ferrari.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 250 GTO @ ανάβαση [video]

Η αεροδυναμική αυτή επιφάνεια ενίσχυε τη σταθερότητα σε υψηλή ταχύτητα και έδινε ένα χαρακτήρα στο πίσω μέρος, μαζί με τη σύνδεση μεταξύ του πορτμπαγκάζ και του πίσω στρογγυλεμένου κρυστάλλου που ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη.

Η εικόνα της τραβηγμένης σιλουέτας της 250GT Lusso τονιζόταν από τη χαμηλή βασική γραμμή, το έντονα κεκλιμένο παρμπρίζ, τον κλωβό των επιβατών που καθόταν πάνω σε ισχνές κολόνες και τα πλευρικά τζάμια που εκτείνονταν μέχρι τα άκρα του κλωβού.

Αρκετά ευρύχωρη γι’ αυτοκίνητο αυτού του τύπου, το σαλόνι ήταν επίσης φτιαγμένο με μεγάλη φροντίδα. Δύο μεγάλα καθίσματα ντυμένα με δέρμα φιλοξενούσαν τον οδηγό και το συνοδηγό, προσφέροντας για εκείνη την εποχή απλησίαστη πλευρική στήριξη και θέση οδήγησης. Ο οδηγός είχε εμπρός του το κλασικό ξύλινο τιμόνι με τις τρεις ακτίνες και μια «πυροβολαρχία» από ευκρινή όργανα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 275GTB 1964-1968

Συναρμολογημένη στο ατελιέ του Scaglietti, η Lusso θα έφτανε τα 350 αυτοκίνητα από το 1962 έως το 1964 ως ένα αντίγραφο της 4θέσιας 250GTE, πριν παραδώσει τη σκυτάλη στην 275GT. Παράλληλα όμως σηματοδότησε και μια απόκλιση από τα χαρακτηριστικά της 250 Serie. Χαρακτηριστικά πολυτελείας και τεχνικά προκειμένου να θέλγουν το πιο απαιτητικό αμερικανικό κοινό. Έτσι, εκτός από τη αφειδή χρήση δέρματος, υπήρχε βαντιλατέρ ελεγχόμενο από θερμοστάτη. Αλλά κι ένα κλαπέτο στη μάσκα, ρυθμιζόμενο από τον οδηγό, για να μην αφήνει το μοτέρ σε χαμηλή θερμοκρασία λειτουργίας στον ψυχρό καιρό, ενισχύοντας την αντιθολωτική και θερμαντική ικανότητα του καλοριφέρ στις ίδια συνθήκες.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 250 GT SWB Berlinetta Competizione αποκαταστημένη στο «σπίτι» της [video]

Οι όμορφες γραμμές της Lusso, η χρηστικότητα και η άνεση δεν άφησαν ασυγκίνητες διασημότητες της εποχής, όπως ο Eric Clapton και Steve McQueen. Και όλα αυτά συνηγόρησαν έτσι ώστε σήμερα να είναι από τις πιο επιθυμητές αλλά και ακριβές εκδόσεις της 250 Serie. Στο χρηματιστήριο των κλασικών αυτοκινήτων μια 250GT Lusso σε κατάσταση «Concours» δύσκολα θα πέσει κάτω από τα δύο εκατομμύρια ευρώ, ενώ ακόμη και μία σε αποδεκτή κατάσταση κοστίζει 1,5 εκατομμύριο.

H 250GT Lusso με μια ματιά
Κινητήρας 12κύλινδρος σε V
Χωρητικότητα 2.953 cc
Ισχύς 250 PS/7.000 rpm
Ροπή 26,0 kgm/5.500 rpm
Επιτάχυνση 0-100 km/h 7,1”
Επιτάχυνση 0-400 m 15,3”
Επιτάχυνση 0-1.000 m 27,0”
Tελική ταχύτητα 240 km/h
Βάρος 1.310 kg
Παραγωγή 351 αυτοκίνητα (1962-1964)
Τιμή σήμερα €1.928.000 (Concours)