Ο Roy Lunn, ο οραματιστής μηχανικός πίσω από το εμβληματικό Ford GT40, το αυτοκίνητο που κέρδισε τις Ferrari στο Le Mans, καθώς και πίσω από τα Ford Mustang, Ford Anglia, Jeep Cherokee και αμέτρητες άλλες μηχανολογικές επιτυχίες πέθανε νωρίτερα μέσα στον Αύγουστο σε ηλικία 92 ετών, ύστερα από εγκεφαλικό.

Γεννημένος το 1925 στο Surrey, στην Αγγλία, ο Lunn σπούδασε μηχανολογία και αεροναυτική μηχανολογία, πριν καταταχτεί ως πιλότος στη RAF. Η ακαδημαϊκές σπουδές του τον οδήγησαν στο Royal Aircraft Establishment, όπου σύμφωνα με το Hemmings, βοήθησε στο σχεδιασμό βενζινοκίνητων γεννητριών για τα πρώτο αεροσκάφος τουρμποτζέτ.

Από το Royal Aircraft Establishment, ο Lunn συνέχισε για μικρό χρονικό διάστημα την επαγγελματική καριέρα του ως σχεδιαστής μηχανολόγος στη βρετανική εταιρεία σπορ αυτοκινήτων AC Cars. Στη συνέχεια έγινε βοηθός επικεφαλής σχεδιαστής στην Aston Martin, όπου εργάστηκε για την εξέλιξη της DB2, αυτοκίνητο που συμμετείχε στο Le Mans το 1949. Αργότερα, ο Lunn εργάστηκε για την Jowett Cars, εξελίσσοντας το Javelin του 1,5 lt και το Jupiter. Προσεχώς όμως, μεταπήδησε στη Ford of England, σχημάτισε τη δική του σχεδιαστική ομάδα και εξέλιξε το θρυλικό πλέον 105E Anglia, εργαζόμενος τόσο ως μηχανικός όσο και ως σχεδιαστής προϊόντος.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε το νέο Ford GT

Στη δύση της δεκαετίας του ’50, ο Lunn πήγε στις ΗΠΑ οικογενειακώς, όπου ανέλαβε εργασία στα κεντρικά της Ford USΑ, όπου κατέληξε να διευθύνει το τμήμα Advanced Vehicle Engineering. Εκεί εργάστηκε πάνω σε μικρά οικονομικά αυτοκίνητα, όπως το Cardinal και αργότερα στο κεντρομήχανο πρωτότυπο Mustang I.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ford Mustang Concept I, η επίσημη ιστορία του

Η εμπειρία του με την κεντρομήχανη Mustang, αλλά και με την Aston Martin στο Le Mans, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ότι τελικά του ζητήθηκε να ηγηθεί του σχεδιασμού για το Ford GT40. Αυτό εξάλλου ήταν το αυτοκίνητο που το Μπλε Οβάλ ήλπιζε να στείλει στο Le Mans για να κατατροπώσει τις κυρίαρχες Ferrari. Μια απόφαση-καπρίτσιο του Henry Ford II που εξεμάνη ύστερα από την άρνηση του Enzo Ferrari να του πουλήσει την παραπαίουσα οικονομικά ιταλική εταιρεία σούπερκαρ.



Το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή του Roy Lunn ήρθε το 1971, όταν έγινε επικεφαλής μηχανολόγος της Jeep. Περίοδος που έπαιξε τον κυριότερο ρόλο στην εξέλιξη του προηγμένης τεχνολογίας αυτοφερόμενου αμαξώματος του Jeep Cherokee, σχεδιάζοντας ταυτόχρονα την εμπρός ανάρτηση με τα σπειροειδή ελατήρια Quadra Link, σύμφωνα με το βιβλίο του Marc Cranswick, The Cars Of American Motors: An Illustrated History.  Βοήθησε επίσης να έρθει στη ζωή το τετρακίνητο στέισον AMC Eagle.

Σύμφωνα με την The Detroit Free Press, ο Lunn στη συνέχεια εργάστηκε για την AM General και για το πρότζεκτ του αμερικανικού Πενταγώνου HUMVEE - «Military Compliance Program», ενώ συνταξιοδοτήθηκε ύστερα από δύο χρόνια, οπότε και αποσύρθηκε στη Florida και έγραψε τρία βιβλία. Το 2015, ο Lunn με το σύζυγό του μετακόμισαν στην California, όπου ο χαρισματικός μηχανολόγος δίδασκε μηχανολογία σε φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Santa Barbara.



Το 2016, ο Lunn περιλήφθηκε στο Automotive Hall of Fame για τη δουλειά του με το Ford GT40, το οποίο νίκησε στις 24 Ώρες του Le Mans επί τέσσερις διαδοχικές σεζόν, από το 1966 έως το 1969.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, θεωρούμε ότι η καριέρα του αποτελεί ό,τι θα μπορούσε να ονειρευτεί ένας νεαρός μηχανολόγος, εμπλεκόμενος όχι μόνο στην εξέλιξη του GT40, αλλά επίσης των Aston Martin DB2, Ford Anglia, Ford Mustang I και Jeep Cherokee, και δικαίως καταλαμβάνει μια θέση στο Automotive Hall of Fame, αλλά και στην καρδιά κάθε gearhead.

[Πηγή Autonews, Hemmings, Jalopnik, The Detroit Free Press, The Cars Of American Motors: An Illustrated History]