Υπάρχουν λίγα πράγματα που απομένουν να πεις για την Tucker. Κανένας μεταπολεμικός κατασκευαστής δεν μελετήθηκε και εξετάστηκε σε κάθε πτυχή του τόσο ευλαβικά και κανένας δεν είναι τόσο αγαπητός σήμερα όσο και αμφιλεγόμενος στην εποχή του.

Και προφανώς αυτό ήταν κάτι που θα χαροποιούσε τα μέγιστα και θα δικαίωνε τον Preston Tucker, από τη στιγμή μάλιστα που τα 47 αυτοκίνητα από τα 51 που κατασκεύασε αποτελούν τα πιο πολύτιμα και επιθυμητά αμερικανικά αυτοκίνητα. Ως εκ τούτου αποτελούν επίσης τα πιο αξιοπρόσεχτα εκθέματα σε όποιο μουσείο κι αν βρίσκονται, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται παγκοσμίου φήμης ιδρύματα, όπως το Henry Ford, το Petersen Automotive Museum, το National Automobile Museum και το Nethercutt Museum.

Χωρίς ένα Tucker 48, όπως αυτό με τον αριθμό πλαισίου #1044, όσες Duesenberg, Isotta και Ferrari να απαρτίζουν τη συλλογή σου, αυτή θα είναι ελλιπής. Όπως λέει και ο αριθμός στο πλαίσιο, το αυτοκίνητο αυτό είναι το 44ο της παραγωγής και ένα από τα εννέα βαμμένα σε Andante Green με επίσης πράσινο τσόχινο σαλόνι. Το #1044 παρέμεινε στην απογραφή του εργοστασίου μέχρι το 1950, οπότε και πραγματοποιήθηκε ο φημισμένος πλειστηριασμός των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης του Tucker. Έτσι, το αυτοκίνητο αυτό και το περίφημο πρωτότυπο «Tin Goose» πουλήθηκαν στον Rifken, ιδιοκτήτη των S&S Auto Parts στο Schaumburg, στο Illinois.



Το αυτοκίνητο ξαναβάφτηκε, αυτή τη φορά σε φωτεινό κόκκινο χρώμα και παρουσιάστηκε στο International Motor Show στην Washington, όπου συμμετείχε σε ένα εικονογραφικό πρόγραμμα ως «Το μοντέρνο κόσμημα… ένα νέο Tucker με λιγότερα από 3.000 μίλια». Ο Allen L. Rocco, ένας μηχανικός από το Port Chester, στη Νέα Υόρκη, επιθυμούσε διακαώς να δει επιτέλους ένα Tucker σε πραγματικό μέταλλο που οδήγησε 300 μίλια για να το κάνει.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 250 GT SWB Berlinetta διεκδικεί εννιά εκατομμύρια σε δημοπρασία

Προφανώς το αυτοκίνητο του έκανε τόση εντύπωση που στη συνέχεια το αγόρασε μόνο και μόνο για να το βάλει προς πώληση σε αγγελία στους The New York Times στις 19 Οκτωβρίου του 1952. «Πολύ γρήγορο και οικονομικό», βεβαίωνε. Το αυτοκίνητο τελικά δεν πουλήθηκε και παρέμεινε στην κατοχή του Rocco για το υπόλοιπο της ζωής του. Ύστερα από το θάνατό του στις αρχές του ’60, το αυτοκίνητο το κληρονόμησε η σύζυγός του, που το πούλησε μια δεκαετία αργότερα στο David Tunick, φημισμένο συλλέκτη κλασικών αυτοκινήτων από το Connecticut.

Τον Ιούλιο του 1973, ο Tunick πούλησε το αυτοκίνητο στον Lester A. Sheaffer, θρυλικό υποστηρικτή των Tucker, από το Harrisburg, στην Pennsylvania, ευτυχή κάτοχο ενός αριθμού αυτοκινήτων εδώ και χρόνια. Ο Sheaffer ξεκίνησε την αποκατάσταση του αυτοκινήτου, τοποθετώντας νέο κινητήρα με αριθμό 335-74, συνδυσμένο με σασμάν από Cord, όπως εξάλλου συνέβαινε με όλα τα αποκατεστημένα Tucker και το έβαψε εξωτερικά σε σκούρο καφέ.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ένα σπάνιο, υπέροχο FIAT 2300 S Coupé προς πώληση

Το αυτοκίνητο στη συνέχεια εκτέθηκε στο Antique Automobile Club of America, όπου αξιολογήθηκε το 1980 και 1981, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο (Senior First Prize). Το 1982, ο  Sheaffer πουλάει το αγαπημένο του αυτοκίνητο στον Millard «Skip» Groh, ιδιοκτήτη μιας μαρίνας στο Freeport, στο Ohio.

Το Tucker #1044 μεταφέρθηκε στο Freeport και οδηγήθηκε μόνο τρεις φορές σε σύνολο απόστασης 15 μιλίων. Ο Groh στη συνέχεια οδήγησε το αυτοκίνητο σε ένα μεταλλικό κτίριο της ιδιοκτησίας του με ξύλινες τάβλες για πάτωμα και έκλεισε πίσω του τις πόρτες. Κι ενώ η τοποθεσία που είχε αποθηκευτεί ήταν γνωστή στη συλλεκτική κοινότητα και στους ιστορικούς του αυτοκινήτου, παρέμεινε «εκτός ραντάρ» για το κοινό. Προσπάθειες λίγων ανθρώπων που γνώριζαν καλά τα ίχνη του να το αγοράσουν αντιμετώπισαν την άρνηση του ιδιοκτήτη, οπότε και έμεινε «κρυμμένο» για τα επόμενα 34 χρόνια.



Και μόνο πρόσφατα, υπήρξε ο «αποστολέας», ένας επί μακρόν θαυμαστής των Tucker, εμπειρογνώμονας, γνώστης της αποκατάστασης κλασικών αυτοκινήτων και αρχειοθέτης, που μπόρεσε επιτέλους να ξαναφέρει το Tucker #1044 στο φως της ημέρας.

Το αυτοκίνητο βρέθηκε αρκετά καλά διατηρημένο, με μόνο 7.900 μίλια στο οδόμετρο. Ο τελευταίος ιδιοκτήτης αφαίρεσε τα μη αυθεντικές μεταλλικές διακοσμήσεις που είχαν τοποθετηθεί με τα χρόνια, τοποθέτησε αυθεντικές ζάντες Tucker, ενώ έκανε σέρβις στα συστήματα τροφοδοσίας και ανάφλεξης, στα φρένα και ανακατασκευάστηκαν τρόμπα νερού και βαντιλατέρ. Στη συνέχεια το αυτοκίνητο οδηγήθηκε και έτρεξε μα ασφάλεια, όπως μπορεί να το κάνει και σήμερα. Ο ιδιοκτήτης δε σημειώνει ότι «το σύστημα μετάδοσης δεν είναι τίποτα λιγότερο από εξαιρετικό.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Αυτό το μοναδικό πρωτότυπο της Maserati Mexico μπορεί να γίνει δικό σας

Φώτα, φλας και κόρνα όλα λειτουργούν κανονικά, όπως και το κοντέρ, ο δείκτης πίεσης του λαδιού και το βολτόμετρο. Ο δείκτης της θερμοκρασίας νερού λειτουργεί, αλλά χρειάζεται ανακατασκευή. Στο αμάξωμα έχει αρχίζει να ξεθωριάζει η βαφή του 1972, αλλά παραμένει χωρίς σκουριές και αξιοσημείωτα καθαρό. Το ίδιο και το σαλόνι που αντικαταστάθηκε την ίδια εποχή και παραμένει σε πολύ καλή κατάσταση, χωρίς την ανάγκη επέμβασης. Ο νέος ιδιοκτήτης θα μπορέσει να επωφεληθεί της υποστήριξης ενός αριθμού επισήμων υποστηρικτών της μάρκας.

Ο Jay Follis, ιστορικός για Tucker, συνέταξε μια λεπτομερή και εκτενή αναφορά για το αυτοκίνητο και την ιστορία του, αντίγραφο της οποίας θα συνοδέψει το Tucker στο νέο του ιδιοκτήτη. Επιπλέον, ο ιδιοκτήτης, όπως προαναφέρθηκε, ως εμπειρογνώμονας στη μάρκα θα προσφέρει τις συμβουλές και τις υπηρεσίες του όπου είναι απαραίτητο προκειμένου να βοηθήσει τον/τη συλλέκτρια να εξοικειωθεί με το νέο απόκτημά του. Θα ήταν ιδανικό για το νέο ιδιοκτήτη να συνεχίσει την αποκατάσταση και την οδήγηση ή να κάνει το καλύτερο δυνατό για μια αποκατάσταση επιπέδου «Concours», καθώς το #1044 είναι ένα από τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού που είναι φρέσκα στην αγορά. Και διαθέτει ένα από τα καλύτερα και πιο πλήρη ιστορικά, ενώ είναι πραγματικά το πιο συναρπαστικό Tucker που έχει εμφανιστεί στην αγορά τα τελευταία χρόνια.

Για τον απαιτητικό συλλέκτη που ακόμα η συλλογή του δεν έχει ολοκληρωθεί ή για ένα μουσείο αυτοκινήτου που επιθυμεί να μνημονεύεται σε κάθε παγκόσμιο οδηγό, δεν υπάρχει καλύτερη επιλογή. Ανάλογο βέβαια θα είναι και το ποσό που θα κληθεί να καταβάλει ο πλειοδότης. Οι RM Sotheby’s εκτιμούν ότι το σφυρί θα κατακυρώσει το αυτοκίνητο για ποσό που θα κυμαίνεται από τα 1,6 έως τα 2,1 εκατ. δολάρια.

[Πηγή RM Sotheby’s]