Όταν τα μπάγκι άνθιζαν στην California και τα Austin Mini Moke εισέβαλαν στις παραλές της Μεσογείου, στη Γαλλία αρκούνταν σε ιδιοκατασκευές.

Ειδικός στα συνθετικά υλικά, ο βιομήχανος, εφευρέτης και οραματιστής, Roland de La Poype, αποφάσισε να καλύψει αυτό το κενό, σχεδιάζοντας μια πλαστική καροσερί για να ντύσει την πλατφόρμα του Citroën 2CV. Ως προμηθευτής της φίρμας λοιπόν, του εμπιστεύτηκαν μια υπηρεσιακή καμιονέτα εκπαίδευσης, ένα 2CV Fourgonette, και μπόλικο χαρτόνι για να κατασκευάσει το πρωτότυπό του μέσα στο εργοστάσιο της Citroën.

Η πλειονότητα των εξαρτημάτων προήλθε από τα ράφια του Γάλλου κατασκευαστή (πλατφόρμα, φρένα, ταμπλό, τιμόνι και σύστημα διεύθυνσης του 2CV, μοτέρ από AMI 6), ενώ στο πρωτότυπο φορέθηκε μια σωληνωτή κατασκευή, ικανή να υποδεχτεί την καροσερί από μαλακό πλαστικό στο φυσικό χρώμα παρασκευής του. Και έτσι ο de La Poype του φόρεσε ABS. Μην μπερδεύεστε! Είναι το ακρωνύμιο του συμπολυμερούς ακρυλονιτριλίου-βουταδιενίου-στυρολίου που συνιστούσε την καροσερί.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Citroën Ami 6 1961-1969 [videos]

Βασικό, αλλά και ευφυές
Εκείνη την εποχή, φτιαγμένο βάσει αβανγκαρντίστικων διαδικασιών, το αυτοκίνητο περιοριζόταν σε μια ντουζίνα κομμάτια και παρουσίαζε πολλά πλεονεκτήματα. Δεν σκούριαζε, ήταν εύκολο στο καθάρισμα (πλύσιμο με πιεστικό μέσα έξω), ήταν ελαφρύ, είχε ελαστικότητα κατά συνέπεια αντοχή στις μικροσυγκρούσεις και, κυρίως, η κατασκευή του κόστιζε ψίχουλα. Κοντολογίς, απλό και οικονομικό.



Γοητευμένη περισσότερο από το σχεδιασμό και λιγότερο για το κόνσεπτ, η Citroën έδωσε το πράσινο φως στις αρχές του 1968 για την παραγωγή 12 πρωτοτύπων παρουσίασης. Το μόνο που έμενε ήταν να του βρουν κι ένα όνομα. Ο Jacques Wolgensinger, επικεφαλής του τμήματος επικοινωνίας, θέλοντας να υπογραμμίσει τις δεξιότητές του στην απόδραση και το νηφάλιο χαρακτήρα του, το βάφτισε «Méhari». Αναφορά σε μια ράτσα καμήλας δρομάδας, εκπαιδευμένης για μεγάλα ταξίδια στην έρημο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Citroën 2CV Type A 1948-1953

Το αυτοκίνητο ως οντότητα, παρότι έμοιαζε με παιχνίδι, ήταν στην πραγματικότητα εξαιρετικά χρηστικό, χάρη στο εντελώς επίπεδο πορτμπαγκάζ με την τεράστια χωρητικότητα. Το ταμπλό περιοριζόταν στα απολύτως απαραίτητα, με ένα μίνι καντράν φτιαγμένο επίσης από πλαστικό. Το δικύλινδρο μοτέρ του AMI 6 δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε διακριτικό, αλλά αποδεικνυόταν ελάχιστα απαιτητικό και οπωσδήποτε επαρκές για βόλτες με λιακάδα. Η πλαστική τέντα, περισσότερο για προστασία από τον ήλιο παρά από τη βροχή, αφαιρείτο. Όπως φυσικά ο σκελετός της τέντας και οι πόρτες, ενώ το παρμπρίζ ήταν ανακλινόμενο, δημιουργώντας ένα αυτοκίνητο διαρρυθμίσιμο κατά βούληση. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που τελικά για πολλούς να γίνεται απαραίτητο.

 

Με λανσάρισμα κατά την ταραγμένη περίοδο του γαλλικού Μάη του ’68, παρά την πολύ καλά ενορχηστρωμένη παρουσίαση στο γκολφ της Dauville, το αυτοκίνητο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Θα έπαιρνε τη ρεβάνς το φθινόπωρο, κατά τη διάρκεια του Mondial de l’ Automobile στο Παρίσι, όπου δόθηκαν 500 παραγγελίες. Μια απρόβλεπτη επιτυχία για ένα τόσο περιθωριακό μοντέλο που θα έμενε σχεδόν 20 χρόνια στους καταλόγους της Citroën. Ανάμεσα στο 1968 και στο 1987, 145.000 κομμάτια βρήκαν ιδιοκτήτη. Από αυτά τα 1.213 ήταν 4x4, ακριβά χωρίς να δίνουν τελικά παραπάνω πράγματα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Citroën 2CV Charleston 1980-άγνωστο [video]

Όσο και αν σας ακούγεται περίεργο, παρά το τιράζ και το είδος του αυτοκινήτου, το Méhari παρουσιάζει συλλεκτικό ενδιαφέρον. Τα λίγα κομμάτια που έχουν επιβιώσει, ειδικά αν κάποιο βρεθεί σε εξαιρετική κατάσταση φτάνει τις 20.000 ευρώ. Ένα αυτοκίνητο δε σε κατάσταση Concours από την πρώτη γενιά, ας πούμε του 1970, αγγίζει τις 30.000 ευρώ.

Το Méhari με μια ματιά
Κινητήρας Δικύλινδρος φλατ
Χωρητικότητα 602 cc
Ισχύς 24,5 έως 29 PS
Τελική ταχύτητα 105 km/h
Παραγωγή 144.953 αυτοκίνητα (1968-1987)
Τιμή σήμερα €29.400 (Concours)