Όταν η Alfa Romeo παρουσίασε την γκάμα της 1900, το 1951, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της μιλανέζικης φίρμας με αυτοφερόμενο αμάξωμα. Κάτι που επέτρεπε την παραγωγή του σε μεγάλα νούμερα και μπορούσε να βγάλει την εταιρεία από τον κόκκινο ισολογισμό της.

Το 4κύλινδρο μοτέρ των 1.900 cc απέδιδε όσο και το αγωνιστικό υπερτροφοδοτούμενο 1750 των ’30s. Ήταν δε ένας εντυπωσιακός κινητήρας που υποκυβίστηκε το 1954 για χρήση από την αθάνατη Alfa Romeo Giulietta. Παρότι όμως σχεδιασμός και δοκιμές είχαν ολοκληρωθεί ήδη από το 1952, η μπερλίνα Giulietta ήρθε αντιμέτωπη με προβλήματα παραγωγής που είχαν συνέπεια την καθυστέρηση στο εμπορικό λανσάρισμά της.

Γυρίζοντας τούμπα την παράδοση, η Alfa Romeo αποφάσισε να λανσάρει πρώτα το κουπέ που θα μπορούσε να ξεκινήσει τη συναρμολόγησή του άμεσα, στο ατελιέ του καροσερίστα Bertone. Στο Salone di Torino του 1954, αυτό το μικρό σπορ αυτοκίνητο όχι μόνο εξήψε το πάθος του κοινού, αλλά προκάλεσε επίσης και το ζωηρό ενδιαφέρον του Max Hoffman, Nεοϋορκέζου μεγαλοεισαγωγέα εξωτικών αυτοκινήτων.

Η Giulietta Sprint 2+2, αυτό το όμορφο κουπέ του Bertone ζύγιζε κατά 1/5 λιγότερο από την 1900, αλλά το μοτέρ των 1.290 cc έβγαζε 80 άλογα, μόλις δέκα λιγότερα από το μοτέρ των 1.900 cc. Χάρη δε στην υψηλότερη σχέση συμπίεσης των 8,5:1, το κουπέ μπορούσε να πιάσει το μαγικό αριθμό των 160 km/h στην ευθεία.

«Μικρή Ιταλίδα αρραβωνιαστικιά»
Ο Hoffman ήταν ο άνθρωπος πίσω από τη δημιουργία της Porsche Speedster. Και ήταν κι αυτός που αποφάσισε ότι πρέπει να κατασκευαστεί η Mercedes-Benz 300 SL με πόρτες-φτερά γλάρου. Πεπεισμένος ότι ένα καμπριολέ με το μπριόζικο μοτέρ του κουπέ θα έκανε πάταγο στις ΗΠΑ, ο Hoffman πετάχτηκε στο Milano όπου τον υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων, καθώς δεσμευόταν να αγοράσει 600 κομμάτια από το μελλοντικό σπάιντερ.

Το φθινόπωρο του 1954, χωρίς να έχει βάλει ακόμα μολυβιά στο χαρτί, η Alfa Romeo έβαλε σε κόντρα τους Bertone και Pininfarina για το πώς θα έμοιαζε η Giulietta Spider. Το σχέδιο του Pininfarina ήταν πιο κλασικό, αλλά έσφυζε από χάρη, οπότε πήρε και το συμβόλαιο. Η υπέροχη σιλουέτα συνδύαζε χωρίς καμία αντίθεση τα πολύ λεία και μοντέρνα πλευρά της με την τυπική μάσκα της Alfa Romeo. Με γραμμή κόμπακτ αλλά και ρευστή ταυτόχρονα, κοβόταν ακριβώς στα πίσω φτερά που πλαισίωναν το εκλεπτυσμένο πορτμπαγκάζ. Η καμπίνα έσφυζε από… ένδεια: Εξοπλισμός ανύπαρκτος, ταμπλό αμβλύ και από λαμαρίνα… Κάτι που έκανε ευτυχισμένους τους Ιταλούς αξεσουαράδες της εποχής

Στο Σαλόνι του Παρισιού το 1955, όπου και έκανε το ντεμπούτο της, η Giulietta Spider παρουσιάστηκε με το αλουμινένιο bialbero μοτέρ των 1.290 cc σε δύο βερσιόν ισχύος: Μία «ειρηνική» με 65 άλογα (80 από το 1959) και μια πιο δυναμική με 90, βαφτισμένη «Veloce». Το 1962, η Spider φόρεσε έναν 1.600άρη κινητήρα, μόλις πιο ισχυρό (92 άλογα), αλλά σαφώς πιο ροπάτo και ελαστικό.   

Σε στενή σχέση με την Giulietta Sprint, η Spider πατούσε σε ένα κοντύτερο σασί με 13 πόντους πιο μικρό μεταξόνιο, επιδεικνύοντας μια πολύ ζωντανή οδική συμπεριφορά. Ως εκ τούτου η χαρά της οδήγησης βρισκόταν εκεί, παρούσα, όποια κι αν ήταν η έκδοση του μοτέρ κάτω από το καπό.

Πρώτη στη σειρά επιλογής, τόσο από τις κοκέτες σοφερίνες  όσο και από τους πλειμπόι της ιταλικής χερσονήσου, η Alfa Romeo πέρα από την πετυχημένη αμερικανική καριέρα της, ενσάρκωσε το σπορ ιταλικό αυτοκίνητο στην αυγή των sixties. Ταιριασμένη περίφημα σε μια εποχή που σημαδεύτηκε από μια θεαματική ανάπτυξη και κάποια αναμελιά και απερισκεψία, απόλαυσε μια απίστευτη ποσότητα λατρείας στην ιταλική επικράτεια. Σε τέτοιο μάλιστα σημείο που να αποκληθεί η «μικρή αρραβωνιαστικιά από την Ιταλία».

Στο δημοπρατήριο των κλασικών αυτοκινήτων μια Giulietta Spider του 1955 σε κατάσταση Concours ο ενδιαφερόμενος θα τη βρει λίγο πάνω από τα 100 χιλιάρικα, ενώ μια σπανιότερη Veloce πάνω από τα 150. 

H Giulietta Spider με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 1.290 και 1.570 cc
Ισχύς 65 έως 92 PS
Τελική ταχύτητα 155-177 km/h
Παραγωγή 17.096 αυτοκίνητα (1996-1962)
Τιμή σήμερα €109.000 (Spider) και €154.000 (Spider Veloce)