Τα μοντέρνα πολυτελή κουπέ με προσωπικότητα, μια κατηγορία που εισήγαγε η Ford το 1958 με την 4θέσια Thunderbird, εξελίχτηκε σε μια βιώσιμη αγορά τη δεκαετία του ’60. 

Ύστερα από 200.000 Thunderbird, η GM έστερξε να δώσει την απάντησή της, αρχικά με την Oldsmobile Starfire του 1961 και τον επόμενο χρόνο με την Pontiac Grand Prix. Απάντηση που δεν άρθηκε όμως στο ύψος των περιστάσεων, οπότε, αργά μέσα στο 1962, αποκάλυψε την Buick Riviera.

Η Buick Riviera ήταν ένα όμορφο, ευρωπαϊκού σχεδιασμού θα τολμούσαμε να πούμε, δίπορτο κουπέ. Ένα αυτοκίνητο που είχε το καλό και το ωραίο σε ποσότητα τέτοια, έτσι ώστε να κοντράρει την T-bird στις στροφές, στο γκάζι ή στα φρένα. Αλλά τελικά δεν θα κατάφερνε να το ξεπεράσει στον εμπορικό στίβο.

Η Buick Riviera αμέσως αναγνωρίστηκε ως ένα κλασικό ντιζάιν της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας και το περιοδικό Motor Trend του απένειμε τον τίτλο του Car of the Year 1963.

Το μοντέρνο, πολυτελές κουπέ με το τεράστιο μεταξόνιο των 117” (2.972 mm) αποτελούσε ένα από τα πρώτα και το αγαπημένο πρότζεκτ του William L. Mitchell, επικεφαλής του σχεδιαστικού τομέα της General Motors.

Ο Mitchell που είχε διαδεχτεί τον Harley Earl ως αντιπρόεδρος σχεδιασμού στην GM το 1958, έθεσε ως ένα από τους πρώτους στόχους του να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο για να αντιπαρατεθεί ευθέως με τη Ford Thunderbird. Ένα αυτοκίνητο που θα έπρεπε να είναι δυνατό, άνετο και να έχει τόσο μοναδικό στιλ που θα εξεμαίευε από τον καθένα, χωρίς κόπο, περί τίνος επρόκειτο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ DRIVE Legends: Ford Thunderbird Convertible V8 Ford-O-Matic 1954-1955 [videos]

Αυτή την τελευταία αποστολή, ο Mitchell την ανέθεσε στον Ned Nickles που είχε σχεδιάσει μπόλικα μοντέλα για την GM, μεταξύ αυτών και τη Roadmaster Riviera του 1949, το πρώτο αυτοκίνητο της Buick που η μεταλλική οροφή του δεν στηριζόταν σε κολόνες. Μέσα σε ένα χρόνο, το δίπορτο, 4θέσιο πρωτότυπο εξελίχτηκε σε ένα μοντέλο πλήρους μεγέθους από πηλό.

Με κωδική ονομασία XP-715, το πρότζεκτ πήρε το πράσινο φως για την παραγωγή, αλλά εξακολουθούσε να τίθεται το ερώτημα, ποια μάρκα της GM θα το κατασκεύαζε; Οι Cadillac και Chevrolet, αμφότερες τα πήγαιναν μια χαρά και δεν χρειάζονταν άλλο ένα καινούργιο μοντέλο στην γκάμα τους. Οπότε, για το XP-715 έριζαν οι τρεις άλλες μάρκες της GM: Buick, Oldsmobile και Pontiac. Από αυτές, το χρίσμα πήρε η Buick, ονομάζοντας το αυτοκίνητο ύστερα από το Roadmaster hardtop, Riviera.

Με πρόγραμμα να παρουσιαστεί ως μοντέλο 1963, ο Lowell Kintigh, αρχιμηχανικός της εταιρείας, και η ομάδα του είχαν στη διάθεσή τους λιγότερο από ένα χρόνο να μετατρέψουν το μοντέλο από πηλό σε αυτοκίνητο παραγωγής. Με τέτοια πίεση χρόνου, η χρήση ενός από τα υφιστάμενα σασί της εταιρείας ήταν επιβεβλημένη. Οπότε εκείνο που έκαναν ήταν να πάρουν το σασί της τεράστιας Buick Electra και να το τροποποιήσουν έτσι ώστε να ταιριάξουν το μεταξόνιο των 117” του Riviera.

To πισωκίνητο σασί χρησιμοποιούσε συμβατικά διπλά ψαλίδια για την εμπρός ανάρτηση, συνδυασμένα με ένα στιβαρό και καλά στηριγμένο άκαμπτο άξονα πίσω. Παρόλο που το ορίτζιναλ σχέδιο XP-715 είχε αποκρυβόμενα φώτα εμπρός, τεχνικά ζητήματα και θέματα κόστους επέβαλαν στις Buick Riviera των πρώτων ετών συμβατικούς διπλούς προβολείς.

Επίσης, τα σχετικά νέα εκείνη τη εποχή πλευρικά τζάμια χωρίς τελάρο έθεσαν μια ακόμα πρόκληση στους μηχανικούς που ασχολούνταν με το αμάξωμα. Για να τοποθετηθούν σωστά, έπρεπε να σχεδιαστεί μια κατασκευή με αποσπώμενα φύλλα, έτσι ώστε οι πόρτες να μπορούν να κρεμαστούν και τα παράθυρα να ρυθμιστούν, πριν τοποθετηθούν τα εξωτερικά πάνελ της καροσερί.

Με μήκος που ξεπερνούσε τα 5,3 m, την Buick Riviera παρουσιάστηκε στο κοινό τον Οκτώβριο του 1962. Το εμπρός μέρος που έκανε γωνία φέρνοντας τις άκρες του προς τα πίσω, η χαμηλή γραμμή της οροφής και οι φαρδιές πίσω κολόνες έδιναν στο αυτοκίνητο μοναδικό στιλ. Ενώ, τα εμπρός φανάρια που ήταν μονταρισμένα μέσα στη μάσκα, αποτελώντας τμήμα της, άφηναν το αμβλύ προφίλ της Riviera ανέπαφο και αναλλοίωτο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Oldsmobile Toronado 1966-1970

Ο ανταγωνιστικός προσανατολισμός έναντι της Thunderbird, οδήγησε τους σχεδιαστές της καμπίνας της Riviera να τοποθετήσουν ομοίως τέσσερα μπάκετ, κεντρική κονσόλα και λεβιέ για το σασμάν στο δάπεδο. Μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή η συντριπτική πλειονότητα προτιμούσε για λόγους χωροταξίας και ευκολίας την τοποθέτηση στην κολόνα του τιμονιού.

Όσον αφορά το ντύσιμο του σαλονιού, ο υποψήφιος αγοραστής μπορούσε να επιλέξει σε δερματίνη, ύφασμα/δερματίνη ή δέρμα/δερματίνη. Πρωτοποριακή ήταν η εφαρμογή για τους πίσω επιβάτες που διέθεταν δικό τους σετ μάνταλου για τις πόρτες για να μπορούν να βγουν από το αυτοκίνητο μόνοι τους.

Κάτω από το κέντρο του κεκλιμένου πίνακα οργάνων, βρίσκονταν μια σειρά από χειριστήρια για το σύστημα θέρμανσης/κλιματισμού, μην αφήνοντας έτσι χώρο για το μεγάφωνο του ραδιοφώνου στο ταμπλό. Το θέμα επιλύθηκε με την τοποθέτηση ενός μεγαφώνου ανάμεσα στα δύο πίσω μπάκετ.

Το βασικό μοτέρ για τη Riviera του 1963 ήταν ένας 401 cid V8 με το προσωνύμιο «Nailhead» εξαιτίας της ανορθόδοξης κάθετης διάταξης των βαλβίδων του που έμοιαζαν με μεγάλα νύχια. Οι βαλβίδες που ήταν όμως μικροσκοπικές για το μέγεθος του κινητήρα βοηθούσαν τα μέγιστα στην απόδοση ροπής και ισχύος στις χαμηλές στροφές.

Με συμπίεση 10,25:1 και ένα απλό καρμπιρατέρ τετραπλού σώματος το μοτέρ των 401 κυβικών ιντσών (6.571 cc) απέδιδε 325 άλογα και 61,5 kgm. O μεγαλύτερος κινητήρας Wildcat 465 με 425 cid (6.965 cc) έβγαζε 325 άλογα και, φυσικά, χρεωνόταν έξτρα.

Στο σημείο αυτό να πούμε ότι εκείνη την εποχή η Buick ονόμαζε τα μοτέρ της ανάλογα με τη ροπή και όχι όπως συνηθιζόταν με τη χωρητικότητα. Έτσι, ο Wildcat απέδιδε 64,3 kgm. Όσον αφορά τη μετάδοση, οι Riviera των πρώτων ετών συνδυάζονταν με αυτόματο σασμάν Twin-Turbine, που ήταν η τελευταία έκδοση του εμπνευσμένου διτάχυτου κιβωτίου Dynaflow.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ DRIVE Legends: Chevrolet Corvette C2 Sting Ray V8 396 ci [video]

Η λίστα των αξεσουάρ για την Buick Riviera δεν απογειώθηκε, προκειμένου να το βασικό μοντέλο να τιμολογηθεί φθηνότερα από τη Thunderbird. Έτσι κάποια στοιχεία που θεωρούνταν must σε ένα μοντέρνο πολυτελές κουπέ, όπως τα ηλεκτρικά παράθυρα, τα ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα και το σε ύψος ρυθμιζόμενο τιμόνι περιλήφθηκαν στη λίστα του προαιρετικού εξοπλισμού.

Άλλα δημοφιλή έξτρα ήταν το a/c, το cruise control, το κεντρικό κλείδωμα το ραδιόφωνο AM/FM και το αυτόματο άνοιγμα του πορτμπαγκάζ. Έξτρα ήταν ακόμη τα λάστιχα με τα λευκά πλαϊνά, τα τάσια με τις συρμάτινες ακτίνες και προφανώς οι ζάντες ελαφρού κράματος σε 15 ή σε 16 ίντσες. Το πρόγραμμα παραγωγής της Buick για τον πρώτο χρόνο ήταν 40.000 Riviera που πουλήθηκαν όλες.

Η αναβάθμιση στο δεύτερο χρόνο της ζωής της Buick Riviera περιέλαβε σημαντικές νέες οψιόν, καθώς και ξύλινους καπλαμάδες στις επενδύσεις των θυρών, τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις διακόσμησης και καινούργια πρόσοψη για το ραδιόφωνο. Επιπλέον, μετακινήθηκαν τα χειριστήρια του συστήματος θέρμανσης/αερισμού/κλιματισμού κι έτσι δόθηκε ο απαραίτητος χώρος για να τοποθετηθεί μεγάφωνο στο ταμπλό.

Όμως, το 1964, ήταν χρονιά σημαντικής αναβάθμισης και της γκάμας των μοτέρ. O Wildcat 425 cid έγινε ο στάνταρ κινητήρας, ενώ έξτρα διατίθετο το ίδιο μοτέρ στην έκδοση Super Wildcat με δύο 4πλά καρμπιρατέρ Carter AFB με τεράστιο νικέλινο παπά και αλουμινένια καπάκια βαλβίδων. Η ισχύς ανέβηκε στα 360 άλογα στις 4.400 rpm και η ροπή να παραμένει στα 64,3 kgm στις 2.800 rpm. Συνολικά 2.122 Buick Riviera με το μοτέρ Super Wildcat άφησαν πίσω τους τη γραμμή παραγωγής για το 1964.

Η άλλη σημαντική αλλαγή ήταν η εγκατάλειψη του αυτόματου σασμάν Twin-Turbine εις όφελος του νέου 3τάχυτου αυτόματου κιβωτίου της GM που για την περίπτωση της Buick ονομαζόταν Super-Turbine 400. Ο αυτοκινητικός Τύπος της εποχής είχε μετρήσει την Buick Riviera Super Wildcat να κάνει το σπριντ των 0-100 km/h σε 8,2” και την τελική ταχύτητά του στα 185 km/h. Όσον αφορούσε την κατανάλωση, το Super Wildcat χρειαζόταν περίπου ένα γαλόνι για κάθε δέκα μίλια που με τα ευρωπαϊκά δεδομένα αυτό σήμαινε 16,4 lt/100 km.

Παρά τις πολλές και σημαντικές αναβαθμίσεις, η πορεία της Buick Riviera του 1964 ήταν μια εμπορική απογοήτευση για την Buick. Συνολικά πουλήθηκαν 37.658 αυτοκίνητα, την ίδια στιγμή που το νέο Ford Thunderbird του 1964 έσπασε τα ταμεία, γράφοντας 92.465 κομμάτια (hardtop, convertible και Sports Roadster).

Η ορίτζιναλ σχεδίαση των κρυμμένων εμπρός φαναριών, όπως αυτή την είχαμε δει το πρωτότυπο XP-715, υιοθετήθηκε στην Buick Riviera το 1965. Ένας απλός ηλεκτρικός κινητήρας, τοποθετημένος κάτω από το καπό, φρόντιζε για τη λειτουργία τους, ανοίγοντας το πάνω και το κάτω κάλυμμα για να αποκαλύψουν ή να κρύψουν τους προβολείς.

Κατά τα λοιπά, ανασχεδιάστηκε ο πίσω προφυλακτήρας για να φιλοξενήσει τα πίσω φανάρια, ενώ οι πλαϊνές ψευδό-εισαγωγές αέρα των μοντέλων 1963-1964  καταργήθηκαν. Ο κινητήρας Nailhead V8 των 401 cid επανήλθε ως το βασικό μοτέρ, με τους Wildcat και Super Wildcat να διατίθενται έξτρα. Και το 1965 ήταν η χρονιά των δημοφιλών νικέλινων τροχών «road wheels».

Το έξτρα πακέτο Gran Sport, που μπήκε μόλις δύο μήνες σε κανονική παραγωγή, αφορούσε τις Riviera με το πιο ισχυρό μοτέρ Super Wildcat V8 των 360 ίππων. Το πακέτο περιελάμβανε ελεύθερη διπλόμπουκη εξάτμιση, μπλοκέ διαφορικό με λόγο 3,42 και φαρδύτερα λάστιχα 8.45 σε 15άρες ζάντες. Συνολικά, η Buick διέθεσε 3.354 πακέτα βελτίωσης Gran Sport.

Για τους ακόμα πιο απαιτητικούς υπήρχε το επίσης έξτρα πακέτο «Ride and Handling», με πιο σκληρά ελατήρια εμπρός πίσω, πιο σφιχτά αμορτισέρ και πιο γρήγορο τιμόνι. Ένα πακέτο που δεν απευθυνόταν αποκλειστικά στα αυτοκίνητα με μοτέρ Super Wildcat V8, αλλά μπορούσε ο ενδιαφερόμενος να το τοποθετήσει σε κάθε Riviera. Πάντως, όποιος έπαιρνε το πακέτο «Gran Sport» συνήθως το συνδύαζε με το «Ride and Handling». 

Η εμπορική πορεία της Buick Riviera δεν ήταν αντίστοιχη των επιδόσεών της. Το 1965, μια Riviera με μοτέρ Super Wildcat καθάριζε στην ευθεία οποιαδήποτε Ford Thunderbird, καθώς έγραφε 0-100 km/h ελάχιστα πάνω από τα επτά δευτερόλεπτα και άγγιζε στην ευθεία τα 210 km/h. Με το έξτρα πακέτο της ανάρτησης δε, μπορούσε να του βάλει τα γυαλιά και στο στροφιλίκι.

Όσο για τα φρένα, τους σχεδόν δύο τόνους του αυτοκινήτου αναλάμβαναν να σταματήσουν 12ιντσα (305 mm) χυτοσιδηρά ταμπούρα με αλουμινένια καπάκια με πτερύγια ψύξης σε όλους τους τροχούς, αεριζόμενα τα εμπρός. Τύμπανα που χαρακτηρίζονται από τους ειδικούς ως από τα τρία κορυφαία που τοποθετήθηκαν σε αυτοκίνητο παραγωγής.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Buick Υ-Job, το πρώτο πρωτότυπο στην Ιστορία [video]

Η Buick μεταξύ του 1963 και του 1965 πούλησε κάτι παραπάνω από 112 χιλιάδες Riviera, την ίδια στιγμή που για την ίδια περίοδο το Μπλε Οβάλ πούλησε πάνω από 230 χιλιάδες Thunderbird. Η δεύτερη γενιά του αυτοκινήτου που βρισκόταν στα σκαριά ήδη θα λανσαριζόταν ως μοντέλο 1966.

Το χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου, η αξία της πρώτης γενιάς της Buick Riviera ανεβαίνει συνεχώς. Ο σπάνιο και πραγματικά υψηλών επιδόσεων Gran Sport 1965 είναι η πιο πολύτιμη έκδοση και αυτή με το μεγαλύτερο συλλεκτικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, κάθε καλά αποκατεστημένη Riviera 1963-1965 είναι ένα ωραίο συλλεκτικό κομμάτι.

Όσον αφορά την τιμή και μιλάμε πάντα για Concours, μια βασική Buick Riviera με 401 cid V8 του 1963 κοστίζει περίπου 44 χιλιάδες ευρώ, μια του 1964 με μοτέρ Wildcat 425 cid V8 ελαφρά λιγότερο, ενώ μια του 1965 είτε 401 είτε 425 ακόμα παρακάτω. Βέβαια, αν μιλάμε για μια Gran Sport του 1965 και ειδικά αν είναι εξοπλισμένη με το πακέτο «Ride and Handling», η τιμή μπορεί να εξακοντιστεί ακόμα και στα 60 χιλιάρικα. Πάντως, τα αυτοκίνητα Concours είναι σπάνια, έτσι μπορεί να βρει κάποιος στις ΗΠΑ, σε κατάσταση από «Good» μέχρι «Excellent» και σε τιμή ανάμεσα στις 10.000 έως 40.000 δολάρια. 

Η Buick Riviera Grand Sport 1965 σε αριθμούς
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος Βενζινοκίνητος, τετράχρονος, GM Buick Nailhead V8 425
Θέση Εμπρός, κατά το διάμηκες
Αριθμός κυλίνδρων Οκτώ σε V
Υλικό Χυτοσιδηρός κορμός και κεφαλή
Χωρητικότητα 6.965 cc
Διάμετρος x διαδρομή 109,54 x 92,46 mm
Σχέση συμπίεσης 10,25:1
Μέγιστη ισχύς 365 ίπποι PS στις 4.400 rpm
Μέγιστη ροπή 64,3 kgm στις 2.800 rpm
Διάταξη βαλβίδων Επικεφαλής, ένας εκκεντροφόρος οδηγούμενος με καδένα
Σύστημα λίπανσης Υπό πίεση, χωρητικότητα 4,7 lt
Σύστημα ψύξης Υγρόψυκτο, κλειστού κυκλώματος, χωρητικότητα 17,5 lt
Σύστημα τροφοδοσίας Δύο 4πλά καρμπιρατέρ Carter AFB
Ρεζερβουάρ 76 lt
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Αυτόματη, κίνηση στον πίσω άξονα
Κιβώτιο Αυτόματο Super Turbine 400 (ST-400), μετατροπέας ροπής, τρεις ταχύτητες + όπισθεν
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός Ανεξάρτητοι τροχοί, διπλά ψαλίδια, διαμήκεις ράβδοι στρέψης, ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ, αντιστρεπτική ράβδος
Πίσω Άκαμπτος άξονας, διαμήκεις βραχίονες, ράβδος πανάρ, ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ
Αμορτισέρ Υδραυλικά
ΤΡΟΧΟΙ
Ζάντες Ελαφρού κράματος 6Jx15”
Λάστιχα 8.45x15
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός Αεριζόμενα ταμπούρα 305 mm
Πίσω Ταμπούρα 305 mm
Χειρόφρενο Υδραυλικό στους πίσω τροχούς
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
Τύπος Επανακυκλοφορούντα σφαιρίδια, υδραυλική υποβοήθηση
Στροφές από τέρμα σε τέρμα 3,5
Κύκλος στροφής 13,3 m
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Τύπος 12βολτο
ΔΟΜΗ
Τύπος Ατσάλινο αμάξωμα σε πλαίσιο σκάλας τύπου «X»
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
Μήκος 5.309 mm
Πλάτος 1.946 mm
Ύψος 1.346 mm
Μεταξόνιο 2.972 mm
Μετατρόχιο εμπρός 1.528 mm
Μετατρόχιο πίσω 1.499 mm
Βάρος 2.023 kg
Πορτμπαγκάζ 289 lt
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 7,8”
0-160 km/h 20,5”
0-400 m 15,5” @ 140 km/h
0-1.000 m 28,6” @ 175 km/h
ΤΙΜΗ
Τιμή σήμερα €38.000 (κατάσταση Excellent)